Na de komende korte “winterbreak” begint koploper Nunspeet een cruciale wedstrijdreeks tegen de directe concurrenten voor het kampioenschap. Eerst wacht een uitwedstrijd tegen nummer 3, VRC op zaterdag 8 maart, gevolgd door een thuiswedstrijd tegen nummer 2, Roda ’46 op zaterdag 15 maart, maar eerst moest er zaterdag gewonnen worden tegen runner-up Hooglanderveen.
Nunspeet startte sterk, zo was het in de 8e minuut al bijna raak voor de thuisploeg na een slim genomen vrije trap van Adi Draganovic op Dennis van der Wal. Vijf minuten later was het dan alsnog raak, na een afgeslagen corner kon Max Jansen de bal nogmaals voorzetten en was het Herman Dam die beheerst raak wist te koppen. Vijf minuten leek Dennis van der Wal, met zijn beheerst binnen gewerkte kopbal Nunspeet op een 2-0 voorsprong te zetten. Het doelpunt werd wegens vermeend buitenspel alsnog afgekeurd.
Na 20 minuten het eerste wapenfeit voor de gasten, maar een goede kopbal werd met een reflex van keeper Jardi Niebeek gekeerd. Na een half uur moest de Nunspeet goalie opnieuw tot het uiterste gaan om de gelijkmaker te voorkomen. Ruststand 1-0 voor de thuisploeg.
In de tweede helft was het voornamelijk Hooglanderveen dat enthousiast de aanval bleef zoeken op jacht naar de gelijkmaker. Met telkens keeper Jardi Niebeek als sta in de weg, die elke aanval onschadelijk wist te maken en de aanvallers van de thuisploeg elke keer net tekort kwamen voor de bevrijdende tweede treffer.
Deze volgde nog wel nadat Hooglanderveen met 10 man verder moest, na een keiharde overtreding op Marijn Haze, waarbij de Nunspeet middenvelder van geluk mocht spreken niet ernstig geblesseerd te raken. In blessuretijd het slotakkoord voor Jonathan van ’t Hof die na een lange solo vanaf eigen helft de bevrijdende 2-0 wist te scoren.
Hierdoor behoudt Nunspeet de koppositie en kan zich over 2 weken opmaken voor twee cruciale duels tegen respectievelijk VRC en Roda ’46.
Op donderdag 27 februari a.s. oefent Nunspeet in IJsselmuiden tegen IJVV. Aanvang 20:15 uur
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
De Spelersbus
Najaar 2024.
Een zonnige septemberdag met aangename temperatuur. De spelersbus van vv Nunspeet staat ronkend klaar voor vertrek. Een avontuurlijke reis, met talloze tussenstops, gaat weldra beginnen.
Een tour door Midden-Nederland met 24 tussenstops staat er op het programma. Alle technische en tactische bagage wordt ingeladen. Een net vol ballen ontbreekt ook niet. Vanzelfsprekend gaat de videoapparatuur ook mee. Er moet toch heerlijk nagenoten kunnen worden.
De in clubtenue gestoken reizigers zoeken een plekje op de comfortabele relaxfauteuils. De reisleiding nestelt zich voorin de bus. De bus ziet er piekfijn uit. Al het nodige onderhoud is uitgevoerd en de touringcar verdwijnt dan ook in volle glans en schittering vanaf De Wiltsangh achter de horizon richting de eerste tussenstop in Lunteren. Daar was het aangenaam verpozen en de reis ging verder. De stemming is opperbest, men bekijkt lachend een videootje, drinkt een biertje of legt een kaartje. Inmiddels zijn we 15 tussenstops verder.
Dat er ergens in december in de buurt van Strand Horst een verkeerde afslag is genomen dringt nog bij niemand door. Het bord ‘Doodlopende Weg’ is waarschijnlijk over het hoofd gezien, of erger nog, volkomen genegeerd. De feeststemming vertroebelt een heldere waarneming. Ook na de laatste stop, dit weekeinde dicht bij huis, trekt het rondreizend circus geanimeerd en welgemoed verder.
