Nunspeet heeft, na 2x een gelijk spel en 1x een overwinning, de eerste competitiewedstrijd nederlaag van het seizoen geleden. Op een leeg en nat sportpark de Wiltsangh was SVI met 0-3 te sterk voor de blauw gele formatie van trainer Erwin Brem.
In de 23e minuut was het Thom Kooke die vanuit een verre ingooi, in de zestien meter van Nunspeet, aan de bal bleef. Kooke wist tussen diverse spelers van Nunspeet door de bal achter de kansloze doelman Sean Poot te schuiven. Acht minuten na de openingstreffer van SVI was Frank Boers voor Nunspeet dicht bij de gelijkmaker. Boers trof echter de paal.
SVI leek in de 32e minuut de stand op 0-2 te brengen. Na overleg tussen de scheidsrechter en de assistent scheidsrechter werd het doelpunt, wegens een overtreding op Gieljan Tissingh, alsnog geannuleerd.
Een kwartier voor tijd bracht SVI de stand toch op 0-2. Uit een corner, vanaf links, was het Mark de Haan die van dichtbij raak kopte. In de 79e minuut kwam SVI uit een strafschop op 0-3. Een overtreding van Sean Poot werd bestraft met een penalty, die door Youp Kok werd benut.
Volgende week zaterdag 17 oktober speelt Nunspeet wederom thuis, KHC uit Kampen komt op bezoek op de Wiltsangh. Helaas weer zonder de steun van de trouwe supporters!
Opstelling vv Nunspeet:
Sean Poot, Alexander Sijtsma, Gieljan Tissingh [75e min. Amer Torkmani], Andrew Galea, Marco de Vries, Patrick Pluim, Karim Mulder, Lucas Pelgrum, Melle van der Woude [67e min. Dominique van de Grift], Emiel Goud en Frank Boers.
De column van Keizer.
‘Een S.O.S al na één nederlaag?’
In de stromende regen afgedroogd worden is een schalkse paradox.
Toch werd op ‘De Wiltsangh’ zaterdagmiddag deze schijnbare ongerijmdheid werkelijkheid.
De Nunspeetse elite-elf droop na het eindsignaal van de krachtmeting tegen het Zwolse SVI kletsnat en stilletjes af. Geen glimlachje of een vleugje tevredenheid op de kaken. De krachten waren gemeten en de Veluwenaren kwamen er ten opzichte van de opponent ondermaats vanaf. De eindstand spatte pijnlijk van het scorebord: 0 – 3.
Na een dergelijke teloorgang rijst al snel de opwelling om naar schuldigen op zoek te gaan.
Door de schuld bij een of enkele acteurs neer te leggen voelt de rest zich gevrijwaard van blaam of verwijtbaarheid. Een natuurlijke reflex die in de meeste schepsels als een aangeboren eigenschap aanwezig is. Schuilen achter de tekortkoming van een ander levert in een teamsport helemaal niets op. In het collectief telt voor elke speler de uitkomst even zwaar. Er kan nu eenmaal niet door een deel van het geheel winst worden geboekt en voor het andere deel verlies worden opgetekend.
Wel is de bijdrage aan het resultaat per individu niet in gelijke verhouding aanwezig!
Hoofdcoach Erwin Brem stuurde een equipe de arena in die qua samenstelling de lijn van logica volgt. Het elftal was in vergelijking met de week ervoor op twee plaatsen gewijzigd. Deze keer mocht Patrick Pluim van acquit af aantreden in plaats van Dominique van der Grift. Het zijn uitwisselbare grootheden, al is de term ‘grootheid’ wellicht in dit stadium veel te veel eer. In het offensief werd er geopend met Emiel Goud, ten koste van Peter Huijgen. Volop snelheid in combinatie met een jongensachtige onbeholpenheid versus meer techniek met enige slijtage op vliegende vaart door de verstreken jaren. Een arbitraire bijstelling van trainer Erwin Brem die alleszins te billijken viel.
Het eerste kwartier toonde Nunspeet zich speels en dartel en wees nog niets op de kloof in kwaliteit die later in de strijd zichtbaar zou worden. Pas nadat SVI de score had geopend kwam het verschil in voetbalgehalte duidelijk naar voren. De Blauwvingers likten hun vingers bij al de vrijheid die ze gegund werd om tot een gedegen spelopbouw te komen. Nunspeet zocht heil en zegen in het achteruitlopen en zette in op opportune lange ballen. Met die speelwijze lukte het absoluut niet om groot gevaar voor het vijandelijke doel te stichten. Even was er enig uitzicht op een kantelpunt en wel toen Frank Boers hard en laag de keeper passeerde maar zijn inzet via de paal terug het veld in zag kaatsen. In het verdere verloop van de strijd bleef Nunspeet mat en onmachtig. Na nog twee tegentreffers noteerden we schaakmat voor Brems brigade.
Zoals al gememoreerd gaat het te ver om na dit echec hoofdschuldigen aan te wijzen. Gezien het verloop van het eerste kwartet aan duels, is het niet problematisch om een oorzaak te benoemen.
In vier wedstrijden slechts tweemaal scoren, en dan nog de helft vanaf de stip, is nietsbetekenend en inferieur. In voorwaartse richting ontbreekt het aan rust, overzicht en doelgerichtheid.
De kansen die zich aandienen verdrinken in technische tekortkomingen, onzuiverheid en een gebrek aan bravoure. Het talent is marginaal aanwezig, al wil ik de nog erg jonge Melle van de Woude vrijwaren van deze constatering. Bij hem ziet men de nu nog latent aanwezige klasse en het wachten is op de dominante uitwerking daarvan. Hij rijpt en groeit nog naar een niveau waarvan Nunspeet later in het seizoen nog de vruchten kan plukken. Onder deze wedstrijddruk en met een vaste basisplek ben je snel volwassen. De al gearriveerden moeten nu hun bijdragen gaan optimaliseren.
