Nadat vv Nunspeet struikelend door de poulefase was gekomen mocht het zaterdag aantreden tegen 4e-divisionist Berkum. Geen eenvoudige opgave. Tot aan de pauze wist Nunspeet zich aardig te handhaven. Op het middenveld had Nunspeet het redelijk onder controle. De jongelingen Noah Mulder en Melle van der Woude toonde met regelmaat hun balvaardigheden. Het grote euvel, dat zich al wekenlang bij Nunspeet openbaart, is het gebrek aan scorend vermogen.
Na de rust schakelde Berkum naar een wat hoger niveau en dat was Nunspeet te machtig.
Er was slechts één minuut in de tweede omloop nodig om simpel op 1-0 te komen. Tien minuten voor het eindsignaal scoorde Dominique van der Grift op fraaie wijze al koppend de gelijkmakende treffer. Even was er zicht op een strafschoppenserie, waarin natuurlijk van alles mogelijk is.
Zover kwam het niet. Berkum wilde de strijd niet vanaf de elfmeterstip beslissen en maakte Nunspeet hardhandig een illusie armer door in de laatste minuten nog tweemaal te scoren.
Volgende week mag Nunspeet in de competitie proberen eindelijk weer eens een goed resultaat neer te zetten. Er staat een verre uitwedstrijd tegen BOL uit Broek op Langedijk op de agenda.
Keizerlijke Observaties, een column.
Beter, maar nog niet goed genoeg.
Bekerwedstrijden dragen op voorhand altijd een verrassing in zich.
Van de hoogste profcompetities tot het alle nederigste niveau kom je in de bekerstrijd altijd onverwachte uitkomsten tegen. Dat vv Nunspeet zaterdag tegen een hoger geklasseerd Berkum moest aantreden betekende niet automatisch een flinke afstraffing. En dat werd het dan ook niet.
Dat de individuele kwaliteiten van de Berkum-spelers van een steviger kaliber waren was duidelijk waarneembaar. Op basis daarvan leefde wellicht bij hen de overtuiging dat ze de wedstrijd wel op de cruisecontrole naar een zege konden rijden. De Nunspeters zetten daar een 100 procent inzet en stevig portie wilskracht tegenin. Dat had zeker in de eerste helft het gewenste resultaat.
In de defensie lijkt Reijer Roelofsen weer op de robuuste verdediger van vorig jaar en bleef tegen de Zwolse voorwaartsen goed overeind. De twee tegendoelpunten die Nunspeet uit de bekerstrijd wipten vielen buiten zijn aanwezigheid. De wissel met Max Jansen was toen al gepasseerd.
Laatstgenoemde deed het ook behoorlijk al had hij wel met iets meer vuur een poging moeten ondernemen om de voorzet te blokken die Nunspeet op een achterstand zette.
Daarbij vermeld dat hij in het centrum van de verdediging ook weinig ruggensteun kreeg van zijn ploeggenoten die Berkum-aanvaller Giorney Rojer vrij lieten intikken. Jansen beschikt over een goede techniek, ruim voldoende spelinzicht en strooit met speels gemak lange passes de frontlinie in.
Op het middenveld, het schakelcentrum van de arena, moesten Melle van der Woude en Noah Mulder het alleen opknappen. Een zware taak voor deze jongvolwassenen. Toch rijpt hun spel naar een volgroeide status. Ook zij beschikken over een goede techniek, waarbij Mulder over iets meer finesse beschikt en Van der Woude stevig meer kracht in zijn acties stopt.
De wissel van Dominique van de Grift voor Maikel van der Wijk had ook wel in de pauze doorgevoerd mogen worden. Van der Grift knikte met een beheerst kopballetje een sprankeling hoop in de strijd. Met nog tien minuten te gaan doemde zowaar een strafschoppenserie aan de horizon op.
De twee tegendoelpunten in de laatste minuten trokken de wolken op die het uitzicht op die hoopvolle kim wegnamen. Het Veluwse spelpeil lag wat hoger dan in de laatste competitieduels doch was onvoldoende om een vierde-divisionist angst aan te jagen. Het maken van doelpunten, een niet onbelangrijk onderdeel van het edele voetbalspel, gaat de Nunspeters moeilijk af. Het aanvalstrio, Goud, Schmitz en Van der Wijk, weten het witte kader niet meer te vinden. Hun zoektocht zal snel resultaat moeten krijgen.
Rest nog te vermelde dat het aantal geïncasseerde gele kaarten weer ruim het aantal gescoorde treffers overtrof. Enes Keklikoglu staat nu al standaard op het voorgedrukte wedstrijdformulier met een gele kaart. Scheelt administratie achteraf.
Verder verklaarde trainer Lucas Hoekman dat Nunspeet elke week fitter wordt en nog volop in de opbouwfase zit. Laten we hopen dat de afronding van deze opbouw en de oplevering van het project
op korte termijn zijn beslag krijgt. Voorlopig bereiken de slopershamers van de tegenstanders in de competitie meer resultaten dan de constructiearbeid van het trainerstrio. De bouw stagneert en een te late oplevering krijgt nare en negatieve sportieve consequenties!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.