‘dat jagersinstinct zit er nog in’
NUNSPEET – De vissen waren een stuk kleiner toen Gerald Vierhout als 4-jarig jochie met zijn vader mee ging om te vissen. Van aasvisjes van zo’n 20 centimeter tot aan een snoek van 1.19 meter, Gerald ving het allemaal. Gerald: ,,Mijn vader en ik gingen steeds vaker samen vissen, ik vond het ook leuk om over te lezen. Toen ik een jaar of 16 was, werd ik wat fanatieker en ging ik ook meedoen met wedstrijden. Een jongen uit Nunspeet, Hendry Vis, die ook veel viste, vroeg in die tijd of ik met hem mee wilde gaan om te vissen en sindsdien doen we als koppel mee aan viswedstrijden.’’
Het meedoen aan wedstrijden is voor Gerald niet zonder gevolgen gebleven. In de hoek van zijn woonkamer staat een grote vitrinekast, vol met trofeeën die hij de afgelopen jaren binnen wist te hengelen. De prijs die het koppel Vierhout/Vis tijdens de Predatortour won, een grote internationale roofviswedstrijd in 2018, past niet in de prijzenkast, dat was een boot.
Voor sommige mensen lijkt vissen een beetje saai, maar volgens Gerald is niets minder waar. ,,Je ben constant bezig, want je blijft jezelf uitdagen. Je moet tijdens het vissen ook de boot nog besturen en daarnaast is er altijd de spanning, want je wilt natuurlijk de grote vissen vangen. Dat jagersinstinct zit er ook nog in! Daarnaast vind ik het heerlijk om in de natuur te zijn. Ik vind het ook fijn om ’s nachts te gaan vissen, bijvoorbeeld op grote snoekbaarzen in het Gooimeer. Dan is het heel rustig op het water met de sterren boven je, dat is heel bijzonder. Ook voor de vis zelf is het anders. Die merkt aan de trilling dat het aas veroorzaakt, in dit geval een nepvisje, dat er ‘iets’ in het water gaande is. Normaal gesproken kan een vis het merken als er een boot boven hem drijft, maar dat ziet hij in het donker niet,’’ zegt hij. De roofvissen waar Gerald op aast zijn snoek, snoekbaars en baars. Met snoeken die wel een lengte hebben tussen de 0.85 en 1.40 meter en een gewicht wat oploopt tot 25 kilo, is Gerald soms wel een poosje bezig om de buit binnen te halen. ,,Ze bieden soms wel weerstand,’’ lacht hij. Zoals het een sportieve visser betaamt, zet Gerald de gevangen vis meteen terug in het water. Daar zijn tijdens de wedstrijden allerlei regels voor, want de winnaar van een viswedstrijd, is degene die de meeste lengte bij elkaar heeft gevangen en dus moet een gevangen vis eerst worden gemeten alvorens terug gezet te worden. ,,Daar zijn speciale apps voor ontwikkeld, die we tijdens een wedstrijd gebruiken,’’ licht Gerald toe.
Op dit moment leven Gerald en zijn vismaat Hendry toe naar de komende Predatortour, die van 30 mei tot en met 1 juni wordt gehouden in de Biesbosch. Hoe komt het dat dit team zo goed presteert? Gerald: ,,We zijn heel fanatiek en we hebben goede spullen. We zijn goed in het volgen van een plan en blijven kalm tot het laatst van de wedstrijd.’’ Dat laatste is best wel bewonderenswaardig als Gerald vertelt dat hij tijdens de Crank Cup van 2021(een individuele wedstrijd), die dus drie dagen duurde, in de laatste tien minuten van de wedstrijd nog twee snoekbaarzen ving. ,,Je kunt op de app via een livestream zien wat de anderen vangen. Maar je moet je niet gek laten maken. Natuurlijk speelt geluk mee, maar skills en kennis zijn wel de doorslag gevende factor. Dit is te verbeteren door veel te oefenen en dat doen wij daarom ook veel,’’ zegt hij. De moderne sportvisser maakt gebruik van allerlei technische snufjes, zo ook Gerald. ,,De apparatuur wordt steeds beter. Ik gebruik sonar om de vissen op te zoeken. Je ziet hoe zo’n vis zich beweegt en ik kan daaraan zien welke soort het is. Maar dan moet je ook wel goed kunnen varen. Mijn boot heeft elektromotoren en ik kan hem met een voetpedaal besturen. Het kunstaas wordt steeds beter en ook de wedstrijden zijn via vaak live beelden exact te volgen. Daarnaast wordt de sport wel steeds commerciëler.’’
Sinds vorig jaar is Anja, de vriendin van Gerald ook gegrepen door het ‘sportvisvirus’. ,,Ik ging nooit mee,’’ begint Anja. ,,Maar vorig jaar gingen we naar Zweden op vakantie en daar heb ik leren vissen. Daarna zijn we ook nog in de fjorden in Noorwegen gaan vissen. Gerald was alleen een beetje beteuterd toen hij zag dat de instagramfoto van mij met de snoekbaars die ik gevangen had, in twee dagen het meest geliked werd. Alleen vonden de Noren en Duitse toeristen het wel een beetje vreemd dat we alle vissen terug zetten, in plaats van ze op te eten, maar we lusten allebei helemaal geen vis,’’ lacht ze.
Uit de serie ‘Passie voor…’ van de Veluwse Courant
Door Ank Herstel
Passie
Het Latijnse woord ‘passio’, waar het woord passie vandaan komt, betekent hartstocht. Een passie is dus iets wat je met heel je hart doet. Dat kan een hobby zijn zoals fotograferen, schilderen, zeilen of wandelen, maar het kan net zo goed zijn dat je baan je passie is of je zorg voor het milieu. Het volgen van je passie geeft voldoening en laat je hart sneller kloppen. Lezers die in de Veluwse Courant over hun passie willen vertellen kunnen een berichtje sturen naar redactie@develuwsecourant.nl
Vissen vangen die niet voor consumptie zijn vind ik net zoiets als jagen als sport.
Ik zou dat niet doen want ik wil de dieren niet zo behandelen. Er wordt wel gezegd dat de vissen geen gevoel hebben, maar soms zit het haakje erg diep of gaat de hele lip van de vis kapot. Ook zak ik vroeger op de markt hoe men daar de palingen levend vilde. Daarna kronkelde ze nog heel lang door. Ik weet niet of dat van de pijn was, maar ik vond het wel zielig voor die palingen.
Comments are closed.