Zaterdag bracht Nunspeet een bezoek aan DOS ‘37 de ploeg uit Vriezenveen. Nadat Lukas Hoekman 14 dagen geleden het trainersstokje overgenomen had van Freddy Smit, was Nunspeet nog altijd ongeslagen.
DOS ‘37 was bezig aan een goede reeks en had o.a. koploper Bennekom met een nederlaag naar huis gestuurd. De youngsters van Lukas Hoekman konden dus aan de bak. De thuiswedstrijd tegen DOS ’37 leverde Nunspeet een 2-0 nederlaag op.
Na 2 minuten spelen werd Job Hoogedoorn binnen het strafschopgebied gevloerd. De scheidsrechter zag daar, in tegenstelling tot zowel de supporters van vv Nunspeet als DOS ’37, geen strafschop in. Twee minuten later moest keeper Henrico Abma de bal al uit het net halen. Stef van der Velden wist al koppend de 1-0 voorsprong voor de thuisclub aan te tekenen. Nunspeet liet de moed niet zaken en pakte brutaal het initiatief wat leidde tot verschillende goede kansen op de gelijkmaker. Zo creëerden Lars van Wetering en Jonathan van ’t Hof verschillende goede mogelijkheden.
Het duurde echter tot de 40e minuut voordat Lars van Wetering uit een voorzet van Job Hoogedoorn de gelijkmaker wist te scoren. Ondanks de slechts 5 minuten tot de rust bleef Nunspeet opzoek naar de verdiende voorsprong. Het was Marnix Tissingh die zichzelf goed vrij wist te spelen en met een prachtige uithaal in de verre hoek de 1-2 voorsprong liet aantekenen. Dit betekende de ruststand.
In de tweede helft een onveranderd spelbeeld. Nunspeet pakte direct het initiatief en had in de eerste minuten na rust de kans om via Job Hoogedoorn de voorsprong uit te breiden. DOS ’37 keeper Jordy Dijkhuis wist echter met zijn voet nog redding te brengen. Het duurde tot de 57e minuut voordat er wel gescoord werd. Het was opnieuw Marnix Tissingh die een goede voorzet met zijn hoofd doeltreffend wist af te ronden en de 1-3 op het scorebord liet zetten.
Er leek niets aan de hand tot de scheidsrechter in de 75e minuut een strafschop toekende aan DOS ’37. Stef van der Velden wist opnieuw wel raad met dit buitenkansje en bracht de spanning weer terug in de wedstrijd. Een minuut kwam DOS ’37, geheel tegen de verhouding in, zelfs op gelijke hoogte. Een afstandsschot van Nick Wenning verdween in het doel achter Henrico Abma.
Zou Nunspeet dan toch onnodig punten gaan verspelen?
Dus niet. Karim Mulder werd in de slotminuten met zijn snelheid weggestuurd en door Job Hoogedoorn goed aangespeeld. Beheerst en koelbloedig wist Karim wel raad met dit buitenkansje en scoorde de verdiende 3-4 voor Nunspeet. Ondanks de maar liefst 5 minuten extra tijd werd de voorsprong met succes vastgehouden en werden 3 belangrijke punten mee naar Nunspeet genomen.
Het Hoekman effect zet dus door. A.s. zaterdag wacht vv Scherpenzeel op sportpark De Wiltsangh aanvang 14:45 uur en kan Nunspeet opnieuw strijden voor de 3 punten.
Opstelling Nunspeet:
Henrico Abma, Denilçon Ramazan, Andrew Galea, Marco Drost, William Huenestein, Patrick Pluim [80e min. Enes Keklikoglu], Marnix Tissingh, Lucas Pelgrum [88e min. Lars Polinder], Job Hoogedoorn, Lars van Wetering en Jonathan van ’t Hof [79e min. Karim Mulder]
Opstelling DOS ’37:
Jordy Dijkhuis, Maik Poelakker, Dennis Boshoeve, Maarten Smit, Bernd Bove [73e min. Wout Kikkert], Stef van der Velden, Nick Wennink, Melvin Kemp [73e min. Stan Tempert], Jaap Mulderij, Sten Middelkamp en Martijn Olde Olthof
Scoreverloop:
4e min. 1-0 Stef van der Velden
40e min. 1-1 Lars van Wetering
43e min. 1-2 Marnix Tissingh
57e min. 1-3 Marnix Tissingh
75e min. 2-3 Stef van der Velden (strafschop)
76e min. 3-3 Nick Wennink
84e min. 3-4 Karim Mulder
Gele kaart:
Nunspeet: Jonathan van ’t Hof, Lars van Wetering en Job Hoogedoorn
DOS ’37: Jaap Mulderij en Nick Wennink
Een voetbalwedstrijd duurt 90 minuten; of iets langer!
Het opschrift van deze column lijkt overbodig en nutteloos. Toch attendeer ik de toeschouwers er nog maar eens op. Sommige supporters, ook die van Nunspeet, maken er een gewoonte van om vijf minuten te laat afscheid te nemen van het bakkie leut voor de wedstrijd in de sportkantine en gaan eveneens zo’n ruime vijf minuten voor het verstrijken van de reguliere speeltijd op zoek naar het blondschuimend bier. Die luitjes hebben zaterdag heel wat gemist!
