vv Nunspeet heeft de goede competitie start een vervolg gegeven met een belangrijke overwinning op vv Hooglanderveen en voert na drie speelrondes samen met Roda ’46 de ranglijst aan als trotse koplopers. De blauw gele formatie (zaterdag jl. spelend in het rood) van trainer Werner Pluim heeft na zaterdag drie wedstrijden te hebben gespeeld, de volle buit met negen punten.
In de 1e helft kreeg vv Hooglanderveen, tegen het beter voetballende Nunspeet, drie 100% kansen, maar men wist Jardi Niebeek in kansrijke posities niet te passeren. Na 19 minuten voetballen viel Emiel Goud met een blessure uit, zonder een tegenstander in de buurt kwam hij verkeerd terecht. Nader onderzoek zal de ernst van de blessure uit moeten wijzen.
In de 32e minuut kwam Nunspeet op een 0-1 voorsprong. Keeper Thomas Peters van de thuisploeg kon een vrije trap van Adi Draganovic vanaf 20 meter niet voldoende onder controle krijgen en uit de rebound scoorde Andrew Galea op aangeven van Patrick Visser.
Op slag van rust was het Joep Banse, die zijn geweldige afstandsschot in de linkerbovenhoek in het doel zag eindigen en Nunspeet naar een 0-2 voorsprong schoot.
Na de rust drong Hooglanderveen nog wel aan, maar verder dan een geblokt schot van Mehmet Kaya kwam het niet. Nunspeet hield eenvoudig stand en kon na 90 minuten de derde overwinning op rij bijschrijven.
A.s. zaterdag 12 oktober ontvangt Nunspeet op Sportpark De Wiltsangh vv VRC. Aanvang 14:45 uur.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Karig resultaatdenken.
Drie duels afgewerkt, even vaak een zege, geen enkele tegentreffer en koploper in de competitie.
Deze resultaten zullen iedereen tevreden stemmen. Let wel, content met het behaalde rendement maar is er ook plezier te beleven aan de wijze waarop dit alles tot stand is gekomen?
Het is een uitermate schrale sportbeleving om slechts het resultaat heilig te verklaren.
De ware voetballiefhebber wil ook de schoonheid en de esthetische aspecten van het spel ervaren.
Wanneer er uitsluitend waarde wordt gehecht aan de uitslag dan behoeft een wedstrijd niet bijgewoond te worden. Het bekijken is dan bijzaak, of eigenlijk geen zaak. Toparmoede!
Steken we de kop in het zand, laten we ons zand in de ogen strooien, sukkelen we in slaap?
Feit is dat Nunspeet elke wedstrijd een mindere prestatie levert. De eerste 20 minuten van de competitie waren van hoog niveau en een lust voor het supportersoog. Daarna zetten het verval in.
Dat ondanks die constatering toch steeds de punten werden geoogst zegt waarschijnlijk ook veel over het niveau van de tegenstanders. Tijd voor herijking!
Neem de wedstrijd van dit weekeinde tegen Hooglanderveen. Dat Nunspeet na een minuut of twintig niet op ruime achterstand stond is even verwonderlijk als gelukkig. Doelman Jardi Niebeek voorkwam dat de Veluwse formatie aan een zware inhaalrace zou moeten beginnen. Met het vertoonde spel was dat een onmogelijke opdracht geworden. Nunspeet scoorde tweemaal maar de doelman voorkwam een veelvoud van vijandelijke scores. Daarmee werd Jardi Niebeek de ‘Man van de Wedstrijd’.
Die titel werd vorige week aan Joep Banse toegewezen. Zaterdag was hij gewoon één van de elf.
Het zwierige in zijn spel was even uitgewaaid. Het doelpunt dat hij op zijn naam bracht was daarentegen van bijzondere klasse. Hard en droog nestelde de bal zich in de bovenhoek.
Hij is trouwens in sneltreinvaart op weg naar een vijfde gele kaart en een dreigende tijdelijke uitsluiting.
Daarvoor had Andrew Galea attent een keepersfout hard afgestraft door de openingstreffer op zijn naam te brengen. Ook Jonathan van ’t Hof beleefde niet zijn hoogtepunt uit zijn carrière. Sommige voorzetten hadden meer relatie met kleiduivenschieten dan met voetbal. Dat hij overigens wel een strafschop mee had moeten krijgen, vonden velen doch de arbiter niet.
Zelfs de natuurlijke dominantie die Adi Draganovic normaliter ter toon spreidt vlamde maar sporadisch op.
Op het middenveld werd veel te veel met een geblindeerde voorruit en met een grote achteruitkijkspiegel gespeeld. Te weinig voorwaartse intenties en te vaak kiezen voor de veilig achteruit of breed. Bram van de Worp was één van exponenten van die spelopvatting.
Verder is de nieuwe aanpak van trainer Werner Pluim met een vijfmansverdediging en snel opkomende vleugelverdedigers ook nog niet volledig tot ontplooiing gekomen. Op de flanken ontstaan er vaak dijkdoorbraken die gelukkigerwijs nog niet tot verdrinkingsgevallen hebben geleid.
Jammerlijk is de blessure die Emiel Goud al snel in het duel opliep. Die zal waarschijnlijk langere tijd uit de roulatie zijn. De opengevallen stek werd met een ruime voldoende ingevuld door Patrick Visser. Hoewel hij nauwelijks steun kreeg vanaf de vleugels wist hij toch steeds de verdedigers flink bezig te houden. Met zijn directheid en altijd oog voor het doel speelt hij het spel wel in de goede richting. Een ‘blijvertje’.
Verder heeft de staf ook nog Asse Visser achter de hand en beschik dus over een ‘vissersvloot’ als alternatief voor Emiel Goud.
Volgende week treft Nunspeet op ‘De Wiltsangh’ met VRC uit Veenendaal een oude bekende.
Wanneer het team weer de scherpte en het enthousiasme hervindt en de matte en vlakke instelling in de kleedkamer achterlaat dan moet een goed resultaat grijpbaar zijn. Het elftal kan en moet beter om de prachtige positie stevig vast te houden.
Vergeet Hooglanderveen en begin weer zoals de competitie werd aangevat.
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’