GARDEREN – Klein maar fijn, zo kun je de verzameling van Hennie de Bruin in Garderen wel noemen. Meer dan 500 vingerhoedjes, opgeslagen in letterbakken, is tot nu toe de oogst. En al neemt het aantal nu even minder snel toe, er komen nog steeds vingerhoedjes bij. Inmiddels bevat de collectie vingerhoedjes, waar ze dertig jaar geleden mee is begonnen, exemplaren uit de hele wereld.
Het begon met een uitstapje naar Hindelopen Hennie:,,Ik zag in een winkeltje een leuk vingerhoedje en dacht, dat lijkt me wel leuk om te gaan sparen. Zo is het begonnen en steeds als we ergens heen gingen met vakantie of zomaar een dagje uit, nam je een vingerhoedje mee. Dat deden ook vrienden en familie die wisten dat ik ze was gaan sparen. Ook als de kinderen ergens heen gingen was het ,nog even een vingerhoedje voor je moeder meenemen hè’. Dat is toch leuk. Bijzonder vond ik het toen een aantal bevriende jongens van mijn kinderen naar Oostenrijk gingen en ook met een paar vingerhoedjes terug kwamen. Dat verwacht je toch niet van zulke knullen”.
De vingerhoedjes staan opgeslagen in verschillende letterbakken. Voor binnenlandse en buitenlandse exemplaren. De buitenlandse hebben we voor een deel zelf meegenomen, andere hebben we gekregen. Zo zijn er uit Mexico, New York, Griekenland, Spanje, Israël, Italië, Oostenrijk, Zwitserland en meer landen. De Hollandse bak is gevuld met vingerhoedjes uit heel Nederland. Daaronder vingerhoedjes van Ot en Sien, aap noot Mies, het abc en van de Hanzesteden Elburg, Deventer, Hattem en meer. Ook de hoedjes van de vuurtorens in Nederland zijn leuk om te hebben. Dat geldt ook van die waarop de drie kinderen van koning Willem Alexander en koningin Maxima staan afgebeeld, Amalia, Alexia en Ariane.
Omdat de vingerhoedjes veelal van porselein zijn vind ik een paar houten vingerhoedjes ook wel speciaal, evenals die van een paar uiltjes die uit Israël komen met de tekst van ,het onze Vader’. Om het netjes en overzichtelijk op te stellen hebben we in de letterbakjes allemaal vakjes gemaakt, waarbij we afgeknipte roerspatels hebben gebruikt, zodat ik enigszins soort bij soort kan zetten. Er staat nog een letterbak klaar om gevuld te worden. Maar zeker door de coronapandemie is er weinig nieuws bij gekomen. Hoelang ik nog doorga weet ik niet. Het is niet spectaculair, maar toch wel leuk om te doen. En zo nu en dan moeten ze er allemaal een keer uit om ze af te stoffen. Dat is dan minder leuk, maar hoort er natuurlijk wel bij”.
AG
Uit de serie ‘De verzamelaar’ in de Veluwse Courant.
