‘Het is net het uitlaten van een hond, alleen dan anders’
DOORNSPIJK – Voor ze er goed en wel erg in had, was Yvonne verslaafd! Gelukkig niet aan de verkeerde middelen, maar aan het houden van alpaca’s. Alpaca’s leven vooral op de hoogvlakten van de Andes in Zuid-Amerika, waar ze als boerderijdieren gehouden worden. De bewoners daar gebruiken de wol die van de alpaca afkomt om de meest uiteenlopende kledingstukken van te maken.
“We zijn drie jaar geleden begonnen met het houden van alpaca’s. We konden het stuk land voor ons huis kopen en zijn toen begonnen met een paar geitjes en twee alpaca’s, want ik wilde altijd al graag een dierenweitje. En op het moment dat er een alpaca veulentje werd geboren, was de verslaving daar. Het zijn zulke leuke beesten, zo nieuwsgierig en aanhankelijk met allemaal hun eigen karakter,’’ lacht ze.
Voordat Yvonne aan deze bijzondere hobby begon is ze niet over één nacht ijs gegaan. ”De alpaca kwam gewoon op ons pad, maar ik heb me er eerst wel goed in verdiept, want je kunt er niet zomaar aan beginnen. Ik wilde wel dieren houden die ik goed kon onderhouden en waar je de kennis van in huis nodig hebt om ze goed te verzorgen. Het zijn hele toegankelijke beesten en makkelijk voor wat betreft onderhoud, maar je moet wel een specialisme hebben om ze goed te kunnen verzorgen. Er zijn in Nederland best wel veel alpacaboerderijen die de laatste 20 jaar aan het fokken zijn en waar je informatie vandaan kunt halen. Ook de Alpacavereniging heeft een kennis- en databank. Alpaca’s hebben specifieke behoeftes. Ze hebben alpacabrokken nodig waar aanvullende vitamines inzitten die ze niet uit het gras of hooi halen. Daarnaast hebben ze aanvullend vitamine D nodig, We spuiten dat gemiddeld elk kwartaal bij, in de winter iets vaker dan in de zomer. Ze worden één keer per jaar geschoren, de nagels moeten geknipt worden (want ze hebben twee teentjes met nagels) èn je moet het gebit goed onderhouden. Alpaca’s hebben alleen ondertanden die eventueel bijgeslepen moeten worden. Daarnaast moeten ze twee keer per jaar door de dierenarts gevaccineerd worden.’’ De hobby van Yvonne neemt volgens haar niet zo heel veel tijd in beslag. “Het is een hobby. Ik heb kleine kinderen en daarnaast een baan buitenshuis die ook de nodige tijd en aandacht vragen. ’s Morgens krijgen de dieren eten en water en natuurlijk vul ik bij dit warme weer het water met regelmaat bij. Nagels knippen, kuifjes bijknippen en vitamine D inspuiten kan ik zelf. Voor de jaarlijkse scheerbeurt komt er iemand langs. Je moet de dieren in een bepaalde rustgevende houding neerleggen om ze te kunnen laten scheren. Sommigen hebben er echt een hekel aan dus behoeven meer aandacht en dan ben ik blij dat iemand me daar bij helpt. De wol geven we weg aan een hobbyspinster. Eerlijk gezegd is het meeste werk bij het houden van alpaca’s het poepruimen, maar gelukkig heb ik een paar vrijwilligers die me daar af en toe bij komen helpen.’’
Het oorspronkelijk tweetal alpaca’s is in de afgelopen drie jaar uitgegroeid tot een kudde van maar liefst elf dieren en zoals elke hobby, kost ook deze hobby geld. De weide waar de alpaca’s staan ligt aan een druk bereden fietspad en de reacties van de voorbijgangers bracht haar op het idee om voor het publiek activiteiten met de alpaca’s te organiseren; Feed & Greet, picknicken, kinderfeestjes, alpacawandelingen en speur- en wandeltochten. Yvonne: “Ik vind het zo leuk om het plezier dat ik heb van de alpaca’s te delen met mensen en de vergoeding die ik daar voor vraag gaat helemaal op aan het welzijn van de dieren. Voor de alpacawandelingen moesten we de alpaca’s trainen en daar heb ik een oproepje voor gedaan omdat ik alleen niet met vier alpaca’s tegelijk kan trainen. Daar kwamen bekende en onbekende mensen op af die het leuk vonden om me te helpen met trainen en nu heb ik zes vrijwilligers die me ook regelmatig helpen met poepscheppen en het voorbereiden van de andere activiteiten. Met hen is het veel leuker om te doen. De bezoekers genieten er echt van om ze te voeren of met ze te wandelen. Het zijn ook zulke leuke dieren met hun leuke wollige koppies. In principe kun je ze wel iets leren. Bij sommige boerderijen zie je dat ze een parcours lopen en ergens overheen springen, maar dat heeft niet mijn voorkeur. Ik ga graag met ze wandelen, altijd aan de lijn want het zijn van nature vluchtdieren. Je ziet dan echt dat ze plezier hebben. Onderweg eten ze jonge blaadjes van de bomen en ze vinden het heerlijk om op de zandverstuiving door het zand te rollen. Het is net het uitlaten van een hond, maar dan anders.’’ Yvonne is aangesloten bij de Alpacavereniging die vooral de stamboekregistratie verzorgt en shows organiseert. Zo ver is Yvonne nog niet. Vooralsnog hoopt ze een keer een eigen merrie te fokken om daarmee te proberen een eigen lijn op te zetten. “We hebben drie jaar op rij alleen maar mannetjes gekregen; het veulentje dat onlangs is geboren is ook een mannetje. We zijn natuurlijk altijd blij als ze gezond zijn en lekker rondspringen, maar het zou het leukste zijn als je je eigen lijn kan opzetten en daarvoor moet er eerst een merrie geboren worden.’’
De combinatie van het schitterende landschap en de zandverstuiving van Doornspijk, de activiteiten met de alpaca’s, is op zich al bijzonder, maar sinds kort is Yvonne ook ‘Gastvrouw van het Landschap’. ”Samen met één van mijn vrijwilligers heb ik een vierdaagse training gevolgd, waarin wij van alles leerden over de flora en fauna, de historie en het ontstaan van het landschap waarin we wonen. Dat was niet alleen leerzaam en leuk, we kunnen nu tijdens de wandelingen veel vertellen over het landschap. Daarnaast was het ook leuk om andere recreatieondernemers uit de omgeving te ontmoeten, zodat we elkaar verder kunnen helpen.’’ Er is nog één dingetje wat Yvonne van het hart moet: ,,Mensen die langslopen of fietsen stoppen vaak om naar de alpaca’s te kijken of ze te aaien als ze dichterbij komen. Dat is prima, maar als mensen ze gaan voeren met van alles en nog wat, kunnen ze daar erg ziek van worden; sommige struiken zijn zelfs giftig voor ze. Ondanks de bordjes die waarschