Zaterdag speelde Nunspeet opnieuw een belangrijke wedstrijd. Dit keer tegen De Merino’s uit Veenendaal. De tegenstander had drie punten meer dan Nunspeet bijeen gesprokkeld kortom een echte 6 punten wedstrijd. Er mocht niet verloren worden!!
Ondanks het op het laatste moment, tijdens de warming up, afhaken van routinier Marco Drost, wist Nunspeet vanaf het eerste fluitsignaal direct de tegenstander uit Veenendaal onder druk te zetten.
De technischvaardige tegenstander werd in de beginfase continu op de huid gezeten door de youngsters van Lucas Hoekman. Dit resulteerde binnen 5 minuten in een grote kans voor Lars Wetering en in de 6e minuut een terechte 1-0 voorsprong. Job Hoogedoorn reageerde alert op een te korte terug kopbal van een Merino verdediger en Hoogedoorn wist wel raad met dit buitenkansje.
De Merino’s schakelden direct een tandje bij en de technischvaardige voetballers uit Veenendaal kwamen steeds beter in hun spel. Hierbij geholpen door een tactische variant waarbij de twee spitsen niet naast elkaar, maar achter elkaar opereerden. De gelegenheids achterhoede van Nunspeet had hier vooral in de eerste helft veel moeite mee. Het wachtten was dan ook op de gelijkmaker en deze viel in de 33e minuut. Over de rechterkant was de snelle rechterspits van De Merino’s weggestuurd en deze wist met zijn snelheid Marnix Tissingh in de sprint te kloppen en beheerst binnen te schieten, doelman Abma was hierbij kansloos.
Bij vorige wedstrijden waren de blauw geel verdedigers bij een tegendoelpunt dusdanig van slag dat meerdere tegenstreffers elkaar snel opvolgden. Dit gebeurde deze wedstrijd gelukkig niet. Als hecht team wist men het doel met kunst en vliegwerk verder schoon te houden en met een 1-1 stand te gaan rusten.
In de tweede helft voerde Lucas Hoekman een tactische wijziging door en gingen de Nunspeet middenvelders 1 op 1 spelen. Hierdoor moest er op het middenveld veel strijd geleverd worden en wist Nunspeet het spelbeeld te kantelen. Veel uitgespeelde mogelijkheden leverde dit voor de aanvallers van zowel Nunspeet als De Merino’s niet meer op. De ruststand van 1-1 betekende dan ook de eindstand.
Na afloop gaven beide trainers toe tevreden te zijn met dit punt. De directe concurrenten hadden allen verloren, waardoor zowel Nunspeet als De Merino’s beiden 1 punt waren uitgelopen.
Nog 5 finales voor Nunspeet te gaan, te beginnen komende zaterdag uit bij DOS ‘37. Thuis werd met 2-0 verloren van deze tegenstander. Gaat het team van interim trainer Lucas Hoekman de eerste overwinning mee naar Nunspeet nemen?
Opstelling Nunspeet:
Henrico Abma, Denilçon Ramazan, Andrew Galea, William Huenestein, Patrick Pluim, Marnix Tissingh, Lucas Pelgrum, Job Hoogedoorn, Niek Daalmeijer [70e min. Enes Keklikoglu], Lars van Wetering [46e min. Jonathan van ’t Hof], en Karim Mulder
Opstelling De Merino’s:
Erik Petrus, Lars ter Burg, Ryan Holman [87e min. Jesse Sprokkelenburg], Joop de Bruin, Aron de Koning, Sebastiaan Klein, Przemek Szeller [84e min. Marco de Gooijer], Jeffrey Terschegget, Jos Henken, David Scholte [25e min. Patrick Donkervoort] en Arien Bakkenes
Scoreverloop:
6e min. 1-0 Job Hoogedoorn
33e min. 1-1 Przemek Szeller
Gele kaart:
Nunspeet: Patrick Pluim en Lucas Pelgrum
De Merino’s: Jeffrey Terschegget
Het supporterschap in filosofisch licht.
De Zuid-Afrikaanse professor filosofie David Banatar is een fervent aanhanger van de wijsgerige stroming die ‘antinatalisme’ heet. De kern van die opvatting bestaat uit de idee dat het beter is om niet geboren te worden.
Is die gebeurtenis toch daadwerkelijk een feit geworden dan staat je als mens van alles te wachten.
Mensen worden ziek, krijgen een ongeval, raken gehandicapt, verliezen een dierbare, zien relaties in rook opgaan, worden mishandeld of verkracht, krijgen te maken met natuurrampen, oorlogen of hongersnood. Uiteindelijk sterft men en de route daarheen is steeds vaker een treurige en pijnlijke.
Kommer en smart, lijden en ellende!
Maar, zo hoor ik menigeen al roepen, er bestaat toch ook liefde, vreugde en genot. Ontegenzeggelijk waar. Echter pijn en leed wordt intenser en langer gevoeld dan plezier en genot.
