NUNSPEET – Afgelopen zaterdag leek een prachtige middag te gaan worden op sportpark De Wiltsangh, het 1000e lid werd verwelkomt op de middenstip, koppositie tweede periode kon verstevigd worden en veel publiek langs de lijn. Het liep allemaal anders….na een goed eerste kwartier van Nunspeet kreeg Argon meer zelfvertrouwen en scoorde zelfs de 1-0. Na de thee liep Argon in vier minuten uit naar 0-3, Nunspeet bracht de spanning terug tot 1-3 maar Argon stelde daarna de zege veilig door tien minuten voor het eindsignaal van de matig leidende scheidsrechter Peter de Waard de 1-4 op het bord te zetten.
In het begin van de wedstrijd was Nunspeet gevaarlijk met een paar goede mogelijkheden. In dit eerste kwartier werden een drietal 100% kansen gecreëerd door oa. Jonathan van’t Hof en Melle van der Woude. Nunspeet werkte in dit kwartier veel met hoge ballen voor het doel waar de afgelopen weken zoveel succes mee geboekt was. Na dit eerste kwartier was het over voor Nunspeet.
Argon kwam in aanvallend opzicht steeds beter in het spel. Nadat enkele pogingen van Argon over de doellat scheerde en een vrije trap van Bart van der Voort eindigde in de muur was het vlak voor rust wel raak voor Argon, een afgeslagen aanval belandde voor de voeten van Justin Schouten die alle ruimte kreeg om af te drukken, onhoudbaar voor doelman Jardi Niebeek sloeg de bal precies in de kruising tegen het net 0-1.
Hoewel Nunspeet de tweede helft Argon onder druk probeerde te zetten leverde dat geen doelpunten op, het was Argon die in aanvallend opzicht het spel van Nunspeet ontregelde. Zo werd door goed storend werk de bal veroverd op het middenveld en met een steekpass wist Argon Max Oliemans vrij te spelen 0-2. Vijf minuten later was het al weer raak, 0-3.
Twee minuten later was het eindelijk Nunspeet dat wat terug wist te doen, een vrije trap vanaf links werd door Andrew Galea onhoudbaar ingekopt 1-3. Nunspeet probeerde daarna nog wel door te drukken maar het kwam niet verder dan een kopbal van invaller Vincent Huisman. Even later gevolgd door een van richting veranderede bal en was keeper Niebeek kansloos 1-4. Nunspeet kreeg nog een uitgelezen kans om iets terug te doen maar Maikel van Wijk mistte de toegekende penalty.
Conclusie een off day voor Nunspeet, maar doordat alle directe concurrenten gelijk speelden behoudt Nunspeet de kans op de tweede periode. Zaterdag 4 maart ontvangt Nunspeet directe concurrent Zuidvogels.
Keizerlijke Observaties, een column.
Spiegelspel
Vorige week, in de wedstrijd tegen De Meern, startte Nunspeet met een matige eerste 20 minuten.
Daarna nam Nunspeet het heft en de teugels stevig in handen en voetbalden zich naar een uitstekende 1-4 overwinning. Deze week, begon Nunspeet fel en gedreven, wellicht lerend van de week ervoor. Na 20 minuten sloop er apathie en lethargie in het elftal. Het resultaat, net als vorige week 1-4, maar nu als nederlaag. Een spiegelspel.
Na afloop komen de reacties uit alle hoeken. Een stevige handvol kreten opgetekend uit de media:
‘Gevoelig en pijnlijk, donkere wolken, afgedroogd, pas op de plaats, pijnlijke gang, slachtbank, overrompeld, afgetroefd, gebrek aan voetballend vermogen, harde nederlaag, onrust, tekortkomingen, drie gele kaarten, een ketser!’
Eigenlijk is hiermee alles gezegd, doch om een verklaring te vinden neem ik even mijn strikt persoonlijke en subjectieve beoordelingsrapportage van het duel tegen SV Argon ter hand.
We nemen het elftal, plus invallers en staf onder de loep, hoewel een loep totaal overbodig is om dat de bevindingen met het blote oog van grote afstand waarneembaar waren.
Laten we eens voorin beginnen.
Op de vleugels waren Emiel Goud en Jonathan van ’t Hof geposteerd. Snelle jongens die zaterdag grote moeite hadden om een directe tegenstander te omspelen en als het al lukte vaak niet tot een afgemeten voorzet kwamen. Ze maakten van het voetbalcomplex ‘De Wiltsangh’ een draf- en rensportcentrum. Alleen een wedkantoortje ontbrak nog.
Op de spitspositie vonden we de pseudoaanvaller Reijer Roelofsen terug. Hij werd later tijdens de wedstrijd vervangen door Vincent Huisman en Maikel van der Wijk. Tel de voetbalcapaciteiten van dit trio bij elkaar en je komt nog niet op één volwaardige aanvalskracht. Aanvallende armoede!
