NUNSPEET – Afgelopen zaterdag speelde Nunspeet thuis tegen HSV De Zuidvogels. De wedstrijd in Huizen was met 4-1 verloren, dus de thuisploeg had wat goed te maken. Met 1 punt achterstand op de koplopers van de 2e periode moest er gewonnen worden om kans te maken op deze titel en deelname aan de nacompetitie.
Nunspeet begon niet overtuigend, Max Engelmann startte in de basis als de vervanger van Karim Mulder. Het was dezelfde Max Engelmann die in de 10e minuut door het midden verdedigde, maar de bal in de voeten schoof van een speler van HSV De Zuidvogels. Met dit buitenkansje wist men koelbloedig om te gaan en binnen 10 minuten keek Nunspeet tegen een achterstand aan. Een minuut later leek de wedstrijd al beslist, een corner werd koppend binnen gewerkt 0-2.
Nunspeet wist hier weinig tegen in te brengen, de voorwaartsen konden geen stempel op de wedstrijd drukken laat staan enig gevaar stichten. In de 23e minuut was het Melle vd Woude die zich zelf goed vrij speelde en op schitterende wijze de aansluitingstreffer wist te scoren 1-2. Dit was tevens de ruststand.
Direct na rust leek in de ingevallen Emiel Goud Nunspeet op gelijke hoogte te brengen, maar zijn schot werd gekeerd door de keeper. Even later was het HSV De Zuidvogels dat vanuit een verre ingooi het derde doelpunt binnen wist te rommelen waardoor de gasten op een 3-1 voorsprong kwamen.
Nunspeet gooide alles op de aanval met opportunistisch spel wat leidde tot verschillende kansen tegen de paal en gered van de doellijn maar snel gescoord werd er niet. Het was Max Jansen die 10 minuten voor tijd met een schitterend schot de spanning terug bracht in de wedstrijd, 2-3.
Het slotakkoord was echter opnieuw voor de gasten vanuit een snelle counter wist men in blessure tijd de wedstrijd te beslissen 2-4 betekende de eindstand.
A.s. zaterdag gaat Nunspeet op bezoek bij streekgenoot SDCP Putten. Aanvang 14:30 uur.
Keizerlijke Observaties, een column.
Verschoven perspectief.
Van het trainerstrio wordt verwacht dat zij kundig en enthousiast instrueren en motiveren, waarna de spelers op het strijdperk moeten presteren. Een columnist kleeft aan de zijlijn om de verwikkelingen te registreren. Zo liggen de zaken en de taken nu eenmaal.
Afgelopen zaterdag bleek dat na de oorwassingen in de twee laatste wedstrijden het toekomstperspectief voor vv Nunspeet onthutsend is gewijzigd.
De Blauw-Gele equipe was voorafgaande aan deze twee duels een serieuze gegadigde voor het binnenhalen van de tweede periodetitel. Met die titel op zak zou Nunspeet in de nacompetitie kunnen meestrijden voor promotie. Nu, na het fiasco tegen Argon en het echec in de confrontatie met De Zuidvogels, is men hardhandig gewekt uit deze promotiedroom.
Sterker nog, de marge met de kandidaten voor rechtstreekse degradatie en de teams die zich kunnen gaan opmaken voor de nacompetitie om degradatie te ontlopen, bedraagt slechts het schamele aantal van twee puntjes. Wanneer er zich niet snel een sportieve omwenteling aandient, dan stapt Nunspeet in de laatste periode het sompige moeras van het degradatievoetbal binnen.
Elke stap daar is verraderlijk en wegzinken ligt loerend nabij.
Acht doelpunten incasseren in een duo duels duidt niet op een hoogstaande defensieve prestatie.
Dat is deels te verklaren door het tijdelijk wegvallen van Karim Mulder, waardoor de bezetting achterin is gewijzigd. Zekerheden zijn tot geschutter vervallen. Passes in de breedte en over de grond zijn voor verdedigers risicovolle acties. Dat bleek zaterdag enkele malen met tegentreffers tot gevolg.
Het overschatten van eigen voetbalvaardigheden leidt veelal tot decepties.
Dat Nunspeet in de laatste krachtmetingen met een gemankeerd elftal de voetbalakker werd opgestuurd kan de technische staf worden aangerekend. Al weken lang wordt er gestart met een prima en solide verdediger op de meest vooruitgeschoven positie. Het rendement daarvan komt overeen met rentetarieven op spaarcentjes; nihil tot negatief.
Met deze speelwijze is een heilloze en zelfs doodlopende weg ingeslagen. Alle navigatiesystemen schreeuwen het waarschuwend uit: ‘Stop, Keer om, Ga terug!’
Er zijn alternatieven voorhanden die kennelijk achteloos genegeerd worden. Zaterdag begon Nunspeet met drie aanvallers op de bank, die bij een inzet ook geen daverend succes garanderen, doch slechter kan het niet gaan.
Een doodlopende weg ziet er veelal bij eerste aanblik nog wel redelijk goed berijdbaar uit.
Wellicht dat daarom de trainers deze route blijven volgen en alle signalen negeren. Het resultaat is het te pletter slaan aan het eind van de weg. Nu zelfs tweemaal achtereen. Gelukkig zijn de spelers slechts met een zwaar beschadigd ego uit het wrak geknipt en overgedragen aan een team van Slachtofferhulp Nederland. De resultaten van de hulpverleners kunnen niet te lang op zich laten wachten; voor komende zaterdag staat er in Putten al weer een nieuwe hindernis op de route.
Trainer Lucas Hoekman liet in een regionale courant optekenen dat ‘de zaak wordt gerepareerd en dat er gezorgd gaat worden voor een goed eindschot’. Eerst een cursus ‘schietvaardigheid’ lijkt mij geboden. Doorgaan met deze tactische keuzes levert schoten in eigen voet op.
Verder zullen de spelers het plichtmatige en zielloze spel moeten verruilen voor vuur en elan.
Dat zelfs in een ondermaats duel bovenmaats gescoord kan worden bewezen Melle van der Woude en Max Jansen. Eerstgenoemde krulde in de eerste omloop het projectiel heerlijk om de doelman heen, terwijl Max Janssen diep in de tweede helft zich bediende van de nucleaire optie.
Zijn daverende afstandsschot werd pas door keeper Danny Versteegt opgemerkt toen hij na afloop het wedstrijdformulier onder ogen kreeg.
Ook de terugkeer van Bram van de Worp, na een lange herstelperiode, is een hoopgevende ontwikkeling. Hopelijk blijft hij nu uit de verzorgende handen van de medische staf.
Er is voor trainers en spelers veel werk aan de winkel. Het filiaal moet snel een rijk en gevarieerd assortiment aanbieden om de klanten niet teleurgesteld en morrend langs de kassa te zien afdruipen. Ook het Nunspeetse voetbal lijdt momenteel aan een verkapte inflatie.
De prijzen blijven wel gelijk, maar je krijgt er steeds minder voor!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.