NUNSPEET – ,,Ik had altijd tegen mijn vader gezegd ‘als je niets meer kan, moet je begrafenisondernemer worden,’’ lacht Hendrik van Olst. Hendrik ging liever in de bloemenhandel werken. Maar toen kwam de dag dat vader Albert een opvolger zocht en uiteindelijk bleek het beroep van uitvaartverzorger toch ook bij Hendrik te passen.
Albert had die ochtend van zijn leidinggevende gehoord dat hij iemand moest zoeken en als hij vond dat die geschikt was, dan moest hij het maar zeggen. Albert: ,,Dus we zitten aan tafel te eten en ik zei tegen mijn vrouw dat ik een opvolger moest zoeken; zegt Hendrik ‘o, dat wil ik wel doen’. En ik zei nog, jongen, weet je het wel zeker. Je weet hoe vaak ik van huis ben: met Kerstmis, met Pasen, met Koninginnedag en als we een uitstapje met het gezin hebben.’’
Op dat moment is het mei 2001 en wordt Hendrik met zijn 23 jaar een van de jongste uitvaartverzorgers in Nederland. Volgens Albert had zijn zoon de kwaliteit en de capaciteit, maar wilde hij hem waarschuwen. Want als je uitvaartverzorger bent dan heb je geen vrije tijd meer. Maar Hendrik ging ervoor. ,,Het speelde wel dat ik mijn vader wilde opvolgen. Het werk in de bloemenwinkel was me ook op het lijf geschreven omdat ik de dynamiek van de bloemenhandel en wat er achter de schermen speelde leuk vond, maar op een zeker moment ging dat voorbij en voelde het voor mij het juist omdat te gaan doen. Ik werkte eerst in Ede, waar ik tot uitvaartverzorger werd opgeleid, maar toen het hier wat drukker werd ben ik in Nunspeet gebleven. De foto is gemaakt in 2002 omdat we toen samen gingen werken.’’ Met de komst van Hendrik binnen het bedrijf kon Albert iets minder gaan werken, maar soms stonden de nabestaanden erop dat Albert de uitvaart verzorgde in plaats van Hendrik. ,,Als ik kwam en geen koffie kreeg aangeboden, dan wist ik het al. Dan wilden ze mijn vader,’’ lacht Hendrik.
Na een paar jaar, in februari 2006 is Albert definitief gestopt met werken, al ging dat wel op een heel speciale manier. Albert: ,,Ik had ‘s morgens een begrafenis en het bleek dat het bedrijf waar ik werkte een vergissing had gemaakt. Als je in de binnendienst werkte, ging je met 61,5 jaar met pensioen en als je in de buitendienst werkte met 60,5 jaar. Ze hadden me per ongeluk onder de binnendienst gezet. Ik had al aardig wat vrije dagen opgespaard want ik dacht een half jaar eerder met pensioen te kunnen gaan. Tot die bewuste begrafenis, ik vergeet het nooit. Ik kreeg een telefoontje van mijn chef die vroeg of ik ‘s middags even langs kon komen omdat ze een probleem hadden. Toen ik doorvroeg zei hij dat ik niet hoefde door te werken tot 61,5 jaar. Ik ben er meteen mee gestopt en toen ik thuis kwam zei ik tegen mijn vrouw ‘zo, ik ben er klaar mee’. Ik ben met pensioen en dat wist ik vanmorgen nog niet.’’
Hendrik kreeg ondertussen al de uitvaarten toebedeeld van mensen waarvan de cultuur beter bij hem past dan bij Albert. In die tijd waren er nog weinig uitvaartondernemers. In de afgelopen 20 jaar is er veel veranderd, volgens Hendrik. ,,De dood is dichterbij gekomen, we praten er makkelijker over en dat maakt het in die zin veel toegankelijker. We hebben er een mening over en willen onze uitvaart naar onze eigen wensen inrichten. Je hebt wel met verschillen te maken tussen de kerken. Wat in de ene gemeente wel kan is in de andere geen mogelijkheid. Ook bij crematies verschilt dat. Er werd muziek van James Last gespeeld, ook al was je een rocker. Nu spelen we rockmuziek tijdens de uitvaartplechtigheid. De koffie en cake heeft plaats gemaakt voor dingen die passen bij de overledene. Er zijn nu meer mensen die hun eigen uitvaart regisseren.’’
Albert hoort het allemaal glimlachend aan. ,,Ik kwam soms bij een familie die zei, nou van Olst, je weet wel wat je moet doen. Doe het dankwoord ook maar want dat doe je altijd netjes. En als mensen eigen wensen hadden, dan wilde een dominee nog wel eens zeggen dat een bepaald lied niet binnen de gemeente paste als het een beetje frivool was.’’
De relatie tussen vader en zoon van Olst is nog steeds hetzelfde, die is uitstekend. Albert bespeelt soms nog het orgel tijdens uitvaarten dus daar komen ze elkaar ook tegen. Hendrik: ,,Privé hebben we veel gelijke hobby’s. We delen onze liefde voor klassieke muziek en concertbezoeken. We houden er van om lekker uit eten te gaan; mijn vader en ik drinken nooit koffie bij elkaar thuis, maar doen dat buiten de deur. Ik ben twaalf jaar geleden voor mezelf begonnen en hij doet kleine ondersteunende dingetjes zoals het vouwen van de kaarten.’’ Albert heeft nooit de stap durven nemen om zelfstandig uitvaartondernemer te worden, maar is er trots op dat zijn zoon dat wel heeft gedurfd en geniet daar iedere dag van.
Door Ank Herstel
Foto’s Bram van de Biezen
In ‘Foto Toen en Nu’ laten we Nunspeters en oud-Nunspeters terugkijken aan de hand van een oude foto die in de archieven is opgedoken.