Een snelle achterstand voor Nunspeet, later gevolgd door een voorsprong kort voor eindsignaal.
De spelers en de bank waren dronken van geluk. Eindelijk!
Het deed mij denken aan een voor sommigen treffend gedichtje:
‘Ik was dronken toen ik je ontmoette
en ik was dronken toen ik je verloor
wat kan er toch een hoop gebeuren
tussen twee dronkenschappen door’.
Wie de voetbalschoen past…
Zij die vijf minuten na de aftrap de tribune beklommen werden direct met 1-0 op het scorebord geconfronteerd. De tribunestoeltjes waren onder het zitvlak nauwelijks opgewarmd of één van DOS’37-aanvallers was al hoog opspringend met het hoofd doeltreffend. De Veluwse verdedigers kwamen nauwelijks van de grond en bereikten slechts de hoogte van een vloeitje.
De verstokte rokers onder u weten wel hoe hoog dat is. Voeg daarbij de krappe lengte van doelman Abma en de tegentreffer staat onuitwisbaar genoteerd. Die speling van Moeder Natuur speelde de Nunspeetse goalie later in de strijd ook nog wel parten.
Het had overigens al na twee minuten 0-1 kunnen staan wanneer de arbiter de bal op de elfmeterstip had gedeponeerd na een overtreding op Job Hoogendoorn.
Het scoreverloop was even grillig en instabiel als het lenteweer deze zaterdag. In tegenstelling tot het nog recente verleden werden de Nunspeters na dit vroege nadelige saldo niet hypernerveus of onomkeerbaar onrustig. Integendeel; met fris elan en herwonnen bezieling ging men de strijd aan.
Dwars door hagel, sneeuw, donkere wolken en felle zon speelde Nunspeet tot de theepauze een fraaie voorsprong bij elkaar. Een stand om heerlijk bij uit te puffen.
Uitgerust schoot Nunspeet na de onderbreking uit de startblokken en niet veel later werd de marge verruimd naar twee in Nunspeets voordeel. Was dit droom of werkelijkheid?
In ieder geval brak er een periode aan waarin de in het wit spelende Blauw-Gelen volop stonden te dromen en men dacht slaapwandelend de klus te kunnen klaren.
Even met ogen knipperen en het stond weer gelijk (3-3). Waar Nunspeet onder de leiding van de vorige coach Freddy Smit verpletterd zou worden, wilde Lukas Hoekman niets weten van ‘treurmomenten’.
Met autoriteit en beheersing zette hij de pionnen weer op de juiste positie en op scherp.
Tevens mocht Karim Mulder van Hoekman zijn waarde gaan bewijzen. En dat deed hij!
Zijn late treffer was van onschatbare waarde voor een team in degradatienood.
Zo laveerde Nunspeet van veerkracht naar onmacht en gelukkig weer terug.
Vier Nunspeetse treffers! Vorige week stelde ik in een metafoor dat het scoren door Nunspeet gelijk staat aan een tropische dag rond Kerst. Als we deze beeldspraak doortrekken dan hadden we tegen DOS’37 met een heuse hittegolf te maken.
Dit kwartet treffers was nog aan de magere kant gezien het ruime aantal riante scoringsmogelijkheden dat niet werd verzilverd. Toch een gouden uitslag.
De driepunter is terecht en verdiend.
Het onbevangen en gedurfde spel van Jonathan van ’t Hof mag niet onbesproken blijven.
Uit het niets verscheen hij de afgelopen weken op de linkerflank en hij plooit zich zonder schroom in het textiel van de hoofdmacht. Hoofdverantwoordelijke Lukas Hoekman moet wel een heel sterk argument uit de hoge hoed toveren wanneer hij de komende matches niet met hem in de basis aanvangt.
Ook de andere jeugdigen, Andrew Gelea en Karim Mulder geven een kleurrijk zicht op de toekomst.
De tot verdediger omgeschoolde William Huenestein blijft dikke voldoendes scoren, net als aan de andere zijde Denilçon Ramazan. Kan hij de polder niet een jaartje uitstellen?
Aan één punt moet zeker nog gewerkt worden en dat is het bijeen rapen van ‘praatkaarten’!
Weer tweemaal onnodig geel voor volwassen spelers die zich in een peuterklasje wanen en van mening zijn met een timide schooljuffrouwtje te maken hebben.
Dat loopt uit op schorsingen en Nunspeet kan in deze fase geen routiniers missen.
Vooral de kaarten voor Job Hoogendoorn zie je al van verre aankomen. Hij was één van de gevaarlijkste aanvallers en kwam ook beheerst tot scoren.
Beheersing kent hij dus wel!
Zaterdag thuis tegen Scherpenzeel.
Dit momentum moet worden verankerd en een vervolg krijgen met meer wedstrijdpunten. Scherpte en accuratesse zijn vereist.
Het is aan Hoekman om de spelersgroep optimaal te prepareren. Hij is ongeslagen en een trainer in die positie heeft altijd gelijk. Tot een aantal nederlagen zich aandient, maar daar wil niemand op ‘De Wiltsangh´ aan denken. Ook ik niet!
Comments are closed.