Er moet nog 85% van het competitieschema worden afgewerkt. Er valt dus nog veel te winnen.
Dat lukt uitsluitend wanneer de schotvaardigheid aangescherpt wordt. Tegen KHC dan maar?
In de nabeschouwing liet Erwin Brem van zich de sympathiekste zijde zien. Hij maakte gebruik van een bekend en doorzichtig mechanisme door de tegenstander groot te maken, te loven en te prijzen en zelfs als kampioenskandidaat neer te zetten. Zo wordt de nederlaag vanzelfsprekend en acceptabel.
We konden er echt helemaal niets aan doen. Sorry, beste niet aanwezige supporters!
Tevens blijft zo het moraal binnen eigen gelederen op peil. Als oefenmeester moet je niet alleen het lichaam bekwamen, maar ook het brein fris zien te houden.
Tot slot keek hij ook al achterom naar de andere degradatiekandidaten. Is Nunspeet een zodanige kandidaat? Niet lang geleden was Brem nog op weg ‘met een bredere selectie naar een plek in de middenmoot’, zo schalde een lokaal nieuwsblad. Daagt er iets, Erwin?
Brem sprak als een kapitein van een cruiseschip dat nog maar net buitengaats vaart. Toch is hij alvast begonnen met het uitdelen van reddingsvesten en het inspecteren en het neerlaten van de reddingssloepen.
Daar zou ik als passagier hypernerveus van worden en een groot deel van het reisgenot verliezen!
(…—…) S.O.S / Save our Ship en S.O.S. / Save our Souls.
Nu al?
Drooglegging.
Op ‘De Wiltsangh’ ligt de bal stil. Althans in wedstrijdverband.
De ziel is uit de zaterdag gedreven. Het was al droefgeestig zonder de supporters.
Nu voegen de spelers en de staf zich bij de treurenden.
Zelf zie ik liever helemaal geen wedstrijden, dan duels zonder supporters. Uiteindelijk is het vermaak voor hen bestemd. Zonder applaus, gejuich en gejoel geen ambiance!
Wie valt deze drooglegging te verwijten?
In ieder niet het bestuur van de vv Nunspeet. Zij hebben gedaan wat er gevraagd werd en soms zelfs meer. Er was een strak en uitgebreid protocol opgesteld en er werd van verenigingswege strak de hand aan gehouden. Bestuursleden en vrijwilligers waren alom aanwezig om te ‘handhaven’ en om overtreders terecht te wijzen. Het bestuur verdient mijns inziens grote waardering en een dikke pluim voor het optreden tijdens deze Coranacrisis.
Maar Haagse maatregelen rollen nu ook over ons sportpark.
Het lijkt mij zeer onwaarschijnlijk dat er dit jaar nog wedstrijden worden gespeeld. Na de winterstop wellicht, maar bij onvoldoende resultaat van de maatregelen kan het zo maar maart of april 2021 worden. Dan gaan we de resterende 22 partijen in 10 weken afwerken. Twee á drie duels per week!
Dat gaat veel vragen van de selectiespelers. Aan Erwin Brem en consorten de schone taak om iedereen daarop voor te bereiden. Hoe behouden we motivatie, geestdrift en enige schwung erin?
Blijft het gewicht, de conditie, het balgevoel en de traptechniek op peil. De spelers zullen met een ijzeren discipline door de komende maanden moeten. Als, met nadruk op als, de competitie weer wordt hervat dan zal de meest gedisciplineerde ploeg de beste kaarten op tafel kunnen leggen.
De technische hoofdverantwoordelijk Erwin Brem zal zich in kleine groepjes of zelfs individueel over zijn pupillen moeten gaan bekommeren. Dat vraagt om een gerichte particuliere benadering, deels als trainer en anderzijds als menselijke motivator.
Wanneer ik regelmatig mijn bespiegelingen op hem als trainer los laat, dan is mijn gekleurde, subjectieve visie dat er tactisch en in het wisselbeleid nog wel hier en daar wat rafeltjes en scheurtjes in zijn trainingskostuum zijn te vinden.
Maar wie ben ik, die alles vanaf de zijlijn en vaak achteraf van commentaar voorziet?
Mogelijkerwijs raak ik hier en daar een gevoelige snaar en dat is louter en alleen bedoeld om meer muziek uit ons zaterdagmiddagplezier te halen.
Als mens, buiten alle technische fratsen om, acteert hij naar spelers en verdere entourage zodanig dat menigeen, waaronder ikzelf, daar een voorbeeld aan kan nemen. Dit zowel daar waar het raakvlakken heeft met onze vereniging, als in de uren en dagen waarin hij elders beroeps- of hobbymatig aan de slag is. Lees de Presentatiegids er maar eens op na. Respect! Jammer dat hij een Wezeper is, stel ik glimlachend vast. Je kunt ook niet alles mee hebben in het leven.
Bij vv Nunspeet wordt hij in ieder geval doorbetaald, maar uiteindelijk afgerekend op de geleverde prestaties.
Waarschijnlijk lichtelijk voorbarig en met een somber toekomstbeeld op korte termijn, wens ik hem veel succes en iedereen een gulle Sinterklaas, sfeervolle kerstdagen en een Gelukkig Nieuwjaar. Pas op met vuurwerk en het virus!
Ik hoop toch eerder weer wat te kunnen zien, maar ik ben bang dat je gelijk krijgt.
Hoe kom ik aan een presentatiegids?
De Presentatiegids 2020-2021 van vv Nunspeet vind je hier: https://vvnunspeet.nl/index.php/presentatiegidsen/
Comments are closed.