Na 3 zaterdagen zonder competitieverplichtingen stond zaterdag jl. de competitiewedstrijd tegen Unicum op het programma. In de tussenliggende weken oefende Nunspeet tegen Owios, een 2 2 gelijkspel, en een 6-1 overwinning tegen Voorwaarts Twello.
Vanaf de aftrap nam Unicum het initiatief en liet Nunspeet zich op de eigen helft inzakken en verdedigden daar kort, waardoor de ruimtes klein waren en Unicum er moeilijk doorheen kwam.
In de 6e minuut zette Jonathan van ’t Hof vanaf de middenlijn een aanval op. Doordat scheidsrechter de Graaf de voordeelregel toepaste wist hij op de rechtervleugel Enes Keklikoglu te bereiken, wiens voorzet hij vervolgens via de onderkant van de lat keihard binnengekopte 1-0.
Nadat Keklikoglu een kopbal op de lijn weg wist te koppen, was het Nunspeet dat weer uit de counter tot scoren wist te komen. Derrin Wijdenbosch, die door Asse Visscher onder druk werd gezet, schatte een lange bal van Adi Draganovic verkeerd in. En verspeelde deze vervolgens aan Visscher, die de meegekomen Noah Mulder is staat stelde de 2-0 te scoren.
Unicum probeerde hierna met afstandsschoten tot scoren te komen. Jardi Niebeek wist deze echter keer op keer onschadelijk te maken. Vlak voor rust kreeg Kenny Teijsse de uitgelezen om de aansluitingstreffer te scoren, echter werd de voorzet vanaf links door hem naast het doel geschoten.
In de 62e minuut was het Ricardo Fransberg die geheel vrijstaand op de strafschopstip de aansluitingstreffer wist te scoren, 2-1. Zes minuten later kon Niebeek een hard afstandsschot van Dyllan Lanser niet klemvast pakken, waarna Jason Lenz in de rebound binnenkopte, 2-2.
Ondanks dat Nunspeet in de laatste minuten, na een rode kaart voor Chiel Noorderink, met 10 spelers kwam te staan en Unicum nog diverse goede scoringskansen kreeg, wist men niet meer tot een doelpunt te komen.
Op zaterdag 2 maart a.s. speelt op Sportpark Molenbeek tegen vv Heerde. Aanvang 14:30 uur.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Karakter versus klasse.
‘Voetbal is met afstand de onrechtvaardigste sport ter wereld – en juist daarom de aantrekkelijkste’.
Deze vaststelling las ik recent in een landelijk dagblad en met die wetenschap togen de Nunspeetse supporters afgelopen zaterdag naar De Wiltsangh om het duel tussen Nunspeet en Unicum bij te wonen. Een blik op de ranglijst en de herinneringen aan de uitwedstrijd in Lelystad leerden dat de kans op succes ergens tussen minimaal en nihil zweefde. Gelukkig begint elk duel met een leeg scorebord en wat er na 90 minuten zal oplichten is bij de aftrap ongewis.
Het Nunspeetse team startte met de bekende 4-3-3 formatie met Jonathan van ’t Hof en Emiel Goud op de flanken en daar tussenin puntspeler Asse Visscher. Al heel rap na het begin bleek dat Unicum over een surplus aan technisch vermogen en ook over een overrompelend combinatiespel beschikte.
Dat noopte tot een herziening van de aanvankelijke startformatie en ging Nunspeet door de tegenstand gedwongen over op een 4-4-2 systeem. De overmacht van Unicum pakte voor de Lelystedelingen ongunstig uit daar ze nu met een dubbele verdedigingslinie te maken kregen. Nauwelijks manoeuvreerruimte voor combinaties.
Vanuit het hechte verdedigingsblok zocht Nunspeet keer op keer naar uitvalsmogelijkheden.
Tot groot enthousiasme van de aanhang bleek dat al snel in de confrontatie tot een perfect uitgevoerde counter te leiden. Van ’t Hof begon vanaf eigen helft met de bal de voet aan een opmars tot aan het vijandelijke strafschopgebied, legde vervolgens afgemeten af op verdediger Enes Keklikoglu die op zijn beurt een voorzet losliet die het frêle voorhoofd van de aangever vond. Van ’t Hof, die toch niet als kopspecialist te boek staat, dreunde de Nunspeetse voorsprong in het bollende net.
Met dit verrassende resultaat in de knapzak vervolgde Nunspeet de strijd op identieke wijze. Met opportunisme, lange ballen, volledige inzet en karakter tonend. Toen een Unicumverdediger zich onder druk van Asse Visscher verslikte in een lange bal, lag de weg naar het vijandelijk doel open en bloot. Visscher bediende de aanstormende Noah Mulder op maat en die schoot de 2-0 op het scorebord en zette daarmee de Veluwse arena in vuur en vlam. Weer een verrukkelijke en geslaagde uitbraakpoging die de verbijsterde cipiers uit Lelystad niet konden verhinderen.
