NUNSPEET – Op een regenachtig sportpark De Wiltsangh stond voor Nunspeet de belangrijke thuiswedstrijd tegen SVI op het programma. Na de ongelukkige nederlaag tegen WVF vorige week zaterdag, waren het de gasten die Nunspeet aan het begin van het seizoen nog uit het bekertoernooi kegelden. Kortom voldoende ingrediënten voor revanche.
De wedstrijd tegen WVF had zijn sporen wel nagelaten, zo ontbraken tegen SVI de geschorste Fabian Zoet na zijn rode kaart en waren Karim Mulder en Marnix Tissingh bij de aftrap niet van de partij. Hierdoor keerde Max Jansen weer terug in het basis elftal van Werner Pluim.
Nunspeet startte sterk en gaf SVI geen enkele kans in het eerste deel van de wedstrijd, het wachten was dan ook op de openingstreffer. Zo was het al in de 2e minuut bijna raak, een goed opgezette aanval over links kwam over verschillende schijven bij Adi Draganovic terecht, zijn geplaatste schot verdween centimeters naast de kruising. Tien minuten later werd er binnen de 16 meter, een overtreding begaan op een Nunspeet aanvaller, de scheidsrechter wees resoluut naar de stip, waarna Max Jansen dit buitenkansje in tweede instantie wist te verzilveren (1-0).
Een paar minuten later was het de opnieuw sterk spelende Jonathan van’t Hof die Nunspeet met een schitterende uithaal op 2-0 leek te schieten, maar de SVI keeper wist de bal met een uiterste krachtinspanning uit de kruising te tikken. Door het uitblijven van de 2-0 bleven de gasten geloven in een goed resultaat en het laatste kwartier was dan ook voor SVI. Verschillende keren werden met hoge voorzetten de lange voorwaartsen van SVI gezocht, maar telkens was het de opnieuw uitstekend kepende Jardi Niebeek die de nul wist te houden.
In de tweede helft pakte Nunspeet het initiatief vanaf de aftrap weer op, zo was het de snelle Emiel Goud die de bevrijdende 2-0 leek te scoren maar zijn doelpunt werd geannuleerd na een vermeende overtreding op de middenlijn. Vijf minuten later was het opnieuw aanvaller Jonathan van’t Hof die dicht bij de 2-0 was maar opnieuw wist de SVI keeper redding te brengen en hierdoor de spanning in de wedstrijd te houden. Twintig minuten voor tijd was het dan toch raak voor de thuisploeg, een scherp genomen hoekschop werd keihard binnen gekopt door Hermen Dam. Nunspeet kreeg hierna nog verschillende kansen op de 3-0 maar de eindstand was inmiddels bereikt en met een 2-0 overwinning behoudt Nunspeet aansluiting bij de top 5.
Komende zaterdag gaat Nunspeet op bezoek bij DOS Kampen, het zal het echter wel moeten doen zonder Emiel Goud die in blessuretijd tegen een onnodige rode kaart opliep.
Dinsdag 28 november speelt Nunspeet om 20:00 uur op Sportpark de Wiltsangh een oefenwedstrijd tegen Zwolsche boys.
Keizerlijke beschouwingen, een column.
De Wetten.
In 1991 schreef Conny Palmen haar met lof ontvangen en bekroonde debuutroman ‘De Wetten’.
Daarin worden de levens gevolgd van twee personages, een filosofiestudente en een dichter die ook schilderde. In de verhaallijn komt de enorme complexiteit naar voren van liefde, relaties en identiteit.
Die houden zich niet aan vaste regels en onwrikbare natuurwetten.
Ook in het voetbal kennen we wetten. De formele vormen daarvan vinden we terug in vastgelegde spelregels. Daarnaast bestaan er ook ongeschreven voetbalwetten. Ze zijn niet wetenschappelijk onderbouwd en niet te verklaren met experimenten. Ze komen voort uit observaties en ervaringen.
Het zijn geen wetten van Meden en Perzen, maar laten zich regelmatig gelden.
Een bekende ‘wet’ is bijvoorbeeld dat je nooit een elftal mag wijzigen als je een hoekschop moet verdedigen. Het leidt tot onwennigheid, gebrek aan afstemming en niet zelden tot chaos.
