Vanwege schorsingen kon trainer Werner Pluim geen beroep doen op Adi Draganovic en Chiel Noorderink. Zij werden vervangen door Marijn Haze en Fabian Zoet. Ook tegenstander Heerde kende door vele blessures en afwezigen personele problemen.
Reeds in de eerste minuut had Asse Visscher de mogelijkheid om de score te openen. Zijn inzet ging echter naast. Hierna verdedigde Heerde goed georganiseerd en bleef Nunspeet naar openingen zoeken, maar ontstonden er weinig kansen. En de uitgelezen kansen die er wel kwamen, werden door onnauwkeurigheid niet benut.
Na de rust ging Nunspeet in een hoger tempo spelen en na balverlies van Heerde bij het Nunspeetse strafschopgebied schakelde Nunspeet razendsnel om en scoorde Asse Visscher vanuit een voorzet van Emiel Goud 0-1. Zeven minuten later stond de 0-2 op het scorebord. Na een corner van Max Jansen was het Marijn Haze die in de rebound met een halve omhaal de 0-2 scoorde.
Op zaterdag 9 maart a.s. speelt op Sportpark Wiltsangh tegen ZZVV. Aanvang 14:45 uur.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
In een ander licht.
Om de wedstrijd tussen Heerde en Nunspeet weloverwogen te kunnen nabeschouwen ben ik de gedachtewereld van de Zweedse dichter Tomas Tranströmer gekropen. Hij bouwde zijn creaties op met als basis de visuele waarneming. Het is geënt op een werkelijkheid waarop heel verschillend licht kan vallen en dus vele interpretaties mogelijk maakt. Dat sjabloon kan men ook op elke voetbalwedstrijd leggen. Het bekijken lijkt objectief, doch dat is bedrieglijk. Er kleeft altijd een persoonlijke, subjectieve kant aan.
Terugkijkend op het duel tegen vv Heerde kwam het gedicht ‘Syros’ van de Zweedse poëet in mij op.
In dat gedicht loopt hij in een nacht langs de haven van het Griekse eiland Syros. Hij ziet in het schamele maanlicht de silhouetten van imposante schepen. Ze lagen hoog oprijzend, steven aan steven in het water, en hij dacht ‘wat een machtige vloot, welk een schitterende verbindingen’.
De volgende morgen, bij daglicht, wandelde hij opnieuw langs de haven. Toen zag hij dat die ‘machtige vloot’ bestond uit oude, achtergelaten en niet meer in gebruik zijnde koopvaardijschepen. Wel met indrukwekkende namen zoals Kritos, Xelatros, Cape Rion en Cassiopeia. Groots van toen, verval van nu.
Dezelfde schepen in een ander licht en dat verandert het perspectief totaal.
Zo behoren wij ook naar de wedstrijd van Nunspeet tegen Heerde te kijken.
In het nachtelijk schemer kun je stellen dat Nunspeet een fraaie overwinning heeft geboekt. Een uitwedstrijd, geen tegendoelpunten en nauwelijks een probleem ondervonden. ‘Een machtige vloot?’ Later, in daglicht en in de feitelijkheid, komt de betrekkelijkheid van die winst bovendrijven.
Heerde staat roemloos onderaan en is een zekere degradatiekandidaat. Slechts driemaal kwam dit team tot winst en men moest 48 maal een tegentreffer incasseren. Geen enkele equipe in deze 2e klasse presteert slechter. Daarbij het besef dat Heerde, volgens de trainer Van der Hoop, negen spelers miste en dus noodgedwongen met een B-team in de arena verscheen. Daarbij duurde het tot in de tweede helft voordat Nunspeet een verschil kon maken. Met al die wetenschap, in dat daglicht, is de Nunspeetse zege wel verklaard, verdiend en logisch, maar elke andere uitkomst zou een aanfluiting zijn geweest.
De punten zijn uiteraard zeer welkom doch aan deze victorie kunnen geen grote conclusies worden verbonden. Elke tegenstander die Nunspeet nog gaat bevechten in dit seizoen zal met een groter kaliber bestreden moeten worden. In Heerde bestond het spel, zeker voor de rust, uit het plichtmatig en angstig rondspelen van de bal. Diepte werd niet gevonden, kansen niet gecreëerd.
Er zullen weinig supporters zijn die opgetogen en extatisch huiswaarts zijn getogen. Wel tevreden met het cijfermatige resultaat.
De samenvatting zou er, bijna stenografisch en realistisch, ook zo uit kunnen zien:
‘Max Jansen zette de lijnen uit, Marijn Haze zorgde voor wat creativiteit en doelman Jardi Niebeek stopte tweemaal een gevaarlijke inzet’. Een simpele weergave van 90 minuten voetbal.
Wel een plek gestegen. Nunspeet is nu daadwerkelijk de perfecte middenmoter, met zes teams erboven en evenveel eronder. Het is nu aan de Nunspeetse acteurs om in opwaartse richting deze stek te verlaten. Te beginnen volgende zaterdag thuis tegen ZZVV uit Zuidwolde. Komt dat zien!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Een prachtige column waarin de poëzie verweven wordt met een verslag van een voetbalwedstrijd.
Je moet er maar op komen.
De wedstrijd van zaterdag heb ik niet gezien. Daarover kan ik dan ook niets zeggen.
Dat Nunspeet van de laatste op de ranglijst wint is bijna verplicht. Dat gebeurde dan ook.
Nu zaterdag tegen ZZVV laten zien dat ook van een betere tegenstander gewonnen kan worden.
Comments are closed.