En waarom ook niet? De strak geplaveide weg draagt het blauw-gele gezelschap langs prachtige landschappen en bijzonder heugelijke vergezichten. Niets aan de hand.
Dat de buschauffeur stil en bedrukt is valt niemand op. Daar waar het collectief achter hem slechts aandacht heeft voor leut en jolijt, overziet hij het dashboard dat hem bedenkelijke indicaties voorschotelt. Het brandstofniveau heeft een hachelijk peil bereikt terwijl er in geen velden of omwegen te tanken valt. De oliedruk is verontrustend laag, het gaspedaal hapert steeds venijniger en de uitlaat braakt steeds donkerwordende walmen uit. Er licht nu een alarmerende hoeveelheid indicatielampjes op. Hij wenkt het opperhoofd van de stam bij zich en deelt hem op fluisterende toon mee dat de naderende fase, de hoogste alarmfase is. De chef lijkt niet onder de indruk en kijkt slechts terug op de voortvarende reis zover. Doorrijden maar. ‘Ja maar’, hakkelt de chauffeur, ‘dit is een doodlopende weg en bij de volgende stop in Veenendaal krijg in dit vehikel niet meer aangeslingerd’.
Wie dan leeft, wie dan zorgt, lijkt het credo.
Dat vv Nunspeet na twee ontmoetingen met tegenstanders uit de kelder in deze klasse zorgen heeft is overduidelijk. Struikelend raapte men nog net de punten op doch het mistasten was een reële mogelijkheid. Afgelopen zaterdag tegen Hooglanderveen speelde Nunspeet een kwartiertje aardig en zakte toen weg in het moeras van onzorgvuldigheid en gebrek aan samenhang.
De voorhoede, bestaande uit Asse Visscher, Jonathan van ’t Hof en Patrick Visser faalde collectief en de middenvelders hadden ook hun beste dag niet. Marijn Haze was slordig en Adi Draganovic was druk bezig met randzaken en relatiebeheer. Hij scheen met arbiter en tegenstanders alle wereldproblemen door te nemen. Max Jansen leverde in ieder geval nog de uitgemeten voorzet af die Nunspeet op voorsprong bracht en wist met enkele loepzuivere diepteballen het spel naar de vleugels te verplaatsen.
Alleen de defensie haalde een voldoende. Dennis van der Wal werd uitgeroepen tot ‘Man van de Wedstrijd’, doelman Jardi Niebeek verrichtte uitstekend keeperswerk, Enes Keklikoglu was een stabiele factor en Hermen Dam scoorde voortreffelijk met een ferme kopstoot. Ook Ruben Kappers voerde zijn taak opnieuw naar behoren uit. Dat de Nunspeetse spelers bij de bevrijdende tweede treffer in de laatste seconden in extase raakten geeft wel aan hoe zeer men gebukt gaat onder druk en spanning.
Die tweede treffer was overigens niet de afsluiting van een goed opgezette aanval maar het was het resultaat van een sprintwedstrijd die door Jonathan van ’t Hof met gemak werd gewonnen. Zijn afronding daarna was onberispelijk. De punten werden bijgeschreven en de koppositie was gered.
Het was een duel met veel commotie en weinig kwaliteit. Positie top, spel flop!
Hoe men een uiteenvallend team, dat te kampen heeft met teruglopend zelfvertrouwen, weer zelfverzekerd aan de slag krijgt is een stevige uitdaging voor de reisleider, die nu zonder dralen de bus op deze heilloze route moet laten keren en na grondig onderhoud en reparatie weer de juiste route op moet sturen.
Nog negen onzekere haltes!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
´Waar licht het landschap raakt´
Marijn haze voetbalt helaas al weken links achterin en niet op het middenveld
Inderdaad Marijn Haze terug op het middenveld voor de creativiteit. En Dean van Ooijen een keer in de basis ipv Asse Visscher of Patrick Visser?
Komende 2 wedstrijden erop of eronder.