HARDERWIJK – In deze rubriek ,Uit de kunst’, wil de Veluwse Courant maandelijks ruimte bieden aan een amateur kunstenaar in de breedste zin van het woord om zich te presenteren aan het lezerspubliek. Dar kan gaan om kunstschilders, beeldhouwers, werken met keramiek, textiele kunst en meer kunstzinnige bezigheden.
Of het in de naam zit of de schilderachtige woonomgeving aan het Blokhuis, feit is dat Eric Schilderman als laatbloeier prachtige kunstwerken produceert, waarbij etalagepoppen dankbare objecten zijn. Toch is hij bij toeval in de schilderkunst beland. Eric Schilderman (1948) groeide op in Harderwijk, waar zijn grootvader één van de laatste directeuren was van de gasfabriek en die omgeving was zijn speelterrein als kind. Vader was gemeenteambtenaar in Harderwijk. Niets wees erop dat Eric nog eens kunst zou produceren. Eric:,, Een test voor het vervolgonderwijs wees uit dat ik de autotechniek of de tuinbouw kon gaan doen. Het werd de autotechniek aan de autoschool in Driebergen. Ik had daar wel wat mee en heb er ook nooit spijt van gehad. Na de studie ben ik de praktijk ingegaan bij garages in Harderwijk en uiteindelijk ging ik werken bij de Gelderse Autoservice. Het was een Ford garage en dat heeft de liefde voor de Ford zeker gevoed, want in de garage staan een drietal prachtige oldtimers. Ruim veertig jaar heb ik bij die zaak gewerkt en in 2008 ben ik met pensioen gegaan.
Voor mijn vrouw en mij kwam er veel meer vrijheid. We waren al diverse keren met vakantie geweest naar landen in Azië als Indonesië, Vietnam en China. Dat deden we vaak enkele weken in de winter. Na mijn pensioen konden we daar enkele maanden voor uittrekken en als we terugkwamen werd het hier voorjaar en konden we ons weer bezighouden met de planten buiten”. Wie een wandeling maakt door het oude centrum van Harderwijk en door het straatje Blokhuis loopt ziet voor de woning van de familie talrijke bloemen en planten staan en in de zomer vaak versierd door één van Erics kunstwerken.
De aanzet tot de kunst
Eric:,,Op bezoek bij een zwager in Voorthuizen, die een schilderszaak had als huisschilder, ontdekte ik een beschilderde etalagepop. Op verzoek van de kinderen had hij – eigenlijk voor de grap-deze etalagepop beschilderd. Hij kon dit doen omdat hij ook decoreerde en meester-schilder was. Ik vond het prachtig en wilde weten hoe ze aan deze poppen kwamen. Die bleken gekocht te zijn in Beekbergen en ik dus samen met mijn vrouw naar die poppenhandelaar. Ik kreeg advies hoe deze poppen te beschilderen. Belangrijk was om verf op terpentinebasis te gebruiken want dan waren de poppen buiten beter tegen weersinvloeden beschermd. Maar vaak waren de poppen beschadigd en dus moest er eerst gerepareerd worden. Hier en daar moest er geplamuurd worden en soms ook uitgedeukt. Zo was er eens een etalagepop van een zwangere vrouw met een flinke deuk in haar buik en dan is het vaak lachen als ik zeg de buik van en zwangere vrouw uitgedeukt te hebben.
De eerste poppen werden nog beschilderd in wat grotere vlakken, maar van lieverlee is dat steeds verfijnder geworden. Het grappige was dat ook de eerste poppen vrij snel gekocht werden. Zo zag een Harderwijkse kapper mijn poppen en die vond dat leuk om in de zaak te zetten. En nog steeds is er belangstelling voor mijn kunstzinnige beschilderde etalagepoppen. In de zomer zet ik de garagedeuren open en sta ik te schilderen zien de mensen die hier passeren mijn werk. Het straatje is in trek bij de gidsen die toeristen rondleiden en zo komen hier vaak hele groepen langs en zien ze mij bezig. En ook de oldtimers in de garage mogen over belangstelling niet klagen. Buiten het zomerseizoen kan ik in mijn ruime kelder heerlijk met mijn hobby bezig. Naast hele poppen bewerk ik ook wel onderdelen als armen en benen, soms gewoon alleen een hand. Het is kunst voor wie het aanspreekt. Vaak maak ik er ook wel iets grappigs van. Zo had ik laatst een pop zonder benen. Die heb ik beschilderd en op een rollator gezet en dat levert altijd een glimlach op bij passanten. Hoewel de poppen de hoofdzaak zijn vind ik ook andere objecten wel leuk om te beschilderen. Zo heb ik van de afgebroken Hervormde kerk aan de Stationslaan een aantal orgelpijpen gekocht en die beschilderd en op een standaard gezet. Zo blijf ik gezellig bezig met mijn kunst. Fijn is dat soms ook andere mensen mij via een app attenderen op voor mij geschikte voorwerpen. En naar blijkt is er echt belangstelling voor mijn werk, want van wat ik maak wordt ongeveer 75% toch verkocht. Dat is leuk natuurlijk, want ik ben toch echt een autodidact, die het zich allemaal zelf heeft aangeleerd. Ik beschilder geen poppen in opdracht. Daar begin ik niet aan, want dan ben ik toch mijn vrijheid min of meer kwijt. Ik maak wat ik leuk vind en als iemand dat wil aanschaffen omdat hij of zij het ook mooi vindt is dat natuurlijk prettig”.
AG
