NUNSPEET – Stichting Charité is een kleine landelijke stichting met acht werkgroepen, waaronder één in Nunspeet, bestaande uit leden van meerdere kerkgenootschappen. De stichting heeft als doel hulp te verlenen aan christelijke gemeenten, zorginstellingen en mensen die in geestelijke en/of materiële nood verkeren. De hulpverlening bestaat onder meer uit het beschikbaar stellen van bijbels en andere christelijke lectuur en het verstrekken van financiële middelen, voedsel, kleding en medicijnen. De organisatie werkt met vrijwilligers en heeft een hoofdbestuur, een Nederlands en Belarussisch coördinatieteam en plaatselijke werkgroepen in Nederland. De bestuurders zijn allen vrijwilligers die hun activiteiten ,om niet ’verrichten. De werkgroep Nunspeet wordt voorgezeten door Jonas van Hekezen en Henk de Bruin is secretaris.
Wilde actie
Charité (liefdadigheid) werkgroep Nunspeet richt zich specifiek op Wit-Rusland, dit is vastgelegd in de notulen. Van Hekezen legt uit hoe dit is ontstaan:,,We zijn net na de val van het communisme vanuit Elspeet op goed geluk die kant op gegaan. Mensen uit Elspeet hadden contact met de Evangelische Baptistengemeente in Minsk. Dat leidde tot een los konvooi met enkele vrachtwagens die op goed gelukt met kleding, etenswaren, bedden en beddengoed die kant op zijn gegaan. We zagen wel wat we tegen zouden komen. De spullen waren ingezameld in Elspeet met een ,wilde’ actie. Dat contact met die evangelische groep is blijven hangen en die groep heeft nieuwe contacten gelegd over het hele land. De wilde actie leidde in 1988 tot het oprichten van de ,Vrienden van Minsk’ en die hebben er 1993 stichting Charité van gemaakt omdat er meer en meer financiële middelen ontstonden, zodat verantwoording kon worden afgelegd en belastingtechnisch is verantwoord.
De werkgroepen voeren ieder jaar een transport uit naar één of meerdere ,partnergemeenten’, maar door de coronamaatregelen is dat de laatste twee jaar niet mogelijk geweest. Van Hekezen:,,Vanuit die plaatselijke baptisten gemeente wordt in breder verband hulp verleend. Als wij een vrachtwagen met goederen brengen wordt dat gebracht naar ziekenhuizen, gevangenissen en hulpverleningsinstanties. Dat wordt ook daar verzorgd door vrijwilligers. Zo hebben we al vrachtwagens vol ziekenhuisbedden en rolstoelen die kant opgebracht. Goed materiaal, die hier door de hoge eisen vervangen worden en daar meer dan welkom zijn. Daar krijgt het dan weer een tweede leven. De Bruin vult aan:,,Door de coronapandemie is nu het leveren van materiaal wat afgeschaald. We komen nu het land niet meer in. Dat heeft dan niet te maken met de politieke toestand in Wit-Rusland, maar alleen met corona. Je krijgt nu geen visum om het land in te komen. Wat blijft is de behoefte aan geldelijke ondersteuning. Veel mensen die daar in armoede leven zijn eigenlijk ook het slachtoffer van de politieke situatie. De hulpverlening blijft echt noodzakelijk. Toen we er jaarlijks kwamen zag je duidelijk het verschil tussen het stedelijke en het platteland. Hoewel er in de loop der jaren ook wel wat is veranderd is de armoede op het platteland nog gigantisch”.
Eigen project verslaafdenopvang
Elke werkgroep richt zich op één bepaald project in Wit-Rusland. Daarvoor zijn er vanuit het hoofdbestuur in Nederland contacten met de lokale Russische coördinatiegroep die de behoefte aan projecten onderzoekt en daaraan een werkgroep van de stichting Charité koppelt die in staat moet zijn het project te dragen. Die groep in Wit-Rusland heeft een brede opbouw, met deskundige mensen waaronder vaak een medicus en een ambtenaar voor de juiste contacten. Beide coördinatiegroepen beschikken ook over een tolk. Dit bevordert een goede communicatie. Welk project een Nederlandse werkgroep voor haar rekening neemt hangt af van de financiële middelen en menskracht. De werkgroep Nunspeet heeft zich verbonden aan het project van nieuwbouw voor een verslaafdenopvang. Van Hekezen:,,Dat project van de verslaafdenopvang wordt gedraaid door de kerk zelf. Zij zien de nood van het alcoholmisbruik. Dat is onvoorstelbaar, dronken mensen vormen het straatbeeld. Een groep vrijwilligers is begonnen met een tweede opvang en hebben ons gevraagd om financiële steun om dit project waar te kunnen maken. Ze hebben een goed plan opgesteld waardoor wij overtuigd zijn van nut en noodzaak. Want wij willen pas steunen als wij er ook vertrouwen in hebben. Wij hebben ja gezegd en zij zijn inmiddels gestart met de bouw van een tweede opvangcentrum. Bij het eerste centrum zijn wij ook betrokken geweest. In het twee project kunnen ook weer zo’n tien mensen worden opgevangen. De bouw wordt gedaan door vrijwilligers en ook de begeleiding is een zaak van vrijwilligers. Hoewel hier vraagtekens kunnen worden gezet omtrent de deskundigheid zijn er toch al positieve resultaten geboekt. De coördinator is ervaringsdeskundige en is zelf verslaafd geweest. De bouw van het tweede project is inmiddels halverwege. Het is fantastisch te zien hoe gedreven al deze vrijwilligers zijn. Wij hopen dat het ons mogelijk wordt gemaakt dit project te blijven ondersteunen. Daar hebben we uiteraard hulp bij nodig van sponsoren en particuliere giften. Wie ons hierbij wil steunen vindt op onze website www.stichting-charte.nl. hoe dat mogelijk is”.
AG