‘Voetbal is met afstand de onrechtvaardigste sport ter wereld’, moeten de spelers van Unicum wel gedacht hebben. Zij beheersten het duel, hadden het meeste balbezit, waren technisch bekwamer en combineerden een vrij en frank op los. Toen de thee werd geserveerd was het dan ook duidelijk dat de voorsprong van de Blauw-Gelen in de tweede omloop stevig onder vuur zou komen te liggen.
Dat bleek dan ook al snel. Zoals Nunspeet in de eerste helft binnen 20 minuten twee maal doeltreffend was, wist Unicum dat in de 2e helft ook te kunnen presteren. Gezien het veldoverwicht en het aantal gecreëerde kansen was dat niet onverdiend en een realiteit waar Nunspeet weinig tegenin kon brengen.
De eindfase was, net als de gehele wedstrijd, boeiend en enerverend. Beide teams gingen op zoek naar een winnende treffer, die er niet meer kwam. Voor Nunspeet een prima wedstrijd met dito resultaat. Zonder iets af te doen aan het resultaat waren er toch enkele punten die verbetering verdienen. Veel te vaak kreeg Unicum de gelegenheid om gevaarlijke en voor de keeper lastige afstandsschoten af te vuren. Dat resulteerde ook in de gelijkmaker voor Unicum. De middenvelders verzuimden deze schoten te blokken door ook na vele waarschuwingen te veel ruimte voor dit vijandelijke wapen open te laten. Verder zou het Nunspeetse countervoetbal er bij gebaat zijn indien enkele voorwaartsen over een tikkeltje meer balbeheersing zouden beschikken.
Even langer het leer kunnen vasthouden geeft gelegenheid tot bijsluiten waarmee countervoetbal tot volle bloei komt. Wie de schoen past moet hem goed benutten!
Dat Nunspeet na de winterstop nog ongeslagen is, mag gekoesterd worden.
In deze laatste wedstrijd werd met overtuiging gestreden en behaalde alle acteurs een ruime voldoende, waarbij ik Jonathan van ’t Hof, Enes Keklikoglu en doelman Jardi Niebeek als uitblinkers een extra applaus meegeef.
Dat Nunspeet over een kleurrijk team beschikt bleek wel uit vijf gele kaarten en één rood exemplaar.
Dat betekent schorsingen en een nieuwe puzzel voor de staf. Puzzelen is alle stukjes op de juiste plaats leggen en geen stukjes overhouden. Blijft de bank leeg volgende week?
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Was Nunspeet na de winterstop nog maar ongeslagen, Kees. Dan had ik de 1-2 tegen Hierden waarschijnlijk gedroomd.
Beste Ronde Bal,
Het kan zijn dat mijn leeftijd mij parten speelt of dat ik een teleurstelling heb verdrongen.
Of een combinatie van beide. Je hebt in ieder geval helemaal het gelijk aan je zijde.
Verder laat ik de dromen aan jou en ik sla de nederlaag alsnog in mijn geheugen op.
Rol maar heerlijk verder!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
De hand van de “Keizer” is snel gevuld. Met countervoetbal en veel ‘kaarten”, kun je toch niet echt tevreden zijn. Waar in het begin van het seizoen nog sprake was van mogelijk ‘promotievoetbal’, is nu de berusting.
Nunspeet speelt voor een leuke plaats in de middenmoot van de 2de klasse!
Beste (hij/zij/hen) Ano Nymus,
Ik wilde de euforie rond dit onverwachte puntje niet meteen ten grave dragen.
Voor (terechte) kritiek op het spel krijg ik nog de tijd tot het einde van het seizoen tenzij er nog gebeurt wat we allemaal voor onmogelijk houden: vanaf nu alles winnen en promoveren!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt
Beste meneer Keizer.
Een vraag aan u.
Waarom sluit u standaard af met..waar licht het landschap raakt.
Beste mevrouw/heer A. Lias,
Beschouw het als een levensmoto, een wens of gebed en niet zelden als een dankbare constatering waarbij Het Licht in hoofdletters wordt beleefd!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt
Okay..is het raar als ik dat niet helemaal begrijp?
Levensmotto..waar het licht het landschap raakt.
Ben eigenlijk benieuwd hoe u dat als levensmotto betitelt.
Niet begrepen?
Begrip vraagt om wijsheid, inzicht en levenservaring.
Probeer het later nog eens!
Ik denk dat ik heel goed begrijp waarom u standaard afsluit met de zin.,waar licht het landschap raakt.
Jammer dat ,wanneer u eens om uitleg gevraagd wordt, een dergelijke reactie geeft en eigenlijk een soort sneer geeft.
Zal die dichterlijke vrijheid wel zijn.
Als u het begrijpt waarom vraagt u dan om uitleg?
Wilt u nog iets kwijt over de voetbalwedstrijd? Daar gaat het hier over.
U blijkt een slecht verliezer.
Op naar de volgende sneer.
Comments are closed.