Wie wat bewaart, heeft wat. Een uitdrukking die wel in het bijzonder geldt voor de verzamelaars. In deze editie zetten we Eduard Raaijen even centraal als verzamelaar van spulletjes van het voormalige Hotel Ittmann aan de Laan in Nunspeet. Uit oude krantenverhalen wordt overduidelijk dat Hotel Ittmann een hotel was voor de Nederlandse adel. Echter de maatschappelijke veranderingen in de jaren ’60 zijn het begin geweest van de teruggang van het in binnen-en buitenland vermaarde hotel. Baronnen, baronessen, jonkheren en freules hebben er in de goede jaren van het hotel vakanties doorgebracht. Naar verluidt hebben ook leden van het Koninklijk Huis er gelogeerd. Toen echter de adel in Nederland verdween werd het een stuk rustiger in het hotel. Geen paarden getrappel meer en geen rijtuigen die de gasten van het station ophaalden. Na een jaar van leegstand begon het eens zo mooie hotel te verpauperen en werd het tot ,vergane glorie’.
Het blijft erg triest dat dit ooit eens prachtige etablissement is gesloopt. Gelukkig is de dependance van Hotel Ittmann, de Klockenberg, bewaard gebleven en in oude luister hersteld. Een citaat uit Nunspeet Vooruit:,,Ittmann was een paradijs voor Nederlandse adellijke lieden, Ze converseerden wat in de tuin, sloegen een balletje op de tennisbanen, of waren aan het eten en drinken”.
Het prachtige hotel (in de volksmond ook wel ,Klein Soestdijk’ genoemd) werd gesloopt en de inboedel werd tijdens een grote veiling op 12 december 1978 verkocht. Oosterse tapijten, Saksische boekenkist, Biedermeier canapé, meer dan 400 flessen wijn, waardevolle materialen, meubels en complete inventarissen van 40 hotelkamers gingen over naar kopers en/of antiekhandelaren.
Mooie verzameling
Gelukkig zijn er mensen die nog iets van de oude glorie hebben bewaard zoals Eduard Raaijen, geboren en getogen Nunspeter. Eduard:, In 2008 kreeg ik een boekje in handen over Nunspeet, hoe het was en hoe het geworden is. Veel foto’s met onderschrift, waaronder ook van Hotel Ittmann. Ik werd nieuwsgierig en ging eens kijken waar dit gestaan had. Ik zocht naar meer boekjes en steeds kwam ik weer dit hotel tegen, alsook de voorloper hotel Smit. Dat ging terug tot 1880. Ik ging me verdiepen in de geschiedenis van Hotel Ittmann. Veel ging het over de buitenkant en ik wilde wel meer zien van dit eens zo mooie gebouw. Via een aantal oude VVV-gidsen ontdekte ik ook foto’s van het interie
ur en ook op de boekenmarkt in Vaassen vond ik brochures uit 1920 met veel foto’s. Dat wekte pas echt mijn interesse voor dit hotel. Dit was de start voor mijn verzamel hobby. Tot nog toe waren het alleen papieren aandenkens, maar ik wilde nu ook echt spulletjes zien te bemachtigen. Door ruchtbaarheid te geven aan mijn hobby kwam ik in contact met wat oudere Nunspeters en ontving ik een aantal leuke spulletjes, afkomstig uit het hotel. Daaronder een jasje van de huismeester en wat lakens. Ook ontving ik wat materialen van geëmigreerde mensen die bevriend waren met de laatste eigenaren, de familie Struvé. Van hen kreeg ik een oude ijscoup, een fruitschaaltje en wat zwaar zilverwerk. Ook van Nunspeters die in 1978 spulletjes kochten op de veiling heb ik diverse leuke spulletjes gekregen”.
Na een onderbreking heeft Eduard het verzamelen weer opgepakt en heeft hij er weer een aantal leuke items bijgekregen. Hij is bijzonder ingenomen met de ontvangst van een originele blauwdruk van het hotel uit 1915 met daarop de handtekening van de heer Ittmann en de architect.
Ook is hij nu in het bezit van de zware bel van zo’n 25 kilo, die achter het hotel hing en waarmee de gasten die in de tuin of op de tennisbaan waren, binnen geroepen werden voor de lunch en het diner. De tennisbanen van hotel Ittmann waren toen de enige banen waar ook wedstrijden werden gehouden. Ook is Eduard nu in het bezit van een wisselbeker met de inscriptie 1942 Mixed Cup en achterop allerlei jaartallen met de namen van de winnaars. Enkele weken geleden kwam hij nog in het bezit van een metalen reclamebord met de naam van Hotel Ittmann met een pijl erop en de aanduiding 50 mtr. Dit bord is afkomstig van de familie Burger, die onlangs stopten met hun zaak Primera en aan het opruimen waren geslagen. Uiteraard nam Eduard dit item met dank in ontvangst. Dit geldt ook voor de onlangs ontvangen zilveren theelepeltjes waarde naam Hotel Ittmann in gegraveerd staat. Eduard:Het is inmiddels al een heel mooie verzameling geworden en natuurlijk blijf ik zoeken naar nieuwe spulletjes. Wel is het dan fijn als er in elk geval de naam Hotel Ittmann op staat of de initialen HI. Mochten er mensen zijn die dit lezen en denken ook nog ergens op zolder of waar dan ook iets hebben dat van dit bijzondere voormalige hotel Ittmann afkomstig is, hou ik me uiteraard van harte aanbevolen. Ik ben te bereiken onder 06-11392794”.
Mogelijk kan Eduard Raaijen nog eens zijn ultieme wens in vervulling doen gaan om een expositie te houden in het Noord-Veluws Museum van de hele verzameling van artikelen uit het voormalige Hotel Ittmann.
AG
Foto’s Maarten van de Biezen
Dit artikel is het eerst gepubliceerd in de Veluwse Courant als onderdel van de rubriek: De Verzamelaar.