Nog meer bekend is de ‘wet’ dat als je veel kansen krijgt en verzuimt te scoren dat de tegenstander dat onmiddellijk wel doet bij de enige kans die ze krijgen.
Dan is er nog de ongeschreven wetmatigheid die zich bij Nunspeet nog wel eens openbaart dat een team het meest kwetsbaar is wanneer het net heeft gescoord. In de opluchting, de vreugde of zelfs in de eufore stemming verliest men even de concentratie en weg is het behaalde voordeel.
Na de worsteling in het moeras van het vorige weekeinde was Nunspeet weer terug op de vertrouwde en droge zandgrond van de Veluwe. Gelukkig is ‘De Wiltsangh’ geen plas-drasgebied waar dat de waterstand even hoog is als de middenstip op het hoofdveld. Ondanks een buitje was er uitstekend te spelen op het kunstgras. Het Zwolse SVI was de tegenstrever.
Dat Nunspeet een overwinning bijschreef tegen een concurrent die hoger in de rangorde stond is voor het eerst dit seizoen en daardoor natuurlijk een prima opsteker.
Door dit resultaat lijkt het mij evident dat er een volgende ‘wet’ ten uitvoer moet worden gelegd en wel deze: ‘Wijzig nooit een winnend team’. Soms is dat niet uitvoerbaar door blessures of schorsingen. In de Nunspeetse situatie betekent dit dat Nunspeet komend weekeinde niet kan beschikken over Emiel Goud die door de wetten van de KNVB geen sprintvermogen mag etaleren.
Hij boekte een veldverwijzing in de extra tijd bij een 2-0 voorsprong. Gebrek aan voetbalvernuft.
De oplossing voor deze hinderpaal is voor de hand liggend. Vervang alleen Goud voor een ander (Tariku de Visser?) en laat de rest van de formatie ongemoeid!
Laten we enkele spelers belichten.
Om te beginnen met Hermen Dam die ik – ja ik geef het toe – heel lang gezien heb als een wandelend vraagteken die nooit tot een uitroepteken zou kunnen uitgroeien. Het beeld begint nu wel te kantelen. Verdedigend staat hij steeds vaker op de juiste plek en met nu al enkele fraaie scores is het aanvallend ook voldoende. De snoeiharde treffer met het hoofd was een uitroepteken.
De volgende in het najaarslicht is Adi Draganovic waarvan iedereen overtuigd was dat hij het einde van het duel niet zou halen. Al snel een gele waarschuwing en een gedrag dat niet veel goeds voorspelde. Wonderwel werd hij getroffen door een golf van inkeer en schuldbesef en won de zelfbeheersing het. Met deze discipline is hij een bruikbare zwerver, die over een goed schot beschikt.
Dat doelman Jardi Niebeek al weken lang een positieve hoofdrol speelt is heel mooi voor hem doch ook een waarschuwing aan het team. Keepers die uitblinken zijn meestal de remedie tegen zwak verdedigen. Een lelijk teken aan de wand.
Het middenveld was zaterdag het sterkste deel van de formatie. Bram van de Worp stond steviger op zijn benen, onderbrak vaak de tegenaanval door balveroveringen en etaleerde weer zijn goede techniek. De traptechniek en de lange ballen van Max Jansen waren weer om te smullen en Dean van Ooijen was een uitstekende schakelaar tussen het centrum en het offensief. Daarbij duikt hij regelmatig gevaarlijk op in de vuurlinie, een linie die wel wat steun kan gebruiken.
Laten staan dit trio!
Voeg daarbij Jonathan van ’t Hof die het dal van even terug heeft verlaten en nu weer de horzel blijkt die je lastig weg kunt meppen.
Hopelijk krijgen we later ook te maken met ‘De Wet van de Verminderde Meeropbrengst’.
Simpel uitgelegd betekent dit dat naarmate het niveau verbetert het steeds moeilijker wordt om dat verder te verhogen. Voorlopig worden we door deze wet nog niet te zeer beperkt.
Als laatste twee duels voor de winterstop geen treurspelen worden dan kan de basis gelegd worden voor een serie blijspelen in het nieuwe jaar!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.