VIERHOUTEN – ,,Het is wel grappig dat sommige mensen me vragen wat ik in de winter doe, ze denken dat ik dan helemaal niet werk’’, lacht Sacha Engelschman. Sacha is sinds 2007 werkzaam als coördinator en vanaf 2011 als directeur van Stichting Weekje Weg in Vierhouten. Deze stichting verzorgt al meer dan 40 jaar samen met deelnemende gemeenten vakanties voor gezinnen die moeten rondkomen met een minimuminkomen. De gezinnen worden onder andere geselecteerd door het lokale maatschappelijk werk en de Voedselbanken. In de zomervakantie worden gedurende acht vakantieweken wekelijks maximaal tien gezinnen ondergebracht in de groepsaccommodatie ‘het Edelhert’ op het terrein van de Paasheuvelgroep in Vierhouten. Daarnaast worden er iedere week 24 gezinnen ontvangen in één van de blokhutten of stacaravans die ook in Vierhouten op Heidepark Veluwsch Karakter staan en beschikt de stichting in die periode ook nog over een groepsaccommodatie in Ommen, waar dit jaar drie vakantieweken voor tien gezinnen per week georganiseerd worden en zullen er gedurende één week zestien vluchtelingenmoeders met hun kinderen in Sleen van een heerlijk Weekje Weg genieten. Voor de buitenwereld lijkt het of het brandpunt van de bezigheden van Sacha zich juist in die periode bevindt. Gedeeltelijk is dat wel waar, maar alle voorbereidingen voor deze weken beginnen al in januari. Sacha: ,,Ik sta rond kwart voor zeven op en vertrek om kwart voor acht uit Arnhem, maar niet nadat ik het brood voor mijn kinderen heb klaargemaakt. Ze zijn weliswaar 15 en 18, maar als ik het niet doe, nemen ze niets mee. De werkzaamheden op een doorsnee dag zijn heel divers. Daarom vind ik dit werk ook zo leuk. De gezinnen die bij ons te gast zijn komen uit 15 deelnemende gemeenten die elk jaar mee doen. Die gemeenten geven een financiële bijdrage per gezin. Daarnaast ontvangt Stichting Weekje Weg financiële steun van landelijke en lokale fondsen, goede doelen organisaties zoals de Vriendenloterij en particuliere donateurs. Dus aan het eind van het jaar neem ik contact op met alle gemeenten om te vragen of ze weer van de partij zijn. Daarnaast probeer ik nieuwe gemeenten binnen te halen, maar dat is doorgaans een moeilijk en langdurig proces. We hebben een fondsenwerver die de fondsen werft, ik lever wel alle informatie hiervoor aan, zoals aantal deelnemende gezinnen en gemeenten, een inhoudelijk activiteitenplan en kostenberekeningen. In het begin van het jaar begint ook weer de werving van de gezinnen. Er is een grote groep vrijwilligers, de zogenaamde regioconsulenten, die actief meehelpt bij de selectie van de gezinnen. Dat zijn bijvoorbeeld mensen uit het maatschappelijk werk of sociaal wijkteam. We willen wel zeker weten dat de gezinnen die meegaan het ook echt nodig hebben. Tussen de middag heb ik met de collega’s van de Paasheuvel vaak een lunchwandeling en daarna gaat het weer door met van alles en nog wat. Gelukkig heb ik een jaar of vijf geleden versterking gekregen van Nanny de Vaan die werkt als operationeel manager en veel administratief werk doet. Het is zo fijn om af en toe een klankbord te hebben, dat heb ik de jaren ervoor echt gemist. Daarnaast lossen we elkaar af in de beschikbaarheid tijdens de vakantieweken.’’
De gezinnen die geselecteerd zijn krijgen een volledig verzorgde vakantie aangeboden. Ze worden met een touringcar vanuit hun woonplaats naar de locatie gebracht en krijgen daar vol pension. Bij de individuele vakantie krijgen ze drie maaltijden, de rest van de week koken ze zelf. Iedereen krijgt de hele week de beschikking over een fiets en er wordt een aantal activiteiten aangeboden zoals een kaartje voor het zwembad, een uitstapje naar een pretpark, roofvogelshow of adventure golf. De gezinnen die hebben gekozen voor een groepsvakantie worden gedurende de week begeleid door vrijwilligers die ook bij de groep verblijven. De gezinnen die in een stacaravan of blokhut bivakkeren, kunnen altijd een beroep doen op een speciaal voor hen aangestelde contactpersoon.
