‘Het is een gemoedelijk wereldje onder de fietscrossers’
NUNSPEET – Fietscrossen, tegenwoordig vaak BMX genoemd, is ontstaan in Amerika, waar jongelui probeerden om op hun fiets hun helden uit de motorcross sport te imiteren. Halverwege de jaren ’70 is de, inmiddels volwassen sport, uit Amerika overgewaaid naar de rest van de wereld en is het zelfs sinds 2008 een Olympische sport.
Fietscrossclub de Volharding uit Nunspeet is in 1983 opgericht en Rutger Jans is al sinds 1998 lid van deze club. Rutger: ,,Ik was een jaar of zes en mijn ouders vonden dat ik moest gaan sporten. Nu is het probleem dat ik slecht tegen mijn verlies kan en met fietscrossen kan ik alleen mijzelf de schuld geven. Daarbij komt, dat ik in mijn werk beslist een teamplayer ben, maar op het sportveld absoluut niet. Mijn ouders woonden vlakbij het sportpark, dus ik ben bij allerlei sporten, waaronder volleybal en korfbal, gaan kijken of het wat voor me was. Ik fietste toen al veel en uiteindelijk is het fietscrossen geworden. Ik ben ondertussen al 24 jaar lid van de club.’’ Fietscrossen wordt gedaan op, wat er uitziet als een kinderfietsje. ,,Ja,’’ lacht Rutger. Iedereen zegt dat het een kinderfietsje is, maar een crossfiets is echt wel op de maat van de berijder gemaakt. Op een crossfiets kun je niet zitten, je moet altijd staan.’’ Aan welke eisen moet een crossfiets voldoen? Rutger: ,,20 inch wielen, een buizenframe op maat, alleen een achterrem, tijdens een wedstrijd een stuur- en zijbord, zodat ze je nummer kunnen zien, geen versnelling, een vast verzet en geen terugtraprem. De meeste frames worden van aluminium gemaakt, maar je ziet ook wel dat mensen een voorvork of frame van carbon hebben.’’ Het parcours waarover gereden wordt is bedekt met een soort kleilaag en bevat een groot aantal bochten en bulten waar de renners lekker vanaf kunnen springen. Rutger is twee keer per week op het terrein van de Volharding te vinden. Niet alleen om zelf te trainen, maar ook om de groepen 1 en 3 te trainen. ,,Dat doe ik al sinds mijn 16e. Ik heb daarvoor een training bij de KNWU gevolgd. Ik mag dan wel veel van fietsen weten, maar tijdens die training leer je ook hoe je van alles aan anderen uitlegt, en dat is fijn om te weten.’’ In principe worden er ieder weekend vanaf maart wel ergens wedstrijden gehouden. Rutger: ,,Je staat met acht man te wachten tot het hek openklapt en dan moet je zorgen dat je als eerste het parcours hebt afgelegd.’’ Zelf doet hij daar niet fanatiek aan mee. Bescheiden noemt hij zich zelf een ‘matige’ wedstrijdrijder. ,,Gelukkig is het bij de Volharding niet verplicht om aan wedstrijden mee te doen,’’ zegt hij. In het winterseizoen worden geen wedstrijden gereden en dan wordt er wel eens voor een paar uur een baan gehuurd van een bevriende vereniging. En soms gebeurt dat over en weer. ,,Het valt me altijd weer op dat de fietscrosswereld een gemoedelijk wereldje is. Als je tijdens een wedstrijd iemand uit het parcours rijdt, of er gebeurt iets anders, dan ga je na de finish naar diegene toe en praat je het uit. Ik wil na afloop nog wel met diegene een drankje kunnen doen. Ik hoor ook van de ouders van de kinderen die ik train, dat het er bij ons op dat gebied heel anders aan toe gaat dan bij andere sportverenigingen.’’
Er wordt niet kinderachtig gedaan bij een beetje regen. Ook dan gaan trainingen en wedstrijden gewoon door ,,Alleen als het sneeuwt en ijzelt mogen we niet fietsen en verder ligt het ook wel aan de kwaliteit van de baan als het regent. Als het weken lang heeft geregend is de klei te zacht om goed op te kunnen fietsen. We zijn bezig met de gemeente voor een nieuwe baan, alleen weten we nog niet wanneer dit eindelijk gaat gebeuren. Op dinsdag- en donderdagavond geeft Rutger trainingen en traint hij zelf. ,,Als ik dan om zes uur het hek van het terrein open doe voor de trainingen en ik ben na negenen pas thuis, moet ik vaak nog eten. Gelukkig heb ik een lieve vriendin die zorgt dat er thuis iets te eten voor me klaar staat, maar een enkel keertje denk ik wel eens dat ik liever op de bank voor de tv wil hangen.’’ Wie graag een paar keer wil komen kijken en wil meetrainen om te zien of fietscross een leuke sport is, mag vrijblijvend vier keer op dinsdag- of donderdag avond meetrainen. Voor een fiets, helm en handschoenen wordt dan gezorgd. Op de website is meer informatie te vinden. En als iemand deze sport zo leuk vindt dat hij of zij er daadwerkelijk mee door wil gaan, wat hebben ze dan allemaal nodig? Rutger: ,,Naast het lidmaatschap van de club is het verplicht om een full face helm te dragen, handschoenen, stevige schoenen, een broek met lange pijpen en een trui met lange mouwen, het liefste ook een bodyprotector en natuurlijk een fiets. Het hoeft allemaal niet nieuw te zijn, er zit altijd wel een kind op de club dat uit zijn kleding en spullen is gegroeid en ook de crossfiets is vaak tweedehands te koop. Wij bemiddelen wel!’’ www.fccdevolharding.nl
Passie
Het Latijnse woord ‘passio’, waar het woord passie vandaan komt, betekent hartstocht. Een passie is dus iets wat je met heel je hart doet. Dat kan een hobby zijn zoals fotograferen, schilderen, zeilen of wandelen, maar het kan net zo goed zijn dat je baan je passie is of je zorg voor het milieu. Het volgen van je passie geeft voldoening en laat je hart sneller kloppen. Lezers die in de Veluwse Courant over hun passie willen vertellen kunnen een berichtje sturen naar redactie@develuwsecourant.nl
Door Ank Herstel. Foto’s Maarten van de Biezen.
