NUNSPEET – Nunspeet Biedt Onderdak is de naam van het platform, wat is samengesteld uit verschillende initiatieven. Het doel is om de vluchtelingen uit Oekraïne, die in onze gemeente zijn ondergebracht, zo goed mogelijk te begeleiden. Erik de Weerd is coördinator van Nunspeet Biedt Onderdak. Hij vertelt hoe dit platform tot stand is gekomen: ,,Onze dominee, ds. A. Schot, vroeg mij of ik coördinator wilde worden voor 40 vluchtelingen die in hotel de Hoeve werden opgenomen; ik ben al coördinator in de kerk, dus de link was snel gelegd met de vele vrijwilligers. Parallel aan dit initiatief heeft Dominee de Kok uit Hulshorst het initiatief genomen om Nunspeet Biedt Onderdak op te richten. Ook waren er ondertussen al enkele particuliere initiatieven ontstaan. Ook de Gereformeerde Gemeente uit Elspeet belde op om te helpen. De gemeente Nunspeet hoorde van deze initiatieven en vroeg of we er één organisatie van wilden maken. En dat is gebeurd waardoor er een prachtige samenwerking is ontstaan met de naam ‘Nunspeet Biedt Onderdak’.’’
Erik werkt als zelfstandig adviseur in de ICT, waar hij zich bezig houdt met het digitaliseren van bedrijfsprocessen. Erik: ,,Doorgaans sta ik rond zeven uur op en na de gebruikelijk ochtendroutine en het ontbijt vertrek ik naar mijn werk. Ik werk drie dagen per week bij Lagemaat in Heerde. Daar werk ik mee om de papieren processen te digitaliseren met behulp van AFAS. Twee dagen in de week, de woensdag en de vrijdag zijn flexibel inzetbaar, dan doe ik allerlei dingen ernaast. Ik heb bijvoorbeeld mensen ingezet bij andere klanten; ik werk die dagen veel voor de Oekraïners en doe het werk voor de kerk, maar het is per dag anders.
Als ik s’ morgens in de auto stap beginnen vrijwilligers al te bellen of berichten te sturen met allerlei vragen. Meestal zijn het vragen die organisatorisch van aard zijn.’’ Erik prijst zichzelf gelukkig met de vele enthousiaste vrijwilligers. Maar ook dat Lagemaat hem de gelegenheid geeft om tussendoor probleempjes die zich in Oekraïense gemeenschap voordoen op te lossen. ,,Het zijn soms kleine incidentjes maar meestal gaat het om de complexere uitdagingen. Het gaat om medische kwesties, familiaire kwesties en van de taalklas tot werk gerelateerde vragen. Je kunt het zo gek niet bedenken of het komt naar boven. Het heeft allemaal te maken met het zorgen dat de Oekraïense vrienden een goed verblijf in Nunspeet hebben. Er moeten veel zaken geregeld worden die dicht tegen de overheid aanliggen en dat is niet altijd makkelijk. Mensen zijn vaak ongeduldig, zeker als ze willen werken en hun eigen hachje willen regelen, maar dat kan pas als de formaliteiten vervuld zijn. Dat was en is nog steeds pittig. In het begin moesten we het wiel uitvinden met de komst van 250 mensen, maar nu beginnen ze te settelen en structuur te vinden in de normale levenssituatie en dan gaan er weer andere dingen, zoals sociale aspecten meespelen,’’ zegt hij.
Erik: ,,De cultuur verschillen en de taalbarrière maken het soms best een uitdaging. Maar het belangrijkste is dat we altijd met plezier het werk mogen doen. Aan het einde van mijn werkdag, als ik terugrijd naar huis, dan ontploft WhatsApp of Viber (vergelijkbaar met Whatsapp). Dan is iedereen vrij en dan komen de vragen. In het begin was ik wel tot middernacht aan het appen, want niemand wist iets. Dat is nu beter geregeld. Samen met vrijwilligers voor huisvesting, medische zorg en administratieve zaken vormen we het kernteam. We hebben een heel goede relatie met de gemeente Nunspeet, waar ik tweewekelijks overleg over de praktische en uitvoerende zaken heb en tweewekelijks overleg met de burgemeester; meestal op woensdag. Later vandaag ga ik op bezoek bij de school en dan is er nog regelmatig overleg met de verantwoordelijken voor huisvesting en medische zaken. De gezinnen zijn ondergebracht in chalets in drie vakantieparken in de omgeving. Elk gezin heeft een eigen buddy, doorgaans diegene die dit gezin voorheen in zijn of haar huis opving. Zij vormen het eerste aanspreekpunt voor allerlei praktische, uiteenlopende zaken. Elke week komen er 80 tot 100 mensen naar onze kerk. Er komt regelmatig een Oekraïense dominee of onze eigen dominee houdt een meditatie, die dan vervolgens wordt vertaald. Op dit moment gaan de preken over Daniel die werd ontvoerd en naar een vreemd land werd overgebracht. God zorgde voor hem. Uit deze geschiedenis worden praktische lijnen getrokken naar de huidige situatie. Ik hoorde pas van een Oekraïense dat ze dacht dat het niet toevallig is dat ze in Nederland terecht zijn gekomen, maar dat de voorzienigheid ervoor gezorgd heeft dat ze op de ‘Bible Belt’ terechtkwam. Dat is fijn om te horen dat ook zij merken dat God alles bestuurt. Overigens is het zo dat de vrijwilligers van Nunspeet Biedt Onderdak uit een breed gemêleerd gezelschap bestaat, niet iedereen heeft een kerkelijke achtergrond. Maar we dienen allemaal hetzelfde doel: de Oekraïners een veilige woonsituatie bieden.’’
