NUNSPEET – Het is zeker geen alledaags beroep wat Rob De Kleine heeft; hij is namelijk docent specialistische rijopleidingen en mede eigenaar van het bedrijf PDS rijopleidingen. De Kleine en de docenten uit zijn bedrijf geven specialistische rijopleidingen aan bijvoorbeeld directiechauffeurs en chauffeurs van hulpverleningsdiensten. ,,Ik wilde van jongs af aan bij de politie gaan werken’, begint De Kleine. ,,Het liefste bij de veldpolitie of een verkeersgroep. Toen ik werd toegelaten bij de politieopleidingen, waren die twee onderdelen net afgeschaft!’’ Het weerhield hem er niet van om toch door te gaan en toen hij eenmaal klaar was met de politieopleiding werd hij gedetacheerd in een plaats die hij eerst op de kaart van Nederland moest opzoeken. De Kleine: ,,Ik ging in algemene dienst naar Nieuwerkerk aan den IJssel. In de vijf jaar dat ik daar werkte heb ik enorm veel geleerd. Er gebeurt daar van alles; het ligt vlak bij Rotterdam en Gouda en de splitsing van een paar snelwegen. In die tijd deed je nog zelf het onderzoek en was je betrokken tot aan het proces toe.’’
De Kleine hield zich echter al vanaf zijn elfde jaar bezig met alles wat gemotoriseerd was zoals crosswagentjes en bromfietsen en, zoals wel vaker gebeurt, kroop het bloed waar het niet gaan kan. Hij wilde daar zijn werk van maken. De Kleine: ,,Ik wist dat in Apeldoorn en Noordwijkerhout de rijopleidingen voor de politie werden verzorgd. Intern werden daar ook rijdocenten opgeleid om die specialistische rijopleidingen te mogen gaan geven en daar solliciteerde ik naar. Ik kreeg te horen dat ik te jong was en bovendien het politiediploma B moest hebben. Ik bedacht me dat als ik dat papiertje haalde, ik misschien een kans zou hebben om toegelaten te worden tot de opleiding. Ik behaalde mijn B diploma binnen een half jaar, terwijl er normaal zo’n twee á drie jaar over werd gedaan en daarmee werd ik, ook al was ik pas 26, toch toegelaten tot de opleiding.’’ In de opleiding die negen maanden duurde leerde hij alle facetten van het vak en alles wat hij nodig had om docent te worden. ,,Ik vind het superleuk om aan anderen over te dragen wat jij kunt, en dat diegene dan ziet dat hij of zij het zelf ook kan.’’ Jarenlang deed De Kleine met veel plezier zijn werk als rijdocent bij de politie, maar de drang om bij te leren en kennis over te dragen bleef bestaan. Naast zijn werk voor de politie zette hij een financieel adviesbureau op. Dus dat betekende weer studeren, deze keer onderwerpen als belastingrecht, woningfinanciering en Assurantie B. ,,Op een zeker moment werd ik gevraagd door de directeur van een bedrijf dat specialistische rijopleidingen gaf of ik manager wilde worden. Iedereen verklaarde me voor gek toen ik weg ging bij de politie en mijn adviesbureau van de hand deed, maar ik sprong in het diepe,’’ zegt hij. Van die sprong heeft de Kleine nooit spijt gehad want in 2008 kocht hij samen met zijn toenmalige financieel partner Leo de Haas het betreffende bedrijf. Na de fusie in 2013 met een zelfde bedrijf is PDS rijopleidingen uitgegroeid tot wat het nu is. Het bedrijf heeft zeven vaste medewerkers en zes oproepkrachten in dienst en is één van de grootste van Nederland op dit gebied. De Kleine: ,,Het leuke is dat ik nooit een vaste werkdag heb. Maar ik zal als voorbeeld een dag nemen waarop ik een opleiding of een training geef. Dan sta ik op om 06.00 uur. Ik pak het instructievoertuig en rijd naar de locatie waar de opleiding of de training plaatsvindt.’’ Met het instructievoertuig bedoelt hij één van de twee ambulances Sprinters of de Mercedes E-klasse die als instructievoertuig voor directiechauffeurs wordt ingezet. Daarnaast worden er ook andere onopvallende of juist opvallende auto’s gebruikt. Overigens zijn alle voertuigen waarover het bedrijf beschikt voorzien van dubbele bediening, net zoals in een ‘gewone’ lesauto. Daarnaast voldoet het bedrijf uiteraard aan alle eisen om vrijstelling te krijgen om in het verkeer dingen te doen die normaal strafbaar zijn.
,,Als het gaat om de training van een directiechauffeur dan spreken we doorgaans af in Houten waar ik voor het eerst de cursist ontmoet. Het programma duurt normaliter acht uur, dus meestal rijd ik dan rond 16.00 uur weer terug. Dan is er nog het nodige telefoon- en regelwerk en moet ik, zoals nu, bijvoorbeeld voorbereidingen doen voor een vakbeurs in Twente, waar we binnenkort naar toe gaan,’’ vervolgt hij.
