Vanwege de door de overheid genomen maatregelen om het Covid-19-virus terug te dringen, trad vv Nunspeet afgelopen zaterdag in Veenendaal tegen vv De Merino’s aan zonder publiek. Door deze unieke situatie was de sfeer rond het veld er één vol leegte en stilte. Voeg daarbij een grijze lucht en gestaag neervallende regen en het trieste beeld is compleet.
Door Kees Keizer
Ondanks deze desolate en naargeestige omstandigheden kwam Nunspeet direct goed uit de startblokken. Van meet af aan was er dreiging door Melle van der Woude en Frank Boers vanaf de vleugels. Ook de van SDC Putten overgekomen verdediger Alexander Sijtsma manifesteerde zich meermaals in aanvallend opzicht. Dit resulteerde halverwege de eerste helft in een serie goed uitgevoerde aanvallen waaruit Frank Boers tweemaal scoorde. Helaas werden beide treffers terecht vanwege een buitenspelsituatie geannuleerd. Het gaf wel duidelijk de intenties van, en de mogelijkheden voor, Nunspeet aan.
Slechts enkele malen kwamen De Merino’s in het Veluwse strafschopgebied. De hechte defensie van Nunspeters wist elke dreiging bekwaam te elimineren, mede gesteund door een opnieuw prima opererende Nunspeetse goalie, Sean Poot.
In de 31eminuut was het opnieuw Frank Boers die met een scherp schot voor dreiging zorgde. Ditmaal was het zijnet de eindbestemming. Richting het rustsignaal drong Nunspeet opnieuw aan en dat leverde aantrekkelijke perspectieven op. Gescoord werd er echter voor de rust niet.
Direct na de hervatting kon Nunspeet, door een stevige overtreding op Melle van der Woude, het vizier richten op het vijandelijk doel. Uit deze stilstaande situatie kwam echter geen treffer tot stand.
Even later moest Sean Poot als zijn keeperkunsten tonen om de alleen op het doel afstormende Veenendaalse spits het scoren te beletten. In de 60eminuut viel dan eindelijk de treffer die uiteindelijk de enige en de winnende zou blijken. Good-old Peter Huijgen draaide goed weg bij zijn directe bewaker en met een venijnig, hard en laag schot liet hij de doelman van De Merino’s hulpeloos in het kletsnatte kunstgras spartelen.
Om de naderende zege veilig de haven binnen te loodsen, wisselde trainer Erwin Brem een tweetal spelers. Voor Dominique van der Grift kwam Patrick Pluim in het strijdperk en even later presenteerde hij Emiel Goud als vervanger voor medetopscorer Peter Huijgen. Na deze wissels bood Frank Boers, met een voorzet op maat, Melle van der Woude de gelegenheid om de score te verdubbelen. Voor een leeg doel trof hij tot verbijstering van het schamele aantal volgers slechts hoog de ballenvanger achter het doel. Even later werd hij gewisseld voor Ramazam Leebeek.
Bijna herhaalde zich het rampscenario van vorige week toen Nunspeet diep in de extra tijd een zege zag wegglippen. Ook nu werd er in de slotseconden een hard schot van dichtbij op het Nunspeetse heiligdom afgevuurd. In de mêlee van spelers veranderde de bal van richting en met een reflex hier en daar, en wat geluk, bleef Nunspeet een tegentreffer bespaard.
Zo werd de eerste zege van dit seizoen een feit en vond Nunspeet zich na afloop terug op slechts twee punten achterstand op de koplopers CSV Apeldoorn en KHC.
“Met wat meer rust en overleg bij de aanvallers, zit er nog veel meer in”, reflecteerde assistent-trainer Frans Bronkhorst na afloop.
Volgende week treft Nunspeet thuis het even hoog geplaatste SVI. Helaas weer zonder de steun van de trouwe supporters!
Opstelling vv Nunspeet:
Sean Poot, Alexander Sijtsma, Gieljan Tissingh, Andrew Galea, Marco de Vries, Dominique van de Grift [65e min. Patrick Pluim], Karim Mulder, Lucas Pelgrum, Melle van der Woude [77e min. Ramazan Leebeek], Peter Huijgen [68e min. Emiel Goud] en Frank Boers.
De column van Keizer
‘Uit een andere hoek’
Is het mogelijk dat een journalist (zie verslag hierboven) hier ook columnist kan zijn?
