Kunst maken is mijn leven
In Koudhoorn, tussen Garderen en Putten gelegen, is atelier Jasmijntje gevestigd. Eigenares Ans Jansen – Hoogenboom woont nu drie jaar midden tussen de landerijen. Afkomstig uit Roelofarendsveen is ze opgegroeid in een kwekersgezin als 13e van 14 kinderen. Haar afkomst speelt een grote rol in het werk dat ze maakt. Als bijna jongste uit een groot gezin werd ze door haar broers en zussen met beide beentjes op de grond gehouden: ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.’
De naam Jasmijntje verwijst naar de naam die ze al bedacht had voor een derde dochter. Maar na twee dochters kwamen er alleen nog twee zonen. Dus werd het de naam van haar atelier. In Roelofarendsveen heeft ze meer dan 20 jaar kunst gemaakt en workshops beelden maken gegeven. Dat liep echter zo uit de hand dat het eigenlijk allemaal teveel voor haar werd. Haar workshop-agenda was twee jaar tevoren al volgeboekt. Dus besloot Ans tot verdriet van haar cursisten te stoppen met de workshops. Kort daarna brak Corona uit en besloten Ans en haar man om dan eindelijk maar eens te gaan doen wat ze al langer wilden: verhuizen naar Garderen. De Veluwe kenden ze al goed omdat ze er een huisje op een park hadden. Het was wel wennen: ‘Het moeilijkste hier vond ik om te leren in mijn eentje te genieten. Ik wandel graag en als je dan ’s morgens vroeg de zon ziet opkomen wil je dat toch wel graag delen. Tegelijkertijd zit dat ook wel in me. Ik ga net over de grens van wat ik ken, want daar leer ik weer van.’
In het ruime huis waar ze wonen is de kelder het domein van Ans’ atelier. Er is een grote ruimte waar haar werk staat opgesteld en een kleinere ruimte waar ze haar beelden van keramiek maakt. Hier en daar staat een stuk hout waarop schattige muizen zijn geschilderd: ‘Dat is eigenlijk hobbywerk. Oorspronkelijk dacht ik dat ik schilder zou worden. Ik heb al van jongs af aan samen met mijn zus allerlei creatieve cursussen gedaan bij de Volkshogeschool. Ik zocht als meisje al mensen die mij creatieve dingen konden leren. Losse creatieve workshops volg ik nog steeds, bijvoorbeeld werken met glas of een cursus waar je met textielverharders leert werken. Ik deed eens een cursus bronswerk en die docent vond dat ik beter keramiek kon gaan maken. Want ik kan bijna niet stoppen met werken voordat een beeld klaar is. Met brons moet je langer wachten voordat je resultaat ziet. Dus het werd keramiek. Mooie dingen maken waar ik anderen mee kan plezieren, dat is mijn leven.’
Aandacht en verbinding
Ans wil anderen graag helpen. Dat deed ze ook in Roelofarendsveen waar ze als vrijwilligster terminale zorg verleende bij mensen thuis. ‘Ik vind de zorg prachtig en ik heb dat al die jaren met heel veel liefde gedaan. Ik heb er ook veel van geleerd.’ Die houding van aandacht voor anderen is ook terug te vinden in haar kunst. In haar atelier zitten twee vrouwenfiguurtjes naast elkaar: ‘Kijk, dat is nog niet af, want die twee hebben geen verbinding met elkaar. Het derde figuurtje heb ik aan iemand verkocht die het vreselijk graag wilde hebben, dus nu ga ik er een nieuw derde figuurtje bij maken.’ Verbinding is voor Ans ook belangrijk als het gaat om verkopen: ‘Ik vind het fijn als degene die iets bij mij koopt door het beeld geraakt wordt. Er was bijvoorbeeld een keer iemand die verschillende beelden bij me kocht om ze cadeau te geven. Ik vraag me dan af of degene voor wie ze bestemd zijn ze wel mooi zal vinden. Want wat je wel en niet mooi vindt is zo persoonlijk.’
Ans combineert haar keramiek ook graag met hout. Dat hout haalt ze niet uit de Garderense bossen, want ‘dat is vaak al aangetast en niet meer bruikbaar. Ik haal het op plekken waar water het hout heeft geconserveerd.’ Ze heeft keramieken vrouwenfiguren gemaakt die uit een stuk hout tevoorschijn komen en met dat hout een eenheid vormen. Bij het ene stuk hout dat ze vindt heeft ze direct een beeld voor ogen wat ze ermee kan gaan doen. Een ander stuk kan lang bij haar liggen voordat ze er een idee bij heeft. ‘De stukken die ik vind zijn van zichzelf al vaak een prachtig kunstwerk. Maar ik heb er een keer één gehad die een paar jaar heeft liggen wachten tot het moment dat het als het ware tegen me zei “Ben ik niet mooi genoeg om iets van mij te maken?” Het beeld dat ik wil maken ontstaat in mijn hoofd. Mijn handen hoeven het dan alleen nog maar te doen.’
In haar werk wil Ans ook een boodschap meegeven: ‘Iedereen mag zijn wie hij of zij is. Het maakt niet uit of je super loyaal bent, of perfectionistisch, alles is goed.’ Ze heeft in haar leven ervaren dat ieder mens wel met onzekerheden kampt. ‘Die onzekerheid mag er zijn. Dat vind ik ook wel het mooie van de kunstwereld. Alles kan en mag er zijn. Het werk is een weerspiegeling van wie je bent.’ Dat geldt ook voor haar eigen werk: ‘Mijn kunst straalt rust en emotie uit. Ik hou ervan om hele gezinnen te maken. Soms zet ik ze in een rondje van familie, wat ook weer verbinding uitstraalt.’
Bij Stichting De Wardborg, het inmiddels volledig vernieuwde dorpshuis in Garderen, geeft Ans in de winter boetseer cursussen. Ook staat haar werk te koop in Barneveld, bij Wardsart aan de Jan van Schaffelaarstraat.
Info: atelierjasmijntje.com
Door Greet Kappers
Foto’s Bram van de Biezen
