In de wedstrijd tegen SVZW heeft Nunspeet door een eigen doelpunt van Maarten Smit en doelpunten Jonathan van ‘t Hof en Melle van der Woude een 0-3 overwinning behaald. Voor aanvang van de wedstrijd stonden beide teams (de nrs. 5 en 6 van de 1e klasse D) in het aantal punten (20) gelijk, maar had SVZW een beter doelsaldo.
Ten opzichte van vorige week moest trainer Lucas Hoekman vanwege blessures en ziekte van Lars ten Dolle, Vincent Huisman, Reijer Roelofsen en Dani Schmitz alsmede de langer geblesseerden Sean Poot, Bram van de Worp, Patrick Pluim en Max Engelmann het elftal op diverse plaatsen wijzigen. Naast reserve-keeper Koen Meijerink namen Julian Hop, Lucas Zoet, Fabian Zoet en Dany van Harten plaats op de reservebank.
In de eerste helft golfde het spel heen en viel de eerste kans voor Nunspeet pas in de 20e minuut te noteren. Een slecht weggewerkte bal kwam op de rand van het strafschopgebied voor de voeten van Karim Mulder. Zijn schot werd door keeper Julian Bakker naar de zijkant van het veld gewerkt. Drie minuten later werd er op de rand van het strafschopgebied een overtreding op Karim Mulder begaan. De toegekende vrije trap leverde niets op. Zes minuten voor rust was een voorzet vanaf links van Emiel Goud net te hard voor de bij de 2de paal geheel vrijstaande Dominigue van de Grift. Twee minuten later leek Melle van der Woude de score alsnog te openen. Nadat hij in eerste instantie de voorzet vanaf links niet kon koppen, werd hij, na een fraai hakje van Dominique van de Grift, weer bereikt. Zijn kopbal ging echter via de lat over. Op slag van rust kwam Nunspeet alsnog op voorsprong. Een voorzet van Jonathan van ’t Hof werd door Maarten Smit in het eigen doel geschoten, 0-1.
In de 49e minuut grepen 2 verdedigers van SVZW, na een diepte-pass van Marnix Tissingh, niet in en Jonathan van t Hof wist hier prima van te profiteren. Zijn schot verdween langs de keeper in het doel, 0-2. Hierna kreeg Nunspeet de kans om de voorsprong nog verder uit te breiden, Gieljan Tissingh kopte echter rakelings over. Na een uur spelen was er weer een kopkans voor Gieljan Tissingh, de voorzet van Dominique van de Grift kopte hij net naast. Nadat de scheidsrechter, na een overtreding rond de middellijn van Gieljan Tissingh, de voordeelregel had toegepast, kreeg deze nadat de aanval afgelopen was alsnog een gele kaart “voorgeschoteld”. Tien minuten voor tijd was het Melle van der Woude die de wedstrijd definitief “op slot gooide”. Na een mooie actie, aan de linkerkant van het strafschopgebied, van Jonathan van ’t Hof, wist deze de bal op de achterlijn binnen te houden en Melle van der Woude te bereiken, die zich vervolgens vrij speelde en de 0-3 wist binnen te schieten. Twee minuten later mocht Maarten Smit na forse overtreding, met een gestrekt been, op Jonathan van ’t Hof met rood op zak vroegtijdig de kleedkamer opzoeken. In de 85e minuut kreeg Emiel Goud de uitgelezen kans om de voorsprong verder uit te breiden. Zijn inzet vanaf de rand van het strafschopgebied ging via keeper Bakker naast. Uit de hieruit voortkomende corner kopte Gieljan Tissingh rakelings naast. In de slotminuten kreeg SVZW nog 2 kansen om de “ere-treffer” te maken, beiden misten het doel.
“Waren wij dan zo goed of was SVZW slecht? Dat is dan de vraag die je jezelf stelt”, zei trainer Lucas Hoekman. “Ik denk in ieder geval dat ons plan vandaag klopte ondanks het grote aantal wisselingen.”
A.s. zaterdag 26 maart speelt Nunspeet in Barneveld tegen SDV Barneveld.
Wie het breed heeft…
Trainer Lucas Hoekman stelde na afloop de enig juiste vraag:
‘Waren wij dan zo goed of was SVZW slecht?’
Dat laatste was zeker het geval, maar op de vraag of Nunspeet ‘zo goed’ was zijn wel wat antwoorden met de nodige nuances te geven. De klinkende overwinning was in ieder geval verdiend en niet eens geflatteerd. Met wat meer accuratesse hadden de Veluwenaren ook het dubbele aantal treffers in de boeken kunnen schieten cq. koppen.
Lucas Hoekman mag zich heel gelukkig prijzen dat hij dit seizoen over een brede selectie beschikt.
Niet alleen breed maar ook gelijkwaardig. De opsomming van niet beschikbare pionnen is tamelijk schrikaanjagend. We laten de roomboterbrigade even voorbij trekken:
Reijer Roelofsen, Patrick Pluim, Lars ten Dolle, Vincent Huisman, Dani Schmitz, Bram van de Worp, Max Engelman en Sean Poot. Allemaal lopende patiënten die zaterdag niet inzetbaar waren.
Enkelen met serieuze kwetsuren, maar het merendeel is omgevallen na een nachtje ‘vorst aan de grond’ of een briesje rond windkracht 2 Beaufort.
Het doet denken aan de bekende openingsregel uit het proza ‘Titaantjes’ van de schrijver Nescio aan het begin van de vorige eeuw: ‘Jongens waren we, maar aardige jongens’.
Inderdaad ‘aardige jongens’, waar kerels vereist zijn!
Met de gehavende status van het elftal viel het zaterdag nog wel mee.
Op de linkervleugel speelde Jonathan van ’t Hof een puike partij. Met snelheid en behendigheid was hij een voortdurende plaag voor de Wierdense Zwaluwen. Zo zeer dat er kort voor het einde een behoorlijke aanslag op zijn onderstel werd gepleegd. De dader kon daarop met rood onder de koude douche. Dani Schmitz werd op waardige wijze vervangen. Deze spelers zijn gelijkwaardig en probleemloos in- en uitwisselbaar.
Ook spits Vincent Huisman werd absoluut niet gemist. In voorwaartse richting bracht Emiel Goud veel vaart in het spel. Zijn tomeloze inzet is inmiddels een standaardwaarde.
Goud heeft zijn beperkingen maar ook kwaliteiten. In de afronding mag het wel een tikkeltje scherper. Daartegenover is hij door zijn robuuste lichaamskracht en snelheid in staat om de vijandelijke opbouw behoorlijk te frustreren. Die eigenschap is bij Vincent Huisman minder aanwezig.
Waar normaliter Reijer Roelofsen in het hart van de defensie opereert, acteerde deze keer Gieljan Tissingh. Hij kweet zich op solide wijze van zijn taak. Daarnaast dook hij regelmatig gevaarlijk op voor het doel van de tegenstrevers en was enkele malen dicht bij een score. Na een mindere periode krijgt zijn inbreng weer meer waarde. Hoewel niet meer de jongste en de snelste, houdt de combinatie van routine, ervaring en een goede positionering hem vooralsnog keurig overeind.
De andere Tissingh (Marnix) uit dezelfde bloed- en familielijn maakt een tegenovergestelde ontwikkeling door van zijn broer Gieljan. Waar de een oprijst, zakt de ander weg.
Het wordt hoog tijd dat trainer Hoekman hem een stevig portie zelfreflectie laat consumeren onder het plexiglas van de dug-out. In de huidige vorm is Marnix Tissingh meer veldvulling dan invulling van een goed gekozen speltactiek. In het verleden schuilt het bewijs dat hij veel beter kan. Bij een fitte selectie is er een ruim arsenaal middenvelders voorradig om hem te vervangen.
Alles overziende kan met tevredenheid worden vastgesteld dat de Nunspeetse equipe zich momenteel in redelijk comfortabele positie heeft gespeeld. Tijd om nonchalant achterover te leunen is het nog zeker niet. Dat het goed gaat impliceert niet dat het niet nog beter kan. Spelers en staf moeten de ambitie blijven etaleren om te verbeteren. De huidige spelersgroep is een bron waaruit nog wel wat meer plezier te putten valt, temeer omdat het niveau van de teams in de 1e klasse D, op een enkele uitzondering na, ook niet als hoogstaand kan worden gekwalificeerd!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.