‘De Column van Keizer’
Vadertje Staat heeft ons speelgoed afgepakt. Volkomen terecht! Geen evenementen, sportwedstrijden, koopavonden en etentjes meer.
Een deel van de bevolking heeft volop zomer gevierd zonder te beseffen wat de lente ons had gebracht. En nu heerst de sombere herfst en de winter wordt sociaal heel arm en koud.
Er zijn veel te veel land- en dorpsgenoten, van alle leeftijden, die zich gedragen als eigengereide blagen zonder verantwoordelijkheidsgevoel en zonder respect voor andermans angsten, zorgen en andere bekommernissen. Ze hebben plots en ongevraagd een zwaar kaliber luchtbuks van Chinese makelij in handen gekregen. Van alle kanten is hen geadviseerd dit wapentuig weg te leggen of er bijzonder voorzichtig mee om te springen. Helaas waren deze adviezen aan hen niet besteed.
Al heel rap sneuvelden eerst de zwakkeren en kwetsbaren. Binnen een mum van tijd was de cavia geëxecuteerd, de kanarie had zijn laatste liedje gezongen en de goudvissen lagen tussen de glasscherven naar hun laatste adem te happen.
Bij opa en oma in ‘Villa Avondrood’, nu tijdelijk omgedoopt in ‘Blijf Anderhalve Meter van mijn Lijfhuis’ ging het wapen ongezien en heimelijk mee naar binnen. Grootmoe overleefde op wonderlijke wijze. De eerste twee kogels ketsten af op het stalen frame van de rollator en het volgende schot leverde gelukkig alleen een schampspoor op de net geopereerde keramische heup op. Opa bleef buiten schot. Hij had zich tijdig achter de eikenhouten kledingkast in de slaapkamer verschanst en het korset van zijn bejaarde echtgenote als kogelvrij vest om zijn corpulente, en dus kwetsbare, buik geknoopt. Daar wacht hij nog steeds op de bevrijding.
Nu is daar het moment dat Vadertje Staat en Vrouwe Justitia de lichtzinnige schutters gaan aanpakken. Wellicht te laat, maar een terechte ingreep om te redden wie nog te redden is.
Geen afstand houden, geen mondkapjes, handen schudden en samenscholen. Dagelijks in ons dorp waarneembaar.
Er zijn lieden waarop rede en ratio geen vat hebben. Zij verspreiden leed en ellende door bewust te kiezen voor egocentrisme, zelfgenoegzaamheid en doofheid voor smekingen van overheid en zorgmedewerkers. Angstaanjagende cijfers spoelen ze al feestvierend weg! Dit alles tot afgrijzen van velen die wel de adviezen en regels opvolgen en in acht nemen.
Het virusprobleem kun je ook in een ander licht zetten.
Stel dat alle vormen van kanker, die gepaard gaan met zware behandelingen en risicovolle ingrepen, verlies van levenskwaliteit en waardigheid, aftakeling en soms met een onafwendbaar pijnlijk en mensonwaardig einde, definitief de wereld uit geholpen zouden kunnen worden door een maand of twee, drie over te gaan op volledige zelfisolatie, strikte quarantainemaatregelen en rigoureuze maatschappelijke beperkingen. Wie zou daar dan niet voor kiezen? Dolgraag zouden we zo het oncologisch monster uit ons leven bannen. Vandaag nog zou deze handelwijze en systematiek, zonder tegenspraak direct worden aanvaard en ingevoerd. Helaas is dit een utopische voorstelling van zaken. Dit is voor deze aandoeningen een onzinnige aanpak.
In de bestrijding van het Coronavirus echter is deze methodiek bij uitstek geschikt. Daarmee kan deze besmettelijke en onzichtbare indringer wel effectief worden geëlimineerd. Geen tienduizenden ziekenhuisopnames meer, geen pijn en leed meer en de wrede eenzame dood zou velen bespaard blijven. De dreigende maatschappelijke tweedeling kan worden voorkomen en van alle geneugten van het leven kan door jong en oud weer gul en rijkelijk worden genoten.
Toch is dit voor nog te veel lieden niet aantrekkelijk genoeg. Ze weigeren aan deze oplossing mee te werken. Hoe dwaas!
Natuurlijk betalen we voor deze aanpak een economische prijs. De één meer dan de ander. Met financiële hulp van overheden, landelijk en lokaal, kunnen die kosten worden gedrukt.
Daarnaast mag er brede ondersteuning van familie, vrienden, kennissen en ook kerken worden verwacht. Deze benaderingswijze afwijzen en van de hand doen zal vele malen kostbaarder uitpakken. De voorliggende keuze is onaantrekkelijk simpel.
Willen we met behoud van onbegrensde weelde en welvaart ziekte en dood accepteren of is de optie om in een tijdelijke periode van soberheid en beperkingen onze vrijheden, gezondheid en snel economisch herstel terug te winnen, ook bespreekbaar?