Daarom spreekt men vaak over chronische pijn, zelden of nooit over chronisch geluk of genot.
Voor een goed verstaan: ik vertolk met deze opmaat nu even de zienswijze van de prof in kwestie.
Het gegeven dat ik dit schrijf en u dit leest bewijst al dat we het ´niet geboren willen zijn´ als een gepasseerd station kunnen beschouwen.
In dat filosofisch licht bezien is het supporterschap van een club of vereniging een identiek thema.
Laat ik mijzelf en de VV Nunspeet als voorbeeld stellen.
Je wordt in dit prachtige dorp geboren, groeit erop en je trapt een balletje. Eerst op straat, op het schoolplein of een veldje in de buurt waar je woont. Later volgt het lidmaatschap van de VV Nunspeet en voor je het beseft wordt de AOW op je bankrekening gestort en kijk je terug op duizenden uren binnen of langs de voetballijnen van onze vereniging. De verbinding met club is al vroeg gelegd, wordt steeds hechter en die liefde los laten is geen optie. Het ´niet geboren willen zijn´ is gelijk aan het ´geen supporter willen zijn´. We zijn geboren en aanhanger; geen ontkomen meer aan!
Dus gaan we soms door periodes van genot, plezier, juichen en kampioenschappen.
Dit seizoen staat daarmee in schrille tegenstelling.
‘Nunspeet pakt opnieuw een punt´. Daar moeten we het mee doen. Het is sprokkeltijd en dat is geen luxe. Sprokkelen was vroeger voor armlastige keuterboertjes en straatarme arbeiders.
De kachel moest branden. Voor turf was al vaak geen geld beschikbaar en aan steenkool kon al helemaal niet gedacht worden. Sprokkelen is noeste arbeid met een uiterst karige opbrengst.
Nunspeet is een sprokkelvrouwtje geworden en is daarmee het icoon van armoede.
Het bedroevende is dat trainer en spelers daarmee tevreden lijken. In de duels tegen twee matige tegenstanders DZC en De Merino´s, waarin Nunspeet om te overleven zes punten had moeten pakken, werden er slechts twee binnen gesleep. Eenmaal werd er gescoord en dat niet uit een fraai opgezette aanval maar uit een foutieve terugspeelbal van een opponent met beperkingen.
In de fluisterende echo’s uit het verleden valt geen kwaliteit te distilleren. We drinken als supporters een bittere drank en de beker lijkt nog lang niet leeg.
Nu ben ik nooit ingeënt tegen realisme en pragmatisme, dus zie de komende strijd tegen DOS’37 in Vriezenveen met vertwijfeling tegemoet. DOS’37 is met een goede reeks gestart en zal die keten zeker niet door Nunspeet laten verbreken. De enige hoop voor Nunspeet is dat de Twentenaren geen doel of perspectief meer voor ogen hebben. Promoveren, rechtstreeks of via een periodetitel, is geheel uit beeld en voor degradatie bestaat geen enkel gevaar. Wellicht dat daardoor de ultieme overtuiging niet aanwezig is en daar moet Nunspeet gebruik van maken.
Dat zal voor dirigent Lucas met zijn orkest, dat vooral atonale muziek produceert, dat wil zeggen dat er geen herkenbare toonsoorten of harmonie valt te ontdekken, nog een hele opgave worden.
Het ziet er bepaald niet gunstig uit voor de Blauw-Gelen.
Scoren is voor Nunspeet als een tropische dag tussen Kerst en Oud en Nieuw.
Het uiterst negatieve doelsaldo hangt zwaar om de hals en betekent altijd een minpunt bij gelijke puntenstand.
Overigens tekende de KNVB-site aan dat tegen De Merino’s aan Nunspeetse zijde William Huenestein tot ‘Man of the Match’ werd uitgeroepen. Volkomen terecht.
Uit nood belandde hij op de positie van vleugelverdediger en hij maakt van die nood een deugd.
Na een langdurige blessureperiode lijkt hij nu op stoom te zijn gekomen. Vraagt om vervolg en om navolging bij de rest van het team.
Zaterdag weer een nieuwe finale zo wordt er geroepen en geschreven.
Wat een onzin. Een finale win of verlies je en dan is het met hosanna of treurnis over en uit. Nunspeet heeft al maanden geen ‘finale’ gewonnen en strompelt desondanks moeizaam verder.
Ergens om de hoek in het struikgewas staat de man met de degradatiehamer klaar om een enorme dreun uit te delen. Nu maar hopen dat de Wiltsangh-bewoners een andere route vinden om zo die klap te ontwijken.
Ik hoop dat mee te kunnen maken daar ‘geen supporter willen zijn’ niet bestaat.
Met dank aan de filosoof.
Diepzinnige benadering van een oppervlakkig spelletje.
Ze moeten gewoon eens een keertje winnen!
Comments are closed.