Zijn die twee hoedanigheden verenigbaar om geloofwaardig te blijven. Kun je over dezelfde gebeurtenis als reporter en als analyserend stukjesschrijver verslag doen?
Voor alle duidelijkheid; het zeer wel mogelijk, maar niet in één artikel of bijdrage!
Van een journalist wordt verlangd dat hij zo dicht mogelijk bij de feiten blijft en die zo fraai een leesbaar mogelijk in een literair jasje steekt.
Een columnist slaat andere wegen in. Die heeft lak aan conventies, paradigma’s en axioma’s en giet zijn persoonlijke visie als een sausje over het feitenrelaas. Hij buigt en kneedt het licht op de waarheid zoals hij dat ingegeven krijgt. Daarmee blijft het nog steeds waarheid; zijn waarheid!
Over het verloop en de afloop van de stoeipartij tussen De Merino’s en vv Nunspeet valt weinig aanvullend meer te verhalen. Toch wil ik vanaf het columnistenpodium nog wel wat de zaal in slingeren.
Wanneer we dit laatste duel naast die van vorige week leggen, dan zien we een niet onbelangrijk verschil, naast het feit dat de opponent nu van een wat minder kaliber was.
In voorwaartse richting is momenteel snelheid het belangrijkste wapen. Daar waar tegen Bennekom dit strijdtuig op de spelersbank werd weggeborgen, bleef dit tegen De Merino’s de gehele wedstrijd ingezet. Op links is Frank Boers een rebel die je geen moment uit het oog mag verliezen.
Steeds zet hij aan, schakelt in hogere versnelling en weg is de haas. Simpel maar effectief.
Ook Emiel Goud is ook een dergelijke Speedy Ganzales, die ook een vaart kan ontwikkelen die normaal alleen in tekenfilms explodeert. Samen windkracht 10!
Door deze aanvallende windhozen kan de verdediging wat meer in de luwte controle uitoefenen.
In die verdediging is de waarde van Alexander Sijtsma meer dan het spel dat hij op het groene laken neerlegt. In vorige seizoenen was de stek die hij nu bekleedt altijd een positie die steun en toeverlaat nodig had. Steeds moest een centrale verdediger bijspringen of rugdekking verlenen.
Het duo in het hart van de defensie, Andrew Galea en Gieljan Tissingh, staat nu met rust en vol vertrouwen als een muur voor doelman Sean Poot. Voeg daarbij het resolute ingrijpen van Marco de Vries en de solide verdediging is daarmee fraai uitgetekend.
Het regende in Veenendaal bijna de gehele wedstrijd; vorig jaar het hele seizoen ook. Doelpunten tegen!
De oefenmeesters Erwin Brem en Frans Bronkhorst (en heer Bockbier?) lijken nu een degelijk Deltaplan uit te voeren. De dijken zijn op hoogte. Het vijandelijke water heeft dan nog wel geen springvloed bereikt, maar hoe vaak komt dat voor? Wanneer de Nunspeetse attaque ook nog gaat bloeien dan is er veel mogelijk.
Wat is de waarde van deze jongste victorie? Met volkswijsheden kom je niet ver. Is het als dat eerste schaap of de vroege zwaluw? Het volk mag dan in een democratie het belangrijkste deel zijn, als voorspellende profeet over het verloop van de competitie is het een monster zonder waarde.
De waarde is de plaats die Nunspeet nu op de ladder inneemt. Een team wordt altijd achtervolgd door de ranglijst. Laag betekent druk en angst, hoog onderschatting en hoogmoed. Daartussen heerst er rust. Dat hebben we nodig om uiteindelijk tussen de hoogmoedigen te geraken.
Volgende week een nieuw Blauw-Geel hoofdstuk waar ik mijn licht over hoop te kunnen laten schijnen. Zeker is dat niet. De poort van ‘De Wiltsangh’ zit op slot en wordt met reden streng en rigide bewaakt.
Is er een breekijzer nodig of volstaat begrip en een vleugje waardering?
‘God only knows’ zongen ooit de Beach Boys!
Kees,
Zoek een plekje op het schelpenpad of hanteer deze zaterdagmiddag een fluit of schoffel!!
tot zaterdag!
Of het nu zin of onzin is, de column moet er komen.
Huur maar een heli of een hoogwerker.
Comments are closed.