‘als chauffeur ben je best wel vrij’
NUNSPEET – Eric Smit zal beroepsmatig niet zo snel met de vlam in de pijp over de Brennerpas scheuren, maar noem een uithoek in Nederland en hij is er geweest. Hij wist al op jonge leeftijd dat hij vrachtwagenchauffeur wilde worden. ,,Ik denk dat ik een jaar of 10 was.
We hadden een buurman die vrachtwagenchauffeur was en als klein jongetje mocht ik wel eens met hem meerijden en zo is de liefde voor het chauffeurs vak gekomen. Mijn vader wist wat ik wilde worden en zei dat LTS Motorvoertuigentechniek wel een goede vooropleiding was, want daar heb je ook mee te maken als beroepschauffeur. Dat heb ik gedaan en dat heeft uiteindelijk wel zijn vruchten afgeworpen toen ik daarna de chauffeursopleiding deed. Eén van de vier modules daarvan is voertuigtechniek en dat had ik al op de LTS geleerd. Het is handig om die kennis te hebben als je een lekke band of wiel moet verwisselen en bij kleine pechsituaties, maar het belangrijkste is dat ik aan onze eigen monteurs kan vertellen water aan de hand is, dat je een analyse kunt maken.’’
Eric behaalde op zijn 18e zijn personen- en vrachtwagenrijbewijs, volgde de vakopleiding en had op zijn 19e zijn eerste baan als vrachtwagenchauffeur. Tegenwoordig werken beroepschauffeurs met de zogenaamde code 95. Deze speciale scholing moet vijfjaarlijks herhaald worden. Eric: ,,Je moet één cursusdag per jaar volgen en dat levert een aantal punten op. Als je 35 punten hebt dan heb je weer een verlenging voor vijf jaar. Toevallig ben ik vorige maand geslaagd voor de opleiding ‘gevaarlijke stoffen’, die valt ook onder code 95.’’ Daarnaast heeft Eric een certificaat voor het besturen van een LZV, dat is een vrachtwagencombinatie van 25,25 meter lang. Normaal is dat 16,5 meter.’’
Voor Eric begint de dag rond 05.00/06.00 uur. Dit is afhankelijk van de tijd waarop hij op de eerste loslocatie moet zijn. Dat wordt de avond ervoor doorgegeven. Na de dagelijkse routines vertrekt hij op zijn motor naar Ploeger Logistics in Harderwijk. ,,Ik pak de papieren uit mijn locker en de sleutels en ga naar mijn vrachtwagen log in op de boord computer, koppel de oplegger aan en ga op pad. Als vrachtwagenchauffeur ben je best wel vrij, dat is ook de reden waarom ik dat ben. Het hek uit, de dam over en de vrijheid lonkt. Natuurlijk moet ik wel een aantal klusjes doen die dag en ’s avonds terugkomen, maar als ik zin heb om onderweg ergens een bak koffie te drinken, dan is er tijd voor. Of als ik bedenk dat ik later op een bepaalde parkeerplaats ga staan, dan doe ik dat. Ik moet me natuurlijk ook aan de rijtijdenwet houden. Je mag vanaf de start vierenhalf uur rijden waarna je driekwartier pauze moet nemen, maar dan zit je zowat in Frankrijk. Het is een stukje rijden, dan lossen, weer een stukje rijden en zo kan ik de rusttijden inplannen waar het mij het beste uitkomt. Dat lukt natuurlijk de ene dag beter dan de andere dag. En soms houd ik pauze als de lading gelost wordt en eet ik mijn lunch op. Die maak ik altijd de avond van te voren klaar en leg ik in het koelkastje in mijn vrachtauto.’’
Eric rijdt door het hele land om de meest uiteenlopende vrachten van A naar B te vervoeren. Levensmiddelen, stukgoed, verpakkingsmateriaal, bouwmaterialen en in deze tijd van het jaar autobanden. In Harderwijk liggen een kwart miljoen banden in het ‘bandenhotel’ te wachten tot ze weer gewisseld worden voor het aankomende zomerseizoen. Eric heeft in die periode een bepaald rayon waar hij de banden vanuit Harderwijk weer op hun plek moet zien te krijgen. De banden zitten in kooien voor elk filiaal en de kooien worden dag ervoor verzameld en geladen op route, de eerste staat achterop, de laatste voorin. ,,Ik rijd nu twee maanden dezelfde route en de jongens uit de magazijnen daar kennen me. We noemen elkaar bij de voornaam en bespreken soms ook wel eens privédingen. Met sommigen heb ik een jarenlange relatie en dat vind ik fijn,’’ zegt hij. Aan het einde van de dag stapt Eric weer op de motor, een mooie gelegenheid om zijn hoofd even leeg te maken en tussen 18.00 en 19.00 uur is hij weer thuis. Echtgenote Lusette heeft het eten dan al klaar staan. Als Eric iets doet in de keuken heeft het met barbecueën te maken, dat is één van zijn hobby’s. De kerk neemt een belangrijke plaats in het leven van Eric en zijn gezin in. Hij is aan de Sionskerk verbonden als Missionair ouderling en houdt zich dus bezig met evangeliseren. De afgelopen tijd is hij erg druk geweest met de voorbereidingen van de Alpha cursus. Eric: ,, De Alphacursus biedt iedereen de mogelijkheid om in dertien avonden en een weekend op een ontspannen manier te ontdekken wat het Christelijk geloof inhoudt .Van september tot december ben ik daar heel druk mee geweest, en in september begint de Alphacursus weer. Mijn taak is het coördineren en daarnaast zorg ik ervoor dat het Alpha team voorzien is van materialen en dat er leiding is. Daar gaat veel tijd inzitten, niet alleen een avond de cursus in de kerk, maar ook een avond achter de computer om uit te werken wat er die avond is gebeurd. En achter de Alpha cursus staat een biddend team en die moet gevoed worden met gebedspunten en dankpunten. De cursus begint altijd met een gezamenlijke maaltijd. Die wordt door de andere gemeenteleden gemaakt en die kokers moeten ook geregeld worden, ik heb dus een hele database met vrijwilligers uit onze kerk die koken. Na het eten komen onderwerpen als ‘wie is Jezus’, waarom is hij gestorven, hoe kan ik het kwade weerstaan, genezing, enzovoorts aan bod. Het is heel breed en heeft allemaal met geloof te maken.’’
Eric houdt zich daarnaast ook bezig met de Veluwse Zwerftochten. Dat is een jaarlijkse wandeltocht voor mannen over de Veluwe die ondertussen met elkaar over geloof en de bijbel praten. Naast dit werk is hij regelmatig op de mountainbike te vinden, moet de houtkachel gevoed worden, de ruimte om het huis netjes worden bijgehouden en steekt hij graag de barbecue aan. Het streven is om rond 22.30 op bed te liggen, maar dat dat niet altijd lukt lijkt logisch met al zijn werkzaamheden. Eric is al met al heel tevreden met zijn beroep, al zouden volgens hem sommige mensen wel wat meer geduld mogen hebben als hij bijvoorbeeld met die grote bak een stukje achteruit moet rijden om bij een losadres te komen.
Door Ank Herstel
Foto’s Bram van de Biezen
24 uur met…
We komen mensen zoals de wijkagent, dominee, verloskundige of huisarts vaak maar korte tijd in ons leven tegen. In deze nieuwe serie willen we niet alleen een aantal openbare beroepen belichten, maar ook de mens achter het beroep.
Meedoen? Stuur een mail naar redactie@develuwsecourant.nl
