NUNSPEET – Afgelopen zaterdag speelde Nunspeet de thuiswedstrijd tegen DOS ‘37 uit Vriezenveen. De wedstrijd eindigde in een 2-0 overwinning voor de gasten uit Vriezenveen. Naast het verlies met 2-0 gebeurde er meer in de wedstrijd.
De wedstrijd tegen DOS ’37 was een zes punten wedstrijd voor beide teams. Beide ploegen hadden 10 punten weten te behalen. Nunspeet had hiervoor 1 wedstrijd minder nodig dan tegenstander DOS ‘37. Bij winst kon het team van Freddy Smit een mooi gaatje slaan met DOS ’37 en aansluiting forceren met het gewenste linker rijtje.
Dat beide ploegen niet wilde verliezen bleek duidelijk in de eerste helft. Zowel Nunspeet als DOS ’37 wisten weinig kansen te creëren. Voor Nunspeet waren Enes Keklikoglu en Marnix Tissingh nog het dichts bij een openingsdoelpunt. Enes Keklikoglu kon nog net worden afgestopt bij een snelle Nunspeet uitbraak over de linkerkant. Marnix Tissingh zag zijn schot, na een slim overstapje van Lars van Wetering, over het goal vliegen. Deze spaarzame hoogtepunten betekende een 0-0 ruststand.
In de tweede helft maakte Lars ten Dolle zijn thuisdebuut na een lange periode van revalideren. Ten Dolle verving de ziek aan de wedstrijd begonnen Isa Kiziler. Bij de eerste aanvallende actie in de 2e helft wist Lars ten Dolle weer ouderwets het strafschopgebied in te sprinten, maar kreeg helaas de bal net niet goed onder controle. Zes minuten na zijn invalbeurt moest Lars ten Dolle met ogenschijnlijk opnieuw een zware blessure per brancard het veld verlaten. Zonder tegenstander in de buurt verstapte de Nunspeet middenvelder zich, Peter Huijgen was zijn vervanger. De spelers van Nunspeet waren van slag door de trieste aftocht en ogenschijnlijk opnieuw zware blessure van Lars ten Dolle. Bij de eerste corner voor DOS ’37 werd er niet goed gedekt door de Nunspeet verdedigers en DOS ’37 wist in de 61e minuut door een kopbal van Maik Poelakker op een 0-1 voorsprong te komen. Nunspeet herpakte zich, maar na een ongelukkige terugspeelbal op keeper Henrico Abma, vond de scheidsrechter dat Henrico Abma bij zijn poging de bal te vangen een overtreding maakte op de lange DOS ’37 spits. Een penalty en rode kaart tot gevolg. Dit buitenkansje werd feilloos door Stef van der velden benut 0-2, voor DOS ‘37. De beslissing van de scheidsrechter maakte bij Nunspeet nog de nodige energie los. Nunspeet creëerde met 10 man de beste kansen voor o.a. Job Hogedoorn en Enes Keklikoglu. Maar de aansluittreffer werd niet gescoord.
Eindstand 0-2 in het voordeel van DOS ’37 uit Vriezenveen.
In 2018 speelt Nunspeet nog twee wedstrijden, komende zaterdag gaat men op bezoek bij de Merino’s uit Veenendaal, gevolgd door een inhaalwedstrijd thuis tegen DTS ’35 Ede op zaterdag 22 december. Het uitgangspunt van de wedstrijden moet het behalen van 6 punten zijn. Hierdoor kan men dan aansluiten bij het linker rijtje en toewerken naar de goede 2e competitiehelft. In geen enkele wedstrijd is het jeugdige Nunspeet van het veld getikt, maar na 90 minuten stond men vaak met lege handen.