Op het middenveld, het schakelcentrum tussen defensief en offensief, speelde Lars ten Dolle een matte en vlakke partij. Hij dobberde wat voort op routine maar bleek geen inspirator.
Naast hem dwaalde Dominique van der Grift lichtelijk gefrustreerd rond. Mislukte acties en een opgelopen gele prent lagen hieraan ten grondslag. Ook hij moest na de theepauze het veld ruimen en werd vervangen door Noah Mulder, die heel zwak aan de bal opereerde. Voorlopig nog veel te licht voor een zware klus. Het spel van Melle van der Woude was een langgerekte schreeuw om vervangen te worden. Omdat er zaterdagmiddag een doventolk ontbrak kwam die wanhoopskreet niet aan bij de trainersbank. En zo ploeterde hij voort.
De verdediging, de beschermers van het Nunspeetse doel, bleken een snipperdag te hebben opgenomen. Karim Mulder was waarschijnlijk in zijn gedachten al bezig met zijn aankomende buitenlandse stage en vergat dus dat er eerst een ander klus te klaren was.
Op de andere vleugel van de verdediging bleek ook Enes Keklikoglu een veel te wijdmazig net.
Er glipte van alles doorheen. Voeg daarbij de ruimte die hij zijn tegenstander schonk en de open poort richting doelman Jardi Niebeek is verklaard. De keeper was niet zo heel veel te verwijten gezien de ellende die hem voor de voeten liep.
Centraal in de defensie waren Andrew Galea en Max Jansen met een zuivelfabriekje begonnen.
Ze verdedigden boterzacht en speelden met dikke vla in de knieën en leverde wel heel magere melk af.
Ook op het trainerskwartet valt het nodige aan te merken. Hoofdcoach Lucas Hoekman blijft volhardend Roelofsen als voorste post in de aanval opstellen. Deze speler heeft genoeg kwaliteiten maar niet als spits. Dan kan er wel georeerd worden dat er met Roelofsen op die positie ook vaak tot winst is gekomen, doch dat is een niet valide en oneigenlijk argument.
Je kunt naar huis rijden en alle rode verkeerslichten negeren en toch zonder zware verwondingen thuiskomen. Het mag niet, het moet niet en het kan anders.
Naast Hoekman bevolken ook Gertjan Boeve, Arnold van de Kolk en Reinaldo Hup de trainersbank.
Wat is hun inbreng? Zijn zij een klankbord voor de hoofdcoach? Hebben ze een stem of zijn ze slechts gerekruteerd om de uitstraling van een staf enige opsmuk te verschaffen?
Zaterdag lieten ze kennelijk alles begaan, terwijl er veel eerder in de strijd harde beslissingen genomen hadden moeten worden.
Oh ja, grensrechter aan Nunspeetse zijde Jaap Frens, zette zich volledig in om een tegentreffer geannuleerd te krijgen. Zijn wapperende vlag werd echter genegeerd.
Met deze sidderlijst aan opsommingen is de ferme nederlaag wel verklaard.
Terugkijken op dit duel heeft alleen zin wanneer er een les voor de toekomst uit gedestilleerd wordt.
Met dit resultaat zijn de kansen op de periodetitel stevig geslonken. Heel jammer!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Een voetbal columnist te Nunspeet
Die veel van de plaatselijke club weet
Maakt wekelijks een origineel verslag
Waar hij vast diep over heeft nagedacht
Bij winst, vorige week, schrijft hij over ‘Veluwse paradijsvogel’
Na verlies, afgelopen zaterdag, is het team opeens rijp voor de ‘sloopkogel’
Elke speler wordt ‘afgebrand’
En de trainersstaf zit ‘apathisch’ aan de kant
zo’n observatie, daar is niets keizerlijks aan
dit hoort zo niet op nunspeet.nu te staan
Respect en positief kritisch schrijven, dan bereik je meer
Dat is het advies voor deze keer.
Dank voor uw poëtische reactie, heer of mevrouw A. Nymus. Kan ik wel waarderen.
Edoch, een staande ovatie en op de schouders bij een eclatante zege en onder uit de zak en over de knie bij een wanprestatie.
Zo gaat dat in het subcultuurtje van het groene gras, de witte lijnen en het ronde leder.
Denkt u dat de trainersstaf in de nabespreking met fluwelen handschoentjes en met zoete woordjes te werk gaat? Daar vallen ook wel stevige woorden. (Hoop ik.)
En zo deinen ook mijn columns met de prestaties van het team mee op en neer. Deze keer neer, wie weet de volgende keer weer op!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Ano Nymus,
Als er eentje altijd negatief is ben jij het wel.
Op elke topic reageer je, ga wat zinnigs doen met je vrije tijd
Jammergenoeg laat Nunspeet het vaak afweten in wedstrijden waar het er echt om gaat. Denk aan kampioenswedstrijden of nacompetitie en nu weer voor de periode. Toch te hoge druk?
Het kan nog, oprollen die Zuidvogels!
Comments are closed.