Na het teleurstellende gelijkspel van vorige week tegen het op één na laatst geplaatste Olympia, trad vv Nunspeet zaterdag aan tegen vv Monnickendam, dat roemloos onderaan bungelde zonder ook maar tot één overwinning te komen. Een tegenstander waarvan absoluut gewonnen moest worden om een stevige plaats in de middenmoot te bemachtigen en vooral om het zelfvertrouwen op een hoger plan te tillen.
In de eerste helft ontspon zich een duel waarbij de opponenten niet veel voor elkaar onderdeden. Beide teams creëerden enkele mogelijkheden zonder dat het tot en score kwam. Op zich geen verrassing daar zowel Monnickendam als Nunspeet het maken van doelpunten niet tot hun grootste vaardigheid kunnen rekenen.
Na de rust beseften de Noord-Hollanders dat ze voor Nunspeet geen vrees hoefden te hebben. Ze legden hun bescheidenheid af en namen het heft in handen. Dat resulteerde in een tweetal treffers van Daan Pruim. De Nunspeters dropen met gebogen hoofden af na de 0-2 nederlaag.
De afgelopen weken konden enkele saillante uitspraken uit de mond van hoofdtrainer Lucas Hoekman worden opgetekend. Hij noemde o.a. de terugkeer van geblesseerde spelers als positief punt en zag ook een mooie reeks wedstrijden in het vooruitzicht. En ook: ‘We komen langzamerhand goed op stoom’. Nu is het hoog tijd om stoom af te blazen na een tweetal decepties.
De magie van de coach lijkt nu even geheel verdwenen. Hij wordt nauwelijks gesteund door de selectiespelers die het week op week laten afweten. De glans van vorig seizoen is weggespoeld.
Volgende week speelt Nunspeet in Leusden tegen Roda ’46. Ergens moet de ommekeer gevonden worden om niet in verder in de problemen te komen.
Keizerlijke Observaties, een column.
Trainer van Monnickendam verstuurt ‘Reisbrief’
Het Nunspeetse team wordt in deze herfst gekenmerkt door aanmodderen, teleurstellende resultaten, matig spel, verkeerde keuzes en een hoop gekrakeel.
Voeg daarbij brakke beentjes, lange teentjes en tere zieltjes en het plaatje is compleet.
Ze wensen geen kritiek en oogsten het liefst alleen applaus. Zelfs wanneer tegen de twee laagst geplaatsten slechts één vol punt wordt binnengesleept.
Spelers en staf lijken opgeslokt in een neerwaartse spiraal.
Op ‘De Wiltsangh’ ontbreken emotie, hartstocht en bezieling. De tribunes zijn doods, geen stimulerende en opzwepende spreekkoren. Kil en winters. Waar zijn de tijden gebleven dat er vol passie en warmte richting de kantine werd gespeeld? De echte supporters weten precies wat ik bedoel.
De spelers zijn nog maar zwakke schaduwen van de glanzende acteurs van vorig seizoen. Namen laat ik achterwege. Er dienen fluwelen handschoentjes gedragen te worden!
De trainer vertoonde afgelopen zaterdag een wisselbeleid dat waarschijnlijk met behulp van twee dobbelstenen tot stand kwam. Hoe anders is bij een achterstand en bij volstrekt onvoldoende voorwaartse kracht de wissel van een centrumverdediger voor een flankverdediger te verklaren?
Als later dan ook nog een rasverdediger naar de spits wordt gedirigeerd, dan is het duidelijk dat radeloosheid de raadgever is.
Deze geniale ingevingen gaan mijn bevattingsvermogen te boven. Ik laat het aan de experts.
Het antwoord zal wel opduiken uit de geanalyseerde data.
Als verzachtende omstandigheid kan de staf terecht aanvoeren dat er op dit moment niets beters te bieden is dan wat er op het veld staat.
De trainer van Monnickendam stuurde direct na afloop een bericht naar de thuisblijvers.