Opstelling Nunspeet:
Henrico Abma, Denilçon Ramazan, Andrew Galea, Marco Drost, Gieljan Tissingh, Patrick Pluim, Job Hoogedoorn, Marnix Tissingh [77e min. Martijn Dekker], Enes Keklikoglu, Lars van Wetering en Isa Kiziler [46e min. Lars ten Dolle/53e min. Peter Huijgen]
Opstelling DOS ’37:
Patrick Nittert, Douwe Koebrugge [64e min. Martijn Olde Olthof], Maik Poelakker, Dennis Boshoeve, Maarten Smit [80e min. Glenn Jansen], Bernd Bove [87e min. Marnick Fokke], Stef van der Velden, Melvin Kemp, Jaap Mulderij, Sten Middelkamp, Marc Meier
Scoreverloop:
60e min. 0-1 Maik Poelakker
78e min. 0-2 Stef van der Velden (strafschop)
Gele kaart:
Nunspeet: Patrick Pluim en Enes Keklikoglu
DOS ’37: Marc Meier
Rode kaart:
Nunspeet: Henrico Abma en Bert Polinder (keeperstrainer)
Gele hesjes!
Uit de catacomben van de Nunspeet voetbalvereniging borrelt aanzwellende irritatie op over de geleverde commentaren hier op dit podium en van de supporters langs de lijn. Er wordt over een gebrek aan steun, respect en loyaliteit gemopperd. Zijn onze supporters nog wel de ware supporters? Realiteitszin is kennelijk uit den boze. Is de entourage rond het eerste elftal alle kijk op waarheid en werkelijkheid verloren? Verwachten ze dat de aanhang een feest gaat vieren naast het bed van een terminale en stervende patiënt? Moet er gedanst worden op een ruïne?
Wanneer het gedrag van (enkele) spelers en ‘de bank’ tegen het licht wordt gehouden dan zal er daar zeker geen respect doorschemeren. Spelers en trainersstaf mopperen en zeuren. Ze wekken agitatie en irritatie op bij tegenstanders en arbiter. De twee trainersbanken voeren over en weer een verbale oorlog en de Nunspeetse leiding stormt met enige regelmaat vanuit de dug-out verongelijkt op naar de zijlijn. Dat ging zover dat één van de hulpsinterklazen zelfs naar de tribune werd verwezen.
Men vergeet dat er ook jeugd meekijkt en verwacht van deze jongeren op en langs de velden fatsoenlijk gedrag en van de supporters ook nog uitgebreide achting. Stuitend!
Wat kun je op een schimmige decemberzaterdag veel verliezen.
Allereerst de wedstrijd en dus ook een drietal punten en verder weer een plek op de ranglijst.
Ook keeper Abma ging voor de tweede maal in dit prille seizoen met rood naar de douche.
Natuurlijk was er opnieuw de standaard gele kaart voor aanhoudend geblaf tegen de scheidsrechter. Het vertrouwen, voor zover nog aanwezig, neemt met de week af. Over het verlies van waardigheid en beheersing bij de trainersstaf is al gememoreerd.
Wordt het niet eens tijd dat spelers en trainers excuses aanbieden of een gemeend ‘sorry’ uitspreken in de richting van de Nunspeetse fans? Op de website van de vereniging is ruimte voldoende beschikbaar. Een dergelijk gebaar, een geste om goodwill te kweken, kan mild stemmen en de adhesie met de clubvolgers enigszins restaureren. Of speelt men liever zonder publiek?
Het grootste persoonlijke verlies is waarschijnlijk het voor lange tijd wegvallen van Lars ten Dolle.
Na bijna een jaar herstellen, revalideren en terug op stoom komen, werd hij met ernstig knieletsel van het veld gedragen. Een voor hem sportieve tragedie. Is er nog een hernieuwde toekomst voor hem op de velden weggelegd? Een golf van deernis deinde door de trouwe supportersschare.
Wat nu rest is rust, reflectie en een bezinning op wat komen gaat. Opeens is het spelletje bijzaak.
Dat is het vanzelfsprekend altijd en bespiegelingen, ook dit commentaar, zijn nimmer hoofdzaak.
Was er over de zaterdagmiddag dan niets positiefs te melden? Zeker wel.
