Afgelopen zaterdag heeft Nunspeet opnieuw een uitwedstrijd verloren, dit keer trok de blauw gele formatie van trainer Werner Pluim met een 3-2 nederlaag aan het kortste eind tegen ZZVV uit Zuidwolde. Inmiddels lijkt er sprake van een “uit-complex” na nederlagen bij resp. SVI (4-2) SV Nieuwleusen (4-0) en Unicum (4-2). Thuis is onze hoofdmacht echter nog ongeslagen.
Zaterdag leek er in de eerste 10 minuten niets aan de hand, diverse goede kansen werden er gecreëerd door o.a. Emiel Goud en Dean van Ooijen. Echter was het ZZVV dat uit een snelle counter over rechts gevaarlijk wist uit te breken en middels een voorzet over de gehele breedte de Nunspeet verdediging op het verkeerde been wist te zetten. Twee minuten later een identieke situatie, snelle counter over rechts, met een voorzet naar de andere zijde keurig opnieuw afgerond door linker middenvelder Paul Bos van ZZVV.
Binnen een kwartier was het dezelfde Paul Bos die zich zelf beloonde met een hattrick binnne 15 minuten en Nunspeet op een ogenschijnlijke kansloze 3-0 achterstand wist te zetten. Toch was het Dean van Ooijen die op slag van rust Nunspeet in de wedstrijd leek te schieten, door op schitterende wijze de 3-1 op het scorebord te zetten. Dit bleek ook de ruststand.
In de tweede helft een aanvallend Nunspeet dat voortdurend de aanval zocht om zo snel als mogelijk de aansluitingstreffer te scoren. Kansen hierop waren er zeker, vooral het talent Tariku de Visser was telkens dichtbij de 3-2, met een schitterend schot op de paal.
In de 65e kreeg Nunspeet dan een uitgelezen kans op de 3-2, echter werd de toegekende strafschop door de ingevallen Marnix Tissingh gemist, waardoor het verschil op 2 doelpunten bleef staan. Het duurde tot de 85e minuut voordat Nunspeet de spanning terug wist te brengen, het was Jonathan van’t Hof die de keeper van ZZVV wist te passeren en hierdoor zorgde voor een spannend slot akkoord. Helaas wist Nunspeet mede doordat paal en lat in de weg stonden de verdiende gelijkmaker niet te scoren en stapte men met opnieuw een nederlaag in de bus richting Nunspeet.
Zaterdag 21 oktober is er een vrije competitieronde. A.s. donderdag 19 oktober oefent Nunspeet op Sportpark De Wiltsangh tegen Veensche boys. Aanvang 20:00 uur.
Zaterdag 28 oktober wacht de derby tegen Hatto-Heim op sportpark De Wiltsangh.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Stof in de kille herfstwind.
Namijmerend over het duel tussen ZZVV en vv Nunspeet kwam een bekende, bejaarde grap bij mij naar boven waarbij een ietwat opgeblazen man dweept met zijn inkomen en opgebouwd vermogen. ‘Ik ga nu aan mijn vierde miljoen beginnen’, liet hij met een zekere mate van arrogantie aan zijn vriend weten. Deze keek hem vertwijfeld aan waarop de man vervolgde met ‘De eerste drie miljoen zijn hopeloos mislukt’. Dan weet je dat je met een financiële en incapabele kluns te maken hebt.
VV Nunspeet is dit seizoen een dergelijke kluns, maar dan in sportief opzicht. Ook de Blauw-Gele formatie gaat straks aan de vierde competiewedstrijd beginnen, wetende dat de eerste drie ontmoetingen voetbaltechnisch faliekant zijn mislukt. Weliswaar werd er geflatteerd en met pover voetbal gewonnen van de belangrijkste degradatiekandidaat in dit seizoen, terwijl bij de andere duels na ruim een half uur een 3-0 achterstand op het scorebord oplichtte. Nunspeet is een atleet die deelneemt aan de 100-metersprint en die bij het horen van het startschot zich eerst omdraait naar de coach om te vragen wat die knal te betekenen heeft. Na uitleg van de kant er dan achter komt dat de andere atleten al bij het 60-meterpunt zijn aanbeland.
Zullen we het even over de Nunspeetse ambities hebben en in hoeverre deze aspiraties realistisch zijn? Dat alles in de wetenschap dat voetbal een wonderlijk spel is en blijft, en de knoeiers van vandaag de vaklui van morgen kunnen zijn. En andersom!
