,,Of het nou een horloge, een auto of een fiets is, als er een probleem is, moet je eerst in je hoofd overdenken hoe je het moet repareren,’’ zegt Willemijn Migchelsen. Willemijn is de vierde generatie die werkzaam is bij Hoegen Fietsverhuur. De grootvader van de huidige mede-eigenaar Rob, is het familiebedrijf in 1925 begonnen, waarna het stokje steeds aan de volgende generatie is doorgegeven. De naam Hoegen, komt van Hendrik Hoegen, de tweede vader van Rob. Hij nam het bedrijf van opa Dekker over samen met zijn vrouw Betty Dekker, de moeder van Rob. Rob en Nicole Migchelsen werken dit jaar al 25 jaar samen in het bedrijf en Willemijn is twee jaar geleden tot het bedrijf toegetreden. ,,We hebben alle drie ons eigen werk binnen het bedrijf,’’ vervolgt Nicole. ,,Ik zit eigenlijk de hele dag op kantoor achter de telefoon en doe de administratie; Rob zorgt voor het transport van de fietsen, maar besteedt ook veel tijd aan de automatisering binnen het bedrijf. Daarnaast vindt hij het erg leuk om zijn kennis over te brengen op de jongere generatie, en Willemijn is fietsmonteur en helpt de mensen die bij ons komen huren.’’ In de frêle Willemijn zou je niet zo snel een monteur verwachten maar ze voelt zich als een vis in het water in de werkplaats. Willemijn woonde jaren in Schoonhoven, waar ze studeerde voor horlogemaker. Nadat ze afgestudeerd was, bleek ze het toch wel een eenzaam beroep te vinden en nadat ze door familie omstandigheden weer bij haar ouders thuis was gaan wonen ontstond de behoefte om aan iets groters te sleutelen dan de piepkleine veertjes en radertjes van een horloge. Nicole:,, Als kind was ze altijd al aan het helpen in de werkplaats, zag je zo’n kleintje met roze strikken in haar staartjes aan een Solex sleutelen.’’ Bij de familie Migchelsen is Rob doorgaans degene die om half zeven ‘s morgens iedereen uit bed jaagt. Nicole geeft de honden te eten en Willemijn laat ze uit. Omstreeks half negen gaan ze naar het bedrijf, waar Nicole de computers opstart en zorgt dat alle spullen klaarliggen die nodig zijn om de bestelde fietsen op de juiste plaats af te leveren. ,,Onze zoon Max woont vlakbij. Hij werkt niet in het bedrijf, maar levert wel hand- en spandiensten. En hij komt vaak naar huis om mee te eten,’’ lacht Nicole. ,,Het is nog steeds waanzinnig druk in het bedrijf. Tijdens corona ging iedereen fietsen en nu worden weer allerlei bedrijfsfeesten ingehaald. Ook zijn er in deze periode veel schoolkampen en bruiloften waar we fietsen aan leveren. Nog even, en dan is het wat rustiger, maar van half mei tot eind september staat hier alles in het teken van het bedrijf. Dat weet je als je een seizoenbedrijf hebt. In de winter doen we een stapje terug en zijn we van half december tot half januari gesloten. Rond een uur of tien wordt er koffie gedronken en de dag doorgepraat. Dat doen we altijd met elkaar, ook met de weekendhulpen, vakantiekrachten en stagiaires. We lunchen, als het werk het toelaat, ook altijd gezamenlijk.’’
Als Willemijn de werkplaats in is en Rob de fietsen aflevert of ophaalt heeft Nicole het rijk alleen. ,,De hele dag door gaat de telefoon. Meestal gewoon van mensen die een fiets willen huren, maar ook van mensen die bellen omdat ze bijvoorbeeld een lekke band hebben. Nicole: ,,Klanten kunnen ons zeven dagen per week bellen als ze pech hebben. Als ze midden op de hei een lekke band hebben, kun je ze moeilijk laten lopen. Maar er wordt ook gebeld door mensen die een speciale fiets willen huren, want die hebben we ook. Het doet me altijd veel plezier als ik zie hoe blij mensen met een beperking zijn als ze een ritje op een duo fiets gemaakt hebben. Juist dat contact, daar hou ik van.’’ Hoegen levert jaarlijks gedurende acht weken in de zomervakantie de fietsen aan de gasten van Stichting Weekje Weg op de Paasheuvel in Vierhouten. De afgifte en inname daarvan is een administratief precisiewerkje, maar na al die jaren ervaring voor Nicole een fluitje van een cent. ,,Ik verheug me er elk jaar weer op om het uitreiken van de fietsen mee te maken. Het allerleukste vind ik het als ik na een week de fietsen weer inneem en ik hoor een kind of een moeder heel trots zeggen dat ze die week hebben leren fietsen.’’
Soms maakt de familie Migchelsen wel eens vreemde dingen mee, zoals die keer dat er een Italiaanse meneer een fietstocht wilde maken. Nicole: ,,Hij sprak uitsluitend Italiaans, geen woord Engels of Duits en had van de touroperator, in het Italiaans, een routebeschrijving gekregen voor een tocht rondom het Veluwemeer. Meneer wist mij met handen en voeten duidelijk te maken dat hij niets aan de routebeschrijving had omdat hij zijn leesbril vergeten was. Probeer maar eens aan een Italiaan uit te leggen waar hij in het dorp een leesbril kan kopen. Ten einde raad heb ik hem maar bij mij in de auto gezet en zijn we samen in het dorp een leesbrilletje gaan kopen.’’
Vanaf oktober, als de stille tijd aanbreekt, lokt de vrijheid en kunnen er reizen worden gemaakt. Bijvoorbeeld met de buren naar Portugal, of met de honden naar Schotland. Daarnaast begint Nicole aan haar ‘winterbaantje’. ,,Ik zet me in voor de stichting Villaticca. Dat is een project in Ecuador, waar sinds 2004 kinderen van tienermoeders worden opgevangen. Het is opgezet door twee vriendinnen van mij. In januari ga ik, samen met Willemijn, het project in Ecuador bezoeken.’’
Het is in huize Migchelsen vaste prik dat er ‘s avonds met elkaar gegeten wordt. Dat kan om zes uur zijn, maar het wordt ook wel eens half negen. Nicole kookt, Max komt aanwaaien, maar wil ook nog wel eens koken en op zondag neemt Rob dat voor zijn rekening. ,,We zitten 24 uur op elkaars lip, maar op het moment dat we naar huis gaan, hebben we het niet meer over de zaak,’’ zegt Nicole. s ’Avonds vindt Rob het fijn om allerlei dingen te overdenken en uit te puzzelen of een sudoku te maken en gaat Nicole graag op bezoek bij haar Spaanse les vriendinnen met wie ze Spaans leert, of leest ze gewoon een boek. ,,Als je goed je werk wilt doen, dan moet je rond half elf, elf uur naar bed,’’ stelt Nicole. Wij beëindigen al 33 jaar de dag aan de keukentafel, waar we met een drankje de dag met elkaar doornemen.’’
Door Ank Herstel. Foto’s Maarten van de Biezen & eigen foto’s.
24 uur met…
We komen mensen zoals de wijkagent, dominee, verloskundige of huisarts vaak maar korte tijd in ons leven tegen. In deze nieuwe serie willen we niet alleen een aantal openbare beroepen belichten, maar ook de mens achter het beroep. Meedoen? Stuur een mail naar redactie@develuwsecourant.nl