Het veld lag er ondanks de overvloedige regen prima bij, de netten hingen aan het witte kader, de lijnen waren goed zichtbaar, de cornervlaggen waren weer ordentelijk geplaatst en de vlaggen wapperden uitbundig in de straffe wind. De veldverlichting brandde tijdig en hield het tot het eind van de match vol.
De Nunspeetse spelers waren allen op tijd komen opdagen en de tenues waren onberispelijk schoon en gestreken. De warming-up verliep volgens een van tevoren uitgekiend plan. De spelers kenden de opstelling en begonnen de strijd in de goede richting. Er kon dus niets meer misgaan, toch?
In het maatschappelijk verkeer worden vele medemensen niet voor vol gerekend, onderbetaald en geconfronteerd met vele misstanden. Met het dragen van gele hesjes geven ze het alom aanwezige ongenoegen aan. Begrijpelijk, al horen geweld en vernieling daar absoluut niet bij.
Ergernis en onvrede groeien ook bij de blauw-gele supporters. ‘De Wiltsangh’ is daarvoor een vruchtbare voedingsbodem. De verwachting is dan evenzo dat bij de eerst komende thuiswedstrijd het publiek gehuld in gele hesjes op vredige wijze en zwijgend aandacht zal vragen voor hun afzien en lijden. En entreegeld durven vragen blijft in dit stadium onbeschaamd en unfair. Open die poort!
Over excuses gesproken.
Na de wedstrijd van Vitesse dit weekeinde klonken de onderstaande geluiden:
Foor neemt schuld op zich: ‘Dit is schandalig, sorry’
‘Neem de schuld op mij’
In plaats van een voorsprong viel een minuut later de tegentreffer. Dat leidde dan ook de nederlaag van Vitesse in. ‘Ik neem dan de schuld op mij. Ik doe het natuurlijk niet expres, maar dit is wel schandalig van mij.’
‘Beschamende resultaten’
Met een 1-1 gelijkspel tegen Emmen en de nederlaag tegen NAC behaalt Vitesse behoorlijk matige resultaten tegen degradatiekandidaten. ‘Dit is beschamend. Je kunt echt over veel tactische dingen praten, maar hier past echt schaamte. Ik weet niet hoe we dit gaan oplossen, ik moet dit even verwerken.’
Bij Willem II:
De schade liep in de tweede helft nog op tot 1-5. ,,Ik voel me schuldig naar het team toe”.
***
Op deze wijze neem je ook de supporters serieus.
Natuurlijk blijft het wedstrijdresultaat identiek, maar enig schuldbesef en deze vorm van spijtbetuiging wekt sympathie, consideratie en begrip op.
De Nunspeetse trainer Freddy Smit weigert toe te geven dat er slecht gevoetbald wordt (beluister zijn reactie na de wedstrijd) en dat er wel degelijk vooruitgang en ontwikkeling in het spel valt te ontdekken.
Geen woord van schaamte komt er over zijn lippen. Waarschijnlijk ervaart hij dat als zwakte, terwijl het een kracht zou kunnen zijn.
Die ongepaste trots en hoogmoed doen hem en het team geen goed. Blind naar de afgrond!
Hij heeft geen enkel idee wat er langs de lijn leeft.
Maak tijdens de wedstrijd een rondje om het veld en door de kantine, luister slechts en je kent het innerlijk gemoed en de expliciete uitingen van de fans.
VV Nunspeet, voor mij onbekend gebied tot mijn zoon besloot te gaan voetballen.
Er ging een wereld voor mij open: trainers van pupillenteams die lobbyen voor hun post-kleuters. Tieners die jeugdteams trainen, zonder enige begeleiding. Kleedkamers die schaamte opwekken, zo slecht is er niet in de regio!
En wanneer er over gesproken wordt, krijg je te horen dat al het geld naar het eerste elftal gaat.
Tja…
Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat al het geld naar het eerste elftal gaat. Daar zal het bestuur toch wel op toezien. Er zal wel een verdeelsleutel zijn. Leden kunnen de begroting raadplegen.
Als het wel zo is dan mag je van het eerste wel iets meer verwachten.
Comments are closed.