Als we het doen, doen we het goed!
NUNSPEET – Wat doe je als er drie dronken Polen voor je praktijk staan met een kat met een gebroken poot? Dierenarts Wouter Kranenbarg moest het pootje amputeren, kwam er achter dat het diertje niet gechipt was en geen eigenaar had en besloot de driepotige kat mee naar huis te nemen waar hij de naam PIVO kreeg en nog een paar gelukkige jaren mocht meemaken. De twee honden die in het gezin Kranenbarg wonen zijn er ook niet zomaar gekomen. Wouter: ,,Er kwam een klant met een 5 weken oude labrador pup die voelbaar een bult in zijn buik had. De fokker had er geen geld voor over om het dier te laten opereren en ik bood aan om het dier te opereren onder voorwaarde dat als hij het zou halen, ik de hond zou houden. Dat is goed gegaan en de hond is ondertussen in goede gezondheid al vier jaar geworden. Ik vind teckels zo lekker eigenwijs en de mix van een teckel en een Jack Russel pup kreeg ik als betaling in natura na een keizersnede. Jack de kater werd door iemand gebracht die hem na verhuizing niet meer de ruimte kon geven die hij gewend was, Jack heeft nu een mooie oude dag boven op het hooi van de paarden. We hebben ook nog paarden, dat is een hobby van mijn vrouw, maar die hebben we niet gekregen,’’ lacht hij.
Als om half zeven de wekker afloopt in Doornspijk waar Wouter en zijn vrouw wonen, is de eerste gang dan ook een flinke wandeling met de honden. Wouter: ,,Snel ontbijten en dan rond acht uur van Doornspijk naar de praktijk in Nunspeet rijden, waar mijn assistente Marissa Amersfoort al vanaf kwart over acht aanwezig is. De praktijk openen en apparatuur opstarten en dan zijn we ‘up and running’. Hoewel we officieel pas om half negen opengaan, komt het regelmatig voor dat mensen iets eerder bij de praktijk zijn. Het eerste half uurtje staat in het teken van mensen die nog even voor hun werk iets willen komen ophalen en dieren die voor een operatie worden gebracht. ‘’Ik doe operaties het liefst in de ochtend, dan heeft het dier wat langer de tijd om uit te slapen’’, zegt Wouter. Marissa houdt ondertussen de agenda met afspraken bij en weet door haar ruime ervaring goed in te schatten hoe lang een afspraak moet duren.
Tussen half één en één lunchen Wouter en Marissa, maar ook dan blijft de telefoon niet stilstaan. ,,Marissa is er meestal als eerste bij,’’ zegt Wouter. Dierenarts worden zat er bij Wouter al vroeg in. ,,Ik heb aan mijn moeder te danken dat ik dierenarts ben geworden. Zij was vroeger dierenartsassistente en heeft me altijd enorm gestimuleerd en gesteund. Als klein jongetje wilde ik al dierenarts worden. De Duitse Staander hond die we toen thuis hadden was echt mijn maatje en toen ik voor mijn vierde verjaardag een timmermanssetje van mijn vader kreeg, lag ik de volgende dag onder onze hond om hem te ‘repareren’,’’ zegt hij. Op het werkblad van de spreekkamer staat een microscoop waar een verhaal aan vast zit wat Wouter enigszins geëmotioneerd vertelt: ,,ik was in 1997 uitgeloot voor de studie diergeneeskunde en kon zeer onverwacht toch nog na geplaatst worden. Ik hoorde op donderdag dat ik op maandag moest beginnen en dat ik op die dag een microscoop mee moest brengen. Maar het was in die tijd niet zo makkelijk om een groot geldbedrag op te nemen of te pinnen. Mijn vader wilde de microscoop voor me betalen en is met zijn twee bankpasjes persoonlijk op vrijdag naar de bank gegaan om geld op te nemen zodat hij op maandag de microscoop kon betalen. Hij zei nog dat hij hoopte dat er niets onverwachts zou gebeuren in het weekend, omdat hij geen geld meer in huis had.’’
De praktijk van Wouter in Nunspeet bestaat nog niet zo lang. Wouter vertelt dat Marissa, waar hij al tien jaar mee samenwerkte, en hijzelf het niet meer zo naar hun zin hadden in de praktijk waar ze voordien werkten. ,,We konden onze passie niet meer kwijt en dan hou je het niet meer vol. Eigenlijk is een gesprek met Marissa de aanleiding geweest van de verandering en de keus om een eigen praktijk te beginnen. We hebben beiden hart voor ons vak en willen kleinschalig, persoonlijk en klantgericht te werk gaan. De beslissing om deze praktijk op te zetten hebben we binnen één avond gemaakt en geen seconde spijt van!.’’ Ondertussen is de lunchpauze voorbij en beginnen om één uur de afspraken weer. Wouter: ,,Binnen de diergeneeskunde zijn vele disciplines en het meeste is bij ons mogelijk. Voor bijvoorbeeld de tandheelkunde verwijs ik door naar de collega’s van het Diergezondheidscentrum Boven Veluwe in Wezep waar ik een goede samenwerking mee heb en waar ik ook af en toe diensten mee draai. Wat ik erg leuk vind is chirurgische orthopedie. Orthopedie is alles wat met beweging heeft te maken. Sinds we de praktijk geopend hebben zijn we elke keer een stapje extra gaan doen. De eerste week hebben we vooral afspraken gedaan, in de tweede week zijn we ook gaan opereren. Ook al opereer ik al vijftien jaar, ik moest eerst vertrouwen krijgen in de nieuwe apparatuur. De eerste keer had ik het gevoel dat ik dubbel op moest letten. Het is net alsof je een nieuwe auto hebt, daar moet je ook aan wennen. Maar het is allemaal feilloos verlopen. ’’
Om vijf uur gaat de deur van de praktijk dicht, maar dat betekent niet dat Wouter en Marissa al naar huis kunnen. ,,Het werk is nog niet klaar om vijf uur. Patiënten nabellen, uitslagen bespreken en voorbereiden voor de volgende dag doen we vaak nog na sluitingstijd. Alles wat we aanbieden doen we goed of we doen het niet, is onze insteek’’ stelt hij. Als Wouter rond zes uur thuis komt moet er natuurlijk nog gekookt worden. ,,Mijn vrouw, die ook dierenarts is, en ik hebben de afspraak dat degene die het eerste thuis is, kookt. Meestal komt het er op neer dat zij kookt. En dan willen de honden natuurlijk graag worden uitgelaten, werk ik de administratie bij, kijk ik graag nog even tv of scroll ik door het nieuws. Rond negen uur gaan we de paarden verzorgen. Dat is de hobby en passie van mijn vrouw, ik rij zelf geen paard, maar kan wel genieten van een schone stal en paarden die er verzorgd bij staan. Dierenarts zijn is lichamelijk een zwaar beroep. Om fit te blijven in zijn werk waarin schouder- en rugklachten vaak voorkomen doet Wouter twee keer per week aan fitness. In het weekend is er thuis altijd wel wat te doen en als corona het toe laat is er tijd voor familie en vrienden, filmen, fotograferen en reizen. Nadat de paarden gevoerd zijn en honden voor een laatste keer zijn uitgelaten gaat uiterlijk om 11 uur het licht uit bij de dierenartsen in Doornspijk.
Door Ank Herstel
Foto’s Maarten van de Biezen
Veluwse Courant maart 2021