In het team van Nunspeet Biedt onderdak is een belangrijke taak weggelegd voor medische ondersteuning. Door de grote toeloop van vluchtelingen is de medische zorg een uitdaging. Erik: ’’Ons team zorgt ervoor dat de eerste vragen en het coördineren van afspraken geregeld wordt. Daarmee proberen we de zorg wat te ontlasten. Ons land is blijkbaar erg aantrekkelijk voor veel asielzoekers en/of vluchtelingen.’’ Daarbij ziet Erik dat het land vol is en dat de opvang en ondersteuning aan alle kanten kraakt en piept. Er ligt duidelijk een uitdaging voor de overheid om hierin de juiste beslissingen te nemen. Het valt hem wel op dat Oekraïners veelal graag willen werken en dankbaar zijn voor datgene wat er allemaal geregeld wordt. Maar als het half kan gaan zij weer terug naar hun vaderland.
Het zal duidelijk zijn dat het grootste gedeelte van de vrije tijd van Erik om de Oekraïners draait. Hij ligt niet te woelen in bed van de zorgen, maar begint wel meteen bij het wakker worden na te denken wat er speelt. ,,Het is soms heftig. Het zijn mensen en die hebben zorgen en die neem je soms mee. Ik doe dit werk omdat ik het leuk vind, maar je krijgt er ook zoveel voor terug. Er ontstaan vriendschappen en je wordt met je gezin bij de mensen thuis uitgenodigd. Ik was pas jarig en werd overstelpt met gelukwensen. En niet alleen met een simpel ‘gefeliciteerd’, zoals ik het zelf meestal doe, nee de mensen hebben echt de moeite genomen om bewust een uitgebreide tekst te schrijven. En onlangs werd ik nog gevraagd of ik mee wilde gaan om ergens een autootje te kopen. Dat maakt het ontspannen en gezellig. Maar ik zou dit werk nooit kunnen doen zonder de steun van mijn vrouw en mijn dochter,’’ zegt hij.
Naast de Oekraïners is er nog een volk dat zijn hart heeft gestolen. Namelijk het Afrikaanse volk in Sierra Leone, Erik is namelijk penningmeester van de stichting Njalowei. Erik: ,,Met de middelen die we verzamelden hebben we in Limba, 40 kilometer van de stad Bo een kerkje gebouwd, waar we het protestantse geloof overbrengen. Daarnaast hebben we een school gebouwd waar 300 kinderen dagelijks bijbels onderwijs krijgen. Deze maand wordt er een EHBO gebouwtje geopend. Veel dorpjes hebben helemaal geen medische hulp waardoor veel kinderen sterven aan relatief eenvoudige ziektes zoals diarree. Ook helpen wij als stichting met het verstrekken van rijst. Zeker op dit moment, nu het regenseizoen ten einde komt is het eten in de dorpjes op. De kinderen krijgen een paar keer per week eten op school. Middels de verkoop van onder andere Doppers proberen we geld bijeen te krijgen voor het slaan van waterputten. Inmiddels zijn een aantal waterputten functioneel en gaan we in andere dorpjes ook de mogelijkheid bieden voor vers drinkwater. We zijn heel dankbaar voor de verschillende sponsoren die dit project mogelijk maken.’’
En als er dan nog mondjesmaat vrije tijd overblijft, leest Erik graag een boek in de tuinkamer van zijn huis. Daarnaast houdt hij er van om tijdens het barbecueën ‘buitenkeukenprins’ te zijn.
Door Ank Herstel. Foto’s Maarten van de Biezen & eigen foto’s.
