Onze spreekkamers grenzen aan elkaar en worden gescheiden door een dubbele wand met daarin voor ieder een was-kast, een instrumenten-kast en middenin een doorloop.
Het is aan het eind van de morgen.
De collega heeft in de ene spreekkamer haar spreekuur en in de andere spreekkamer zit ik aan een patiëntendossier te werken.
Opeens hoor ik een harde bonk in de andere spreekkamer.
De collega roept iets als “Kom gauw” en ik ren door de tussendeur de andere spreekkamer binnen.
Daar ligt een stoel om en een onbekende volwassen man op de grond.
Hij beweegt niet en ziet grauw.
Ik kniel bij hem neer en probeer contact met hem te maken maar hij reageert niet, hij ademt niet en ik voel naar een pols. Die is er niet.
Ik verwijder snel de bovenkleding en maak zijn borst bloot en begin direct met hartmassage en de collega begint met beademen.
Dat doen we volgens het schema 30x hartmassage en 2x beademen.
Ik tel hardop zodat iedereen weet hoe het ervoor staat.
De assistente heeft direct 112 gebeld voor een A1 ambulance met de mededeling “reanimatie”.
Reanimeren is een lichamelijk zware klus; dat 30 keer hartmassage vergt energie.
Onder mijn handen voel ik de ribben kraken.
Door de mededeling “reanimatie” wordt achter de schermen een goed georganiseerde machine gestart.
Terwijl wij aan het reanimeren zijn, komen er binnen no-time allerlei hulpverleners de spreekkamer binnen.
Zoals 2 ambulances, dus vier ambulancemedewerkers, politiemensen en andere hulpverleners uit de buurt.
Een hulpverlener heeft een AED bij zich en die brengen we aan. Iedereen laat de man los.
De AED registreert.
Er is geen hartactie; er moet een electro-schok toegediend worden.
Iedereen moet uit de buurt van de man; we staan met de handen omhoog zodat ieder kan zien dat de man vrij ligt.
De AED geeft een schok.
Er is geen reactie. Dus gaan we door met reanimeren volgens het schema 30x hartmassage en 2x beademen.
Dan opeens haalt de man een luidruchtige ademteug en lijkt iets bij te komen.
Hij kijkt verdwaasd om zich heen.
Op dat moment zijn er in de spreekkamer 2 ambulanceteams aanwezig en ik zie ook politieagenten en andere hulpverleners in de spreekkamer staan.
De ambulancebroeders nemen de man, die nog niet in de gaten heeft wat er gebeurd is, mee naar het Isala te Zwolle.
John en Carolien Polderman – Gotte, huisartsen te Elspeet.
