NUNSPEET – In het eerste competitieduel tegen promovendus De Meern leden de Veluwenaren een pijnlijke en onnodige nederlaag. Na het eindsignaal stond de 1-2 op het scorebord.
In het eerste kwartier kreeg Nunspeet voldoende mogelijkheden om de score te openen. Door een gebrek aan daadkracht en scherpte kwam het niet tot een treffer.
Later in de strijd keken de Nunspeters tegen een 0-2 achterstand aan door slordig verdedigen.
Tegen het eind van de wedstrijd werd de eer nog gered door een eigen doelpunt van Utrechtse zijde. Nunspeet drong nog wel aan maar het was te laat en te weinig.
Volgend week speelt Nunspeet een uitwedstrijd tegen Argon uit Mijdrecht dat na een ruime eerste overwinning aan kop gaat. Hoogste tijd om aan te tonen dat Nunspeet beter kan en vooral beter moet.
Keizerlijke Observaties, een column
Terug naar gewoon puur.
‘Kritiek uitoefenen is zorg verlenen’, zo stelde de Franse filosoof Derrida al lang geleden vast.
Je oefent kritiek uit vanwege de liefde voor de bekritiseerde. In dat licht kan ik vrijuit en legitiem over de capriolen van het selectieteam van vv Nunspeet schrijven.
Al grasduinend over de website van vv Nunspeet komt men daar de staf en het begeleidingsteam tegen. Dat oogt als een indrukwekkend en professioneel gezelschap, bestaande uit een hoofdtrainer, een assistent-trainer, een tweede assistent-trainer, tevens videoanalist, een keeperstrainer, twee verzorgers en een fysiotherapeut en een en teamleider. Het mag wat kosten!
Op zich is een dergelijke semiprofessionele aanpak nog wel te rechtvaardigen tenzij de resultaten van al die quasivakkundigheid uiteindelijk uitmonden in bedenkelijke amateuristische prestaties.
Hierbij aangetekend dat amateurisme geen diskwalificatie is, doch een typering van een spelniveau dat bol staat van imperfectie.
Wat moet Nunspeet in vredesnaam met een videoanalist? Is sinds de invoering van een dergelijk functie het spelpeil ook maar een fractie van een millimeter in opwaartse richting opgeschoven?
Je kunt wel naast de dug-out heel gewichtig op een display staren met allerlei geheimzinnige groene en rode vlakjes, maar wat levert het op? Niets zichtbaars voorlopig. Het spelniveau is de laatste periode net zo snel gezakt als het waterpeil in de IJssel. Bij Nunspeet voeren momenteel gewichtig doen en fratsenmakerij de boventoon. Afgelopen zaterdag bleek opnieuw dat eindeloos videootjes kijken en data analyse niet tot een positief resultaat leidt. Het is als het optuigen van een kunstkerstboom met de meest exotische elektrische technische speeltjes terwijl er in de verste verte geen stopcontact voorhanden is. Stop ermee en ga terug naar de basis. Stook een vuurtje!
De nieuwe aanvalsleider Maikel van der Wijk laat in het dagblad De Stentor optekenen dat het team een goede voorbereiding heeft gedraaid. Iedereen die de zeven voorbereidingswedstrijden heeft aangekeken zal tot een geheel andere conclusie komen. In al die oefenwedstrijden heeft Nunspeet geen enkele keer naar behoren gepresteerd en indruk gemaakt. ‘Daarbij ademt het echt voetbal hier’, orakelt Van der Wijk verder. Vanzelfsprekend, het is geen kanariefokvereniging.
Die lijn van alle oefenduels werd op trieste wijze verder getrokken in het eerste competitieduel tegen het Utrechtse De Meern. Een club die als promovendus net komt kijken in de eerste klasse en de Veluwenaren liet zien hoe je ambitie, inzet en spelvreugde vorm geeft. Tevens een snelcursus ‘corners nemen’. Elke hoekschop leverde hachelijke situaties op voor het Nunspeetse doel, waarin overigens doelman Jardi Niebeek uitstekend presteerde. Uit een dergelijke corner ontstond ook het eerste tegendoelpunt van dit seizoen. De gehele Nunspeetse luchtmacht bleef dicht bij de grond waarna de Utrechtse bom een krater in alle illusies sloeg.
De bedaarde Nunspeetse acteurs gedragen zich als makke schapen, terwijl er vuur moet worden gevreten. Dat het duel, zacht gezegd, niet naar wens verliep was ook te zien aan de coaching van trainer Lucas Hoekman. Hij etaleerde een houding langs de lijn die geen tevredenheid en voldoening uitstraalde. Tevens mag aan hem de vraag worden voorgelegd waarom spelers als Max Jansen, Enes Keklikoglu en Melle van der Woude, die hij voldoende hersteld acht om voor één helft te worden ingezet, dat juist in de tweede helft moet? Nu moesten ze helpen pompen en gaten dichten om het kapseizende schip drijvende te houden. En dat lukte uiteindelijk ook niet. Zet ze direct in de basis en wellicht dat dan ijsbergen omzeild hadden kunnen worden. Wisselen kan altijd nog.