Volgens De Kleine denken veel chauffeurs dat ze beter kunnen autorijden dan anderen, ze hebben immers hun rijbewijs en ervaring. De Kleine: ,,In onze trainingen krijgen ze inzicht in die dingen die je normaal niet krijgt als je je rijbewijs haalt. Er zijn voor directiechauffeurs drie aspecten heel belangrijk en dat zijn: veilig, comfortabel en vlot. Als iemand continu van de ene vergadering naar de andere gaat, is het fijn als de chauffeur een rustige rijstijl heeft, zodat die persoon onderweg nog een beetje kan slapen of werken. En als je bijvoorbeeld een hooggeplaatst persoon op Schiphol af moet halen, moet je niet alleen van te voren je route bekijken, maar je rijstijl moet ook bijzonder goed zijn. Niet zoals die taxichauffeur die zojuist hier voor de deur op een onhandige manier aan het keren was,’’ lacht hij. De pittige opleiding om gecertificeerd directiechauffeur te worden en het basiscertificaat CCV-D1 te behalen duurt maar liefst een week met opleidingsdagen van acht uur. ,,We hebben ook een uitgebreide opleiding voor persoonsbeveiliger/chauffeur. Er is een aantal mensen dat door hun welvaart, maatschappelijke positie of functie meer risico loopt dan anderen, denk aan advocaten. Hun chauffeurs krijgen van ons training in wat ze moeten doen als ze gevolgd worden en bijvoorbeeld hoe ze moeten reageren als er iets mocht gebeuren. De meeste trainingen geven we gewoon op de openbare weg, we rijden zelden op een gesloten oefenbaan. Daarnaast gaan we ook naar zogenaamde hoog risicolanden om de chauffeurs van bijvoorbeeld multinationals ter plekke op te leiden. Ik was al in onder andere Riaad, Mexico City, Sanaa, Cairo en Dhaka om trainingen te geven.’’ De Kleine leidt ook de chauffeurs op van de hulpverleningsdiensten, dat zijn politie, brandweer en ambulance. ,,We leren dan ondermeer hoe ze om moeten gaan met onverwachte situaties als ze met zwaailicht en sirene rijden. Ze moeten leren om door rood licht te rijden, in te halen waar dat normaal niet mag en met hogere snelheid te rijden. Inhalen lijkt simpel totdat mensen rare dingen gaan doen als ze opeens dat zwaailicht in hun spiegel zien. Soms gaan ze vol op de rem staan en daar moet je leren rekening mee te houden. De hartslag van de chauffeurs is tijdens de opleiding regelmatig behoorlijk hoog door de spanning die dit met zich teweeg brengt.’’ Voor sommige trainingen wijkt De Kleine uit naar Duitsland, waar niet alleen op sommige stukken Autobahn harder dan 100 km gereden mag worden, maar waar ook in bepaalde gebieden beter op het bochtenwerk geoefend kan worden. De Kleine: ,,Om te bereiken dat mensen veilig dit werk kunnen doen heb ik in april, samen met een andere opleider een branchevereniging in het leven geroepen. De kwaliteitseisen voor rijopleidingen waarbij wordt gereden met zwaailicht en sirene, liggen momenteel veel te laag en wij pleiten voor strengere eisen en een onafhankelijk examen. Er zijn nu rijschoolhouders die dit soort speciale rijopleidingen geven in twee á drie dagen. Concurrentie is goed, maar er moet wel een eis komen aan de opleidingen. Als je kijkt naar de chauffeurs van de huisartsenposten die soms ook met zwaailicht moeten rijden, dan pleit ik er voor dat ook die mensen een gedegen opleiding krijgen om dat werk veilig en goed te doen. Dat is in hun belang, maar ook in het belang van andere weggebruikers.
Zoals gezegd: De Kleine is niet alleen docent specialistische rijopleidingen, hij is ook mede eigenaar van het bedrijf. Dat houdt bijna automatisch in dat het werk in de avonduurtjes ook nog doorgaat. ,,Mijn hobby’s zijn beperkt, maar één keer per jaar ga ik naar de Noordkaap waar ik grote vissen probeer te vangen. Ik kan dan in de imposante en rustgevende natuur mijn hoofd goed leegmaken. Verder houden mijn vrouw en ik van reizen, fietsen en wandelen. En dan is er ook nog eens een grote tuin waar ik het nodige in doe. Om de volgende ochtend weer enigszins fris en fruitig aan de slag te kunnen probeert De Kleine toch wel rond half elf, elf uur het licht uit te doen.
Door Ank Herstel. Foto’s Maarten van de Biezen.