Ze waren toch wel met enige vrees naar dat onbekende Veluwse oord afgereisd. Een eerste overwinning in deze competitie lag niet in de lijn van de verwachting. Nunspeet was toch die club die vorig jaar de promotie naar de hoofdklasse voor het grijpen had? De kans op een zege was uiterst gering. Tijdens de wedstrijd groeide het geloof in het onmogelijke. Nunspeet speelde maar een pover spelletje en de keeper had ook niet een sterke dag.
Het gebeurde dus: In Nunspeet begint de victorie!
Hij raakte in vervoering en een dichterlijke bui overviel hem. Hij stuurde een poëtische boodschap over Nunspeet voor de bus uit naar Monnickendam:
‘Waarde vrienden het is hier prachtig
de koeien zijn ontroerend drachtig
de spoorlijn loopt dwars door het bos
een vrouw leidt er paard en os
elk huis of hok met beemd en gaard
verkoopt men op een ansichtkaart
de spelers lopen er traag en stug
en komen op geen stap terug
men zegt er ‘God heeft ons klein gebouwd
maar sneed ons uit behoorlijk hout’
dit alles sta ik aan te zien
zo is het paradijs misschien
en verder is hier alles prachtig
het wordt mij nu toch wel te machtig!
*** *** ***
Nunspeet blijft achter als hoofdrolspeler in een dramatisch treurspel.
Op de achtergrond klinken zacht de eerste tonen van een requiem!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Kees,
Gelukkig laat je zien dat lange tenen niet alleen bij de spelers op het veld te zien zijn, naar jouw idee. De hele column van deze week toont aan dat de woorden van Marnix behoorlijk raak waren en de columnist van dienst ook moeite heeft met kritiek om te gaan. Ik sluit mij daar bij aan. Kritisch zijn is oké, maar doordraven in negativisme is niet nodig. Zaterdag was onder de maat, maar ergens ook weer niet verrassend als je het vlaggenschip goed volgt. Werden er vorig jaar niet (ondanks het succes) vijf kostbare punten verloren bij Hierden uit en DOS ’37 thuis? Die ploegen spelen volgens mij nu een klasse lager.
Nunspeet heeft moeite het spel te maken en dat had het ook vorig seizoen al. Op naar Roda ’46. Een ploeg die vanuit een positieve spelopvatting probeert te voetballen. Ik zie kansen, maar ben dan ook iets positiever ingesteld.
helaas ben ik het met Kees eens het was ver onder de maat het kan en moet beter zoveel is er kwa spelersgroep niet veranderd dus het kan blijf positief dan komt het,misschien,weer goed steun mekaar dat is nu het belangrijkste
Uit de diverse media over zaterdag:
‘ Afgelopen zaterdag vergaten de spelers van Nunspeet hun trouwe aanhang.’
‘De tweede helft een volledig ander spelbeeld, de blauw gelen wisten elkaar niet meer te vinden en naarmate de tweede helft vorderde werd het alleen maar slechter en slechter.’
‘ Nunspeet wilde wel maar er lukte steeds minder.’
‘Nunspeet heeft zichzelf een zeer slechte dienst bewezen door met 0-2 te verliezen van hekkensluiter Monnickendam.’
‘Trainer Lucas Hoekman: ,,Wij creëerden de eerste helft een aantal kansen en dan moet je jezelf belonen. Nadat zij op voorsprong kwamen hebben wij niks meer gebracht.’
‘Daan Pruim op papier de grote man bij eerste zege Monnickendam. Trainer Looijen: ’Maar het was echt een teamprestatie’
(*Daar dus wel een hecht team.)
Dus Kees zit er niet ver naast als ook de trainer zegt dat er niet veel gebracht werd.
Laat ze maar eens flink gaan trainen op doelpunten maken. Hoeveel kansen er weer onbenut gelaten werden.. Echte afmaker loopt er ook dit jaar weer niet tussen.
Echte supporters steunen hun team door dik en dun!!
Comments are closed.