Het team heeft zich gecommitteerd aan de ambitie om binnen een jaar na de degradatie terug te keren naar de 1e klasse. Zoals er nu geacteerd wordt is dat alleen mogelijk als alle spelers collectief een overschrijving aanvragen naar een vereniging in die begeerde klasse. De eerste periodetitel is even onbereikbaar als ons meest nabije sterrenstelsel. Of de Nunspeetse raket tijdig kan worden gemodificeerd voor een lancering in de tweede periode is hoogst twijfelachtig. Hoe tovert de technische staf een simpel en krachteloos tweetaktmotortje om naar een krachtige tweetrapsraket?
Even overleggen met Jonathan van ’t Hof, die vanaf de doellijn met een vuurpijl niet het doel maar de planeet Mars trof.
De hoofdcoach Werner Pluim hoopt ooit door te stromen naar betaald voetbal, zo is in de nieuwste Presentatiegids te lezen. Wanneer de vereniging besluit om na de winterstop de spelers te gaan betalen dan is dat streven al werkelijkheid geworden. Het is niet uit te sluiten dat dit ook gaat gebeuren. Er is dringend een kwaliteitsimpuls nodig en daarvoor zijn pegels, pingping of pecunia nodig. Met de spelers die nu zijn binnengehaald blijft het watertrappelen om niet ook in deze klasse te verdrinken. Zelfs bij een speler, zoals Dean van Ooijen die op een indrukwekkende carrière in het amateurvoetbal kan terugkijken, (respect daarvoor) is er sprake van roest en stevige slijtage. De tijd en blessures hebben hem niet de man gemaakt die Nunspeet over het dode punt kan trekken. Grijs en glansloos.
Terzijde, maar waarom is hij als nieuwkomer en in een nauwelijks opvallende rol direct tot aanvoerder gebombardeerd? Behaalde resultaten in het verleden.., enfin u weet wel.
Afgelopen zaterdag werd de beoogde topscorer van Nunspeet, Asse Visscher al in de pauze vervangen en niet omdat hij uitblonk. Overigens kon zijn vervanger ook geen excellerende rol vervullen. Uitblinkers waren er, links- of rechtsom, niet te vinden aan Nunspeetse zijde, dat in tegenstelling met Paul Bos van ZZVV, wiens postuur niets uitstraalde van een atleet of begenadigde voetballer, maar met buikje en beentjes Nunspeet genadeloos toonde hoe je met kansen dient om te gaan.
Voor het omzetten van mogelijkheden in resultaat moet je niet bij de Nunspeetse aanvallers aankloppen. Zelfs routinier Marnix Tissingh die eindelijk weer zijn opwachting maakte in een competitieduel lukte het niet om vanaf 11 meter tot een treffer te komen.
Was hij net na zijn invalbeurt en met de herfstkou nog in de benen en zonder wedstrijdritme wel de juiste acteur om achter de bal te gaan staan? Hier had de trainer in moeten grijpen en een ander aan die taak moeten zetten. Max Jansen of Reijer Roelofsen waren meer voor de hand liggende opties geweest. Een noodlottige gemiste kans!
Het klinkt wellicht te dwaas om over na te denken, maar moet Nunspeet niet terug naar ongekunsteldheid en eenvoud? Al dat quasi- professionalisme met een uitgebreide staf, videoanalyses, strategisch en tactische besprekingen en meer van dat soort tromgeroffel hebben Nunspeet geen stap verder gebracht. Het zou zo maar kunnen dat een wedstrijdbespreking kan bestaan uit ‘Jongens, doe je best, houd je mannetje in de gaten en veel succes’.
Binnen 10 seconden klaar en het resultaat kan niet slechter uitpakken dan Nunspeet tot nu toe de aanhang voorschotelt. Dat de Nunspeetse supporters het selectieteam niet meer serieus nemen blijkt des temeer uit het feit dat doelman Sean Poot werd verkozen tot ‘Man van de Wedstrijd’ terwijl hij geen seconde speelde en eigenlijk niet op bank had mogen zitten. Een hilarisch en tevens smalend signaal van de volgers.
Stof tot nadenken, daar Nunspeet tot nu toe slechts stof is een koude najaarswind.
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Het is toch heel vreemd dat Nunspeet dit seizoen op een lager niveau zo slecht presteert.
Niemand had dat verwacht. Nu al twee keer zo rond een half uur met 3-0 achterstaan geeft toch te denken.
Er is nog veel mogelijk deze competitie maar dan zal het spelpeil drastisch omhoog moeten.
Een echte leider met karakter zou ook niet misstaan. Effectief afwerken trouwens ook niet.
Comments are closed.