advertorial
Vandaag spreken we met Frank Raveling uit Heerde, die in 2015 zijn rugzak inpakte om rond te reizen in Zuidoost-Azië. Terugkijkend kan hij stellen dat deze beslissing hem veel gebracht heeft. Niet alleen is zijn horizon groter geworden, ook heeft hij ontdekt wat hij met zijn leven wil gaan doen. Van een arme backpacker die met minder dan 4000 euro naar Azië kwam, tot een “zakenman” met een visie. Vandaag interviewen we Frank om meer te weten te komen over zijn reis en wat het hem allemaal gebracht heeft..
Zeg Frank, waarom besloot je om in 2015 te gaan reizen?
Ik had mijn afstudeerstage afgerond in Kaapstad en wist één ding zeker: ik wil meer van de wereld zien. Na mijn studie Commerciële Economie had ik écht geen idee wat ik wilde met mijn leven dus leek een tussenjaar mij geen slecht idee. En zo kwam het idee om te gaan backpacken in Zuidoost-Azië.
Wat verwachtte je van de reis en hoe lang wilde je wegblijven?
Ik wist totaal niet wat ik moest verwachten. Ik zei tegen iedereen dat ik geen idee had hoe lang ik weg zou blijven. Dit kan 1 maand zijn of een aantal jaar. Zo hield ik de deur open in het geval ik het helemaal niets vond. Achteraf gezien is dit wel een goede beslissing geweest. In de week voor vertrek dacht ik wel, waar ben ik in vredesnaam aan begonnen. Waarom doe ik dit?
Hoe beviel het in eerste instantie en welke landen heb je bezocht?
Het beviel eigenlijk direct heel goed. In Bangkok heb je veel backpackers die voor het eerst gaan reizen, dus is het heel makkelijk om vrienden te maken. Alles was gewoon zo anders van wat ik gezien heb, en juist die eerste indrukken vind ik tijdens het reizen helemaal geweldig. Daar doe ik het voor. Dat geeft een kick, wat een beetje verslavend werkt.
Via Bangkok ben ik naar het noorden van Thailand gereisd en vervolgens naar Laos, Cambodja en Vietnam. Halverwege Vietnam was het geld op.. blut. Haha.
En toen, hoe ben je geld gaan verdienen?
Ik had mijn laptop meegenomen met de insteek om een reisblog te starten, maar na verloop van tijd moest ik aan mezelf toegeven dat ik dit eigenlijk helemaal niet zag zitten. Ik vond het leuk om nieuwe plekken te ontdekken, maar elke keer als ik hier een verhaal over wilde typen kwam er niets op papier.
Om toch wat geld te verdienen ben ik begonnen als tekstschrijver voor 1 cent per woord, waarmee ik ongeveer 10 euro per uur kon verdienen. Ik werkte vervolgens 6 uur per dag, waarmee ik redelijk kon rondkomen. Vervolgens ben ik naar Maleisië, Indonesië, de Filippijnen, China en Zuid-Korea afgereisd.
Interessant, hoe ben je tijdens het reizen in de koffiewereld beland?
Tijdens het reizen werkte ik vaak vanuit leuke koffiebarretjes, die toen net een beetje in opkomst waren. Ik vond het altijd fijn om in een koffiebar te zijn en genoot uiteraard ook van de koffietjes. Vervolgens ben ik een website gestart over koffie, namelijk baristaworden.nl met de insteek om geïnteresseerden aan een koffie cursus te helpen.
In de tussentijd was ik ook tot de conclusie gekomen dat het werken vanaf een computer iedere dag niet echt iets voor mij is. Met de gedachte dat ik het wellicht leuk zou vinden om een eigen koffiebar te openen ben ik aan de slag gegaan bij een koffiebar in het centrum van Hoi An, Vietnam. Dat was leuk, toen kon ik echt de kneepjes van het vak leren en ontdekken of het iets voor me was.
En, was het iets voor je?
Ik vond koffie absoluut leuk, maar kwam er wel snel achter dat ik meer voldoening haalde uit eten en vooral gezond eten. Het probleem was: ik wist niet eens hoe je een pannenkoek moest maken. Mijn huisgenoot heeft me vervolgens leren koken en toen kwam eigenlijk het idee om zelf een restaurant te beginnen.
Kun je ons iets meer vertellen over het restaurant?
Ja hoor, het restaurant heet “nourish eatery”. We zijn gevestigd in Hoi An, Vietnam en we serveren ontbijt en lunch. Allemaal vegetarisch. Mijn streven was om zelfs van een fanatieke vleeseter een terugkerende klant te maken. Zo hebben we bijvoorbeeld “vish” tacos die gemaakt zijn van jackfruit met een tartaarsausje. En uit de reacties van klanten blijkt dat ze verbaasd zijn hoe dicht het in de buurt komt van echte vis. En als je die fanatieke vleeseter dan toch voor de tweede keer ziet terugkeren, is dat natuurlijk wel een leuke bevestiging.
Wat leuk! En hoe zit het met de interesse voor koffie?
Die is sinds we een eigen espressomachine hebben in ons restaurant allemaal maar groter geworden. Ik denk nu dat ik koffie juist weer leuker vind (is toch allemaal minder werk dan het klaarmaken van eten 😉 haha). Ik schrijf nog steeds voor baristaworden.nl waar we koffiemachines, koffiemolens en koffiebonen testen. Verder sta ik op het punt om thekolektif.nl te starten, een webshop waar we uitsluitend Indonesische koffiebonen verkopen. Voor elke KG koffiebonen wordt er een euro aan koffieboeren gedoneerd. Met dit geld hopen we invloed uit te kunnen oefenen op maatschappelijke problemen.
Welke maatschappelijke problemen?
Nou, er is natuurlijk ontzettend veel vraag naar koffie. Met name Arabica koffie. Ondanks die hoge vraag ligt de prijs voor de koffieboeren veel te laag. Als ze geluk hebben ontvangen ze 1 tot 2 euro per KG, terwijl dit niet voldoende is om hun boerderij en familie te onderhouden. Ook wordt er veel oerwoud gekapt voor koffieboerderijen. De koffieplanten worden vervolgens direct in het zonlicht geplaatst. Dit levert in eerste instantie een mooie oogst op, maar na verloop van tijd worden de koffieplanten ziek omdat ze niet zoveel direct zonlicht kunnen verdragen. De boeren gebruiken vervolgens nog meer bestrijdingsmiddelen, wat ook weer geld kost. En dan niet te vergeten dat de prijzen voor bestrijdingsmiddelen de laatste jaren flink omhoog zijn gegaan. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Om de toenemende vraag ook in de toekomst tegemoet te kunnen komen zullen we de koffieproductie duurzaam moeten maken. Hier hopen wij met The Kolektif een steentje bij te dragen.
Denk je nog lang in Azië te blijven?
Ik denk nog wel een aantal jaar. Ondertussen worden mijn ouders ouder en mis je ook best veel dingen van thuis. Ook is Zuidoost-Azië heel goedkoop als je alleen bent, maar niet als je een gezin wilt stichten. Kinderen, school, ziekenhuis en andere zaken zijn hier gewoon best wel duur.
Wellicht dat ik over een aantal jaar ergens in Europa ga wonen, maar dat moeten we dan nog maar even zien. Tot nu toe houd ik het allemaal open. Go with the flow!