Volgende week wacht in Mijdrecht de koploper SV Argon. Een titel die in dit stadium nog weinig om het lijf heeft natuurlijk. Aan Nunspeet de taak om Argon van die koppositie te verstoten.
Met twee uitwedstrijden in zicht zal Nunspeet ‘in den vreemde’ moeten aantonen waarom ze vorig jaar net naast het kampioenschap grepen. Die prestatie heeft valse hoogmoed veroorzaakt, terwijl nu zonder zelfoverschatting en ongefundeerde pretenties gewoon weer moet worden gezwoegd om verder gezichts- en puntenverlies te voorkomen.
Wat is zorg verlenen toch een heerlijk bezigheid!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Maar was je tevreden, Kees?
Retorische vraag neem ik aan, Lucas?
Een duik in de media:
“Nunspeet sloeg het middenveld over en hanteerde veelal fantasieloos de lange bal. De Meern stond verdedigend goed en gaf nauwelijks kansen weg.”
“Nunspeet oogde onmachtig en Jardi Niebeek wist zijn ploeg de behoeden voor erger.”
“Nunspeet leek onmachtig en geen schim van vorig seizoen.”
“Bij Nunspeet beseffen ze maar al te goed dat het beter moet. Want als de wedstrijd tegen De Meern de leidraad vormt, dan dient de doelstelling gauw te worden bijgesteld.”
Kees, je had het niet beter kunnen verwoorden.
Gelukkig met Argon uit Mijdrecht een affiche tussen gevallen grootmachten. 15 jaar terug. Argon, onder aanvoering van Tyfur Kahraman, spelend om het landskampioenschap. Na een sensationele finale om het landskampioenschap kroonde de blauwe brigade zich tot landskampioen. Het op dat moment schier onklopnare IJsselmeervogels wordt na verlenging met 4-3 verslagen. Grote namen als de broertjes Winter, Kemper, Steinraht droegen toen het rode shirt.
Een andere club die het dat seizoen de ‘rooien lang lastig maakte in de hoofdklasse B was Nunspeet. Het beste Nunspeet ooit won eerder dat seizoen met 2-0 op de Wiltsangh van de regerend landskampioen. Op een kolkende Wiltsangh waren het Gerjan Mulder en Frank van Twillert, als echte blauwe werkte het rood van de landskampioen als de welbekende rode lap, trefzeker voor het sterrenensemble van Hans van Dijkhuizen.
Op een kolkende Westmaat voor 3000 toeschouwers was het later dat jaar Marco Drost, als kind van de club, die Nunspeet kort van een kampioenschap liet dromen. Hij scoorde een schitterend doelpunt tegen IJsselmeervogels. Of het ervaring was of kwaliteit is nog altijd onbekend, maar met nog mooiere schoonheid schoten Opschoor en Knüppe de rooien richting het zoveelste kampioenschap.
Nu, 15 jaar later, spelen Argon en Nunspeet in de marge van het amateurvoetbal tegen elkaar. Voor Nunspeet een mooie gelegenheid de vorig jaar ingezette weg voort te zetten.
Wat een prachtige historische terugblik.
Menige supporter zal zeker daarna terug verlangen. Nunspeet was groot in het amateurvoetbal.
Het is nog niet eens zo lang geleden!
Ik houd een slag om de arm maar ik schat zo in dat we toen geen vier trainers hadden en zeker geen video-analist. Dat noem ik puur!
Heeft toch grotendeels te maken met het niet op elkaar ingespeeld zijn. Door blessures heeft er nooit een vast team gestaan en dat zal komende tijd ook niet het geval zijn.
Vorig jaar hadden ze dat geluk wel en kwam er echt voetbal in.
Ben met Kees eens dat spelers met creativiteit als Melle vd Woude er vanaf begin in moeten. Zijn jongens die het verschil kunnen maken.
Vervelend gedrag dat iemand zich voordoet als Lucas Hoekman.
Dat is niet alleen vervelend maar absoluut stijlloos en volstrekt verwerpelijk.
Hier wordt de ‘echte’ Lucas Hoekman woorden toegedicht die hij niet van hem zijn. Zo wordt er ern vals imago van hem opgetuigd.
Reageren op mijn column is prima maar doe dit met je eigen naam of desnoods een fantasienaam. De naam van een betrokkene gebruiken is erg laag en laf bovendien!
Comments are closed.