Voor diegenen die menen dat we met het momentele halfslachtige pappen en nathouden er binnenkort vanaf zijn, nadert er een tijd vol met teleurstellingen. Deze worsteling gaat met onze volksattitude nog vele maanden, zo niet jaren duren.
Alle virologen, epidemiologen en betrokken politici zijn daarvan op de hoogte.
U kent toch wel de bekende, maar uiterst irritante Schiphol-methode?
De vliegmaatschappij, de touroperator en de bemanning weten al lang dat er groot technisch probleem met het toestel is en dat er helemaal niet vertrokken kan worden.
Hoe vertel je dat de meute die met zomerbloesjes en korte broek met opgetogen stemming bij de incheckbalie staan te popelen om te vertrekken naar zon, zee, sangria en bikinistranden? Ze zijn er niet klaar voor en zullen het weigeren te geloven.
Zo dus:
Een twinkelend attentiesignaal en dan volgt de mededeling ‘Uw vlucht heeft vanwege een kleine storing een korte vertraging opgelopen. Het vertrek wordt een half uur uitgesteld’.
Na een uur geen enkele beweging rond het toestel en bij de balie.
‘De technische storing vraagt meer tijd om verholpen te worden. Het is onduidelijk wanneer het vertrek vandaag plaats vindt’. Deze procedure repeteert nog enkele malen.
De afloop bij het vallen de avond is overbekend:
‘Gaat u terug naar huis of naar uw hotel en volg de berichtgeving op onze website’.
Sterkte bij de volgende persconferentie. Of beter nog: respecteer de regels!
Bulls eye ‼️
Een virus roei je niet uit door iedereen maanden of nog langer op te sluiten. Daar wordt de financiële en maatschappelijke ellende alleen maar groter van. Vele regels en verboden zijn nergens op gebaseerd. Stop met angstzaaien!!
Was het maar een soort Ebola, dat af en toe mensen bloedend op straat neerstorten en overleden.
Hoeveel corona doden hadden we in Nunspeet? Beeld maar eens in hoeveel straten bebloed waren.
Dan zagen we de volgende ernst wel in. Nu niet: sterfgevallen in verzorgings- en ziekenhuizen vallen een stuk minder op.
Maar het gemis bij de nabestaanden blijft hetzelfde.
Je weet niet wat je zegt als je ebola noemt! Ebola is vele malen dodelijker, dus dat is absoluut geen vergelijk. Het is ronduit zorgelijk dat alles en alles om corona draait. Huisartsen luiden de noodklok: mensen komen met een andere, mogelijk veel levensbedreigender ziekten niet op tijd naar de praktijk, omdat ze bang zijn.
Natuurlijk missen we mensen die aan corona overleden zijn (ik ook!!), maar door nu alsmaar paniek te zaaien halen we hen niet terug. En als het niet heel gauw veranderd, gaan we anderen missen, zij die het slachtoffer worden van dit beleid.
Wilt u dan dan???
Tuurlijk is dit geen Ebola! Maar het gaat mij erom dat beeldvorming hier ook belangrijk in is. Als corona een gruwelijke ziekte verloop had, dan werd er meer de ernst van de situatie gezien. Nu spelen de gruwelijkheden zich achter muren af: dus minder urgentie.
Er zijn gruwelijkheden gebeurd, die niet hadden hoeven gebeuren. Maar alleen dáár nadruk opleggen werkt niet, omdat er ook heel veel mensen genezen of zelfs positief getest worden zonder een enkele klacht.
Daarnaast is het net zo ‘gruwelijk’ als je zaak failliet gaat, je kinderen een toekomst met veel vraagtekens tegemoet gaan, je depressief wordt, vereenzaamt, enzovoort, enzovoort.
En dan heeft Steven gelijk als hij al meerdere keren op deze site heeft geschreven: we moeten ermee leren leven. Dat kan dan ook betekenen: het niet telkens in een halve of hele lockdown voor ons uit schuiven, want daarmee verplaats je problemen. Ziekte en dood komen nu eenmaal nooit ‘uit’… nu niet, met Kerst niet, never!
In dat geval: neem je verlies, en niet zeiken achteraf. Sterkte en gecondoleerd!
er zijn vele meningen, maar geen enkele viroloog stelt dat het virus volledig kan worden uitgeroeid! zelfs niet met een vaccin. Alles is gebaseerd op indammen en beperken. (wat dus ook jaren kan duren.) Een (semi) Lock-down is daarom geen oplossing. een lange termijn visie met daarbij gepaste maatregelen waarbij de maatschappij grotendeels door kan, wat met de huidige kennis ook zeker mogelijk is, en de kwetsbaren worden beschermd zal veel meer bespreekbaar moeten worden. Ook is het een zeer kwalijke zaak dat er 8 maanden tijd is geweest om de zorg op orde te brengen, er ook werd gezegd we kunnen een 2e golf aan en we zijn voorbereid, maar bij nog geen 2000 normale bezette ziekenhuisbedden gaat het land alweer op zijn kop word gezet. Dit is echt bestuurlijk onvermogen en zijn zware tekortkomingen.
Comments are closed.