,,Als de gezinnen geselecteerd zijn, dan geven mijn collega Nanny en ik in alle 15 gemeenten een voorlichtingsbijeenkomst. We vertellen ze dan precies wat ze te wachten staat zonder het mooier te maken. De mensen moeten zo’n vakantie ook wel aankunnen, je zit tenslotte overdag veelal in een groep. We proberen geen hooggespannen verwachtingen te kweken, er is geen open haard en bad in de accommodaties, al wordt daar soms toch wel eens naar gevraagd,’’ lacht ze. Weer op kantoor begint vervolgens het plannen van de weken. ,,Ik moet de bussen voor het uitstapje reserveren, de catering, eventueel de roofvogelshows bestellen en ondertussen moeten we ook de vrijwilligers weer gaan benaderen. Wij proberen de vrijwilligers (ca. 35 per seizoen) zo goed mogelijk voor te bereiden. Vóór corona organiseerden we trainingsweekenden, de afgelopen tijd zijn het trainingsdagen geweest. Hierin komt van alles aan bod: EHBO, omgang met andere culturen, het oefenen door middel van rollenspellen op de toch wel hectische aankomstdag. En ook die trainers moet ik benaderen en boeken. Doorgaans trek ik de deur rond half zes achter me dicht.’’
En dan is het hoogseizoen en komen de gasten. Sacha: ,,De aankomst- en vertrekdag is vrijdag. Ik ben dan al vroeg aanwezig om de vertrekkende gasten om tien uur uit te zwaaien. Daarna drinken Nanny en ik een kopje koffie met de vrijwilligers van die week en horen we hoe het gegaan is. Om twaalf uur komt de nieuwe lichting vrijwilligers en begint het weer van voor af aan. Ik ben ondertussen dan al druk bezig geweest met het opzetten van kinderbedjes in de blokhutten en de groepsaccommodatie. Ik vind het erg prettig om ook praktisch bezig te zijn. Rond vier uur komen de bussen met de nieuwe gasten aan. Het is leuk om de gezichten te zien die je nog van de voorlichtingsbijeenkomst kent. De mensen zelf vinden het ook fijn als ze een bekend gezicht zien. We kletsen soms even, ik beantwoord de vragen en vervolgens begeleid ik de individuele gasten naar hun blokhut of stacaravan. Daarna ga ik snel naar de plek waar de fietsen uitgegeven worden, want daar helpen we ook altijd bij. De individuele gasten krijgen de eerste avond het eten in het restaurant op de Paasheuvel en daar gaan Nanny en ik dan natuurlijk ook weer naar toe voor het welkomstpraatje. Doorgaans kom ik dan rond half tien helemaal moe thuis, terwijl ik er tegelijkertijd ook energie van krijg.’’
Voordat Sacha bij Stichting Weekje Weg werkte, was ze werkzaam als Coördinator Educatie & Publiciteit bij een Popcentrum en had ze een eigen management- en boekingskantoor waarvoor ze onder andere creatieve workshops op middelbare scholen organiseerde. Daarvoor werkte ze tijdens haar opleiding als stagiair bij Stichting Weekje Weg en begeleidde ze als vrijwilliger gedurende een week ook een groep vluchtelingen. Wat haar in deze functie aansprak was het feit dat ze daadwerkelijk iets kon betekenen voor mensen die niet op vakantie kunnen. ,,Het voelt ook zo goed om met zoveel vrijwilligers samen te werken, ik krijg er zoveel energie van. De diversiteit van mijn werk vind ik ook erg leuk. En dan de plek waar ik werk: Ik ken deze plek al vanaf mijn jeugd. Mijn opa en oma waren betrokken bij AJC en hadden hier een seizoensplaats. De geschiedenis is zo mooi, de natuur en de locatie. En daarbij komt dat ik het fijn vind om dingen te regelen. Je moet wel een warm hart voor het geheel hebben’’, stelt ze.
Als na de vakantieperiode alle gasten zijn uitgezwaaid begint er weer een nieuwe klus voor Sacha. ,,Alle rekeningen moeten worden verwerkt en betaald, alle evaluaties van de gasten en de vrijwilligers moeten worden doorgenomen en ik maak voor alle fondsen en gemeenten een verslag met een financiële en inhoudelijke verantwoording. Dat hoeft niet voor elke gemeente, maar dat wil ik zelf. Als dat allemaal klaar is organiseren we nog een bedankdag voor alle vrijwilligers. We kijken terug, bespreken de resultaten, bieden ze een leuke activiteit aan en eten een hapje.’’
Ondanks de pieken in haar werkzaamheden blijft er voor Sacha nog genoeg vrije tijd over om te zwemmen en te wandelen, aan body-balance te doen, uit eten te gaan en weekendjes weg te gaan, het liefst om te kamperen. Sacha verheugt zich nu al op Pinksteren, wanneer ze weer met een grote groep vrienden en familie gaat kamperen. Sacha: ,,O ja, dat is waar ook: ik ben al een tijdje vrijwilliger bij VriendIn Arnhem. Ik ben gekoppeld aan een vrouw die uit Syrië is gevlucht en die ik wegwijs maak in Nederland. Zo ééns per twee weken spreken we af en gaan we samen wandelen, of we gaan naar de markt of het buurthuis. We praten veel met elkaar en af en toe kookt ze voor me.’’ www.stichtingweekjeweg.nl
Door Ank Herstel. Foto’s Maarten van de Biezen.
