VIERHOUTEN – Ze is geboren in Den Haag en opgegroeid in Voorburg en woont nu in de stilte in de bossen van Vierhouten en heeft het uitstekend naar haar zin. Het lijkt een enorme overgang, waar niet iedereen voor zou kiezen, maar Gab heeft er geen dag spijt van gehad met haar man naar Vierhouten te zijn verhuisd om samen het landgoed van zijn ouders te gaan beheren.
Ze kreeg in Voorburg al les van een tekenlerares en ook van een beeldend kunstenaar en heeft altijd al getekend, geschilderd en met haar handen kunstzinnige vormen vervaardigd. Gab:,,Ik had graag naar de kunstacademie gewild, maar dat werd in die tijd niet zo gestimuleerd door mijn ouders. Het is nooit uit mijn systeem geweest en mede daarom heb ik op de Havo Tekenen/Kunstgeschiedenis als examenvak gekozen. In Delft volgde ik nog de lerarenopleiding Tekenen/Handvaardigheid, maar heb dat niet kunnen afmaken. Door het gezinsleven en ander werk verdween de actieve kunstbeoefening naar de achtergrond”.
Dit duurde echter niet lang, want van 2006 tot 2020 werkte Gab de Muralt als docent Kunstzinnig Dynamisch Coachen voor de Kleine Tiki in Breda, Assen en Antwerpen. Na haar komst naar Vierhouten volgde zij vanaf 2016 lessen aan de Vrije Academie en ontving in 2019 het certificaat Autonoom Schilderen. In 2018, 2021 en 2022 volgden solo-exposities in Huize Vierhouten.
Expositie Wortels en Nesten
Op 30 juni, 1 en 2 juli exposeert zij opnieuw in Huize Vierhouten met de expositie ,Wortels en Nesten’. Gab:,,Het idee van Wortels en Nesten ontstond toen ik zelf op zoek ging naar mijn achtergrond. Van vaders kant komen we uit Zwitserland, mijn moeders kant komt uit Friesland. Van de familiegeschiedenis van moederkant wist ik echter weinig. Vreemd eigenlijk, want ik voel toch een bijzondere band met Friesland. Niet alleen het landschap fascineert me, maar ook het werk van kunstenaars als Willem van Althuis, Sjoerd de Vries en recent Christaan Kuitwaard vind ik prachtig. Allen komen ze uit De Deelen, een laagveen- en inmiddels natuurgebied bij Heerenveen. Ik kwam erachter dat mijn voorouders van moederskant op steenworp afstand woonden van De Deelen. Toeval of is het ook deels genetisch bepaald. Zitten er in je DNA misschien ook sporen die je dingen laten ,herkennen’’ zonder dat je je daar bewust van bent. Tijdens mijn zoektocht kwam ik tot boeiende inzichten. Zo staan voor mij de bergen synoniem voor lucht en vergezichten, terwijl het Friese landschap de stevigheid van de aarde vertegenwoordigt. En dat is in mijn DNA verankerd. Het zijn de wortels die een plant voeden”, vervolgt Gab. “Naast voeding heeft een plant licht nodig om te kunnen groeien en zich te vormen. Zo schept een ouderlijk nest, als het goed is, of als je geluk hebt, dezelfde randvoorwaarden. De invloed van het gezin ligt meer aan de oppervlakte en springt misschien meer in het oog dan die van je voorouders. Toch denk ik dat er ergens oude stromen lopen die via het DNA ieder mens een kans geven het leven op eigen manier vorm te geven. Zo wil ik onbelast door kunnen geven en overtuigingen die over de datum zijn loslaten. In mijn kunst wil ik onbevangenheid uitlokken. Maar om dit te bereiken moest ik me wel losmaken van het ouderlijk nest, mét respect voor mijn DNA”.
Haar zoektocht leidde niet alleen tot persoonlijke inzichten. Ook in haar kunst werd het DNA verankerd en werd de basis gelegd voor het thema “Wortels en Nesten”. Hiervoor werkt zij met diverse materialen. Ze maakte kleine nestjes van verschillende materialen, waaronder kippengaas en theezakjes. Het zijn prachtige kunstwerkjes geworden, waarbij elk nest een gevoel van herkenning kan oproepen, aldus Gab. Daarnaast maakt ze- volgens geheel eigen recept en vorm- tweedimensionaal mixed-media werk van en met papier, acrylverf en bijvoorbeeld zand en as. De formaten van deze kunstwerken variëren van een bescheiden 20 x 20 cm. tot meer dan levensgrote werken. “Voor dit werk ben ik geïnspireerd door de Fransman Michel Haas. Mijn werk kun je het beste omschrijven als papieren muurobjecten. Op de tast, letterlijk en figuurlijk, komen beelden tot stand, van binnen naar buiten. Materie en energie zijn daarbij belangrijk. De wens is om hoe groot of klein de werken ook zijn, een harmonieuze verbinding met de omgeving tot stand te brengen. De energie van het werk mag ‘door’ hoeft niet te stoppen bij een rand, het is vrij. De scheuren of open ruimtes zijn onderdeel van het beeld, waardoor niet alleen de kaderloosheid iets met de omgeving doet, maar ook met de ondergrond. Ook licht en schaduw gaan subtiel meedoen. De huid van het werk is doorleefd, vraagt om voelen en dat mag ook, mits met liefde”.
Meer informatie over haar werk en expositie is te vinden op
AG
Foto’s Maarten van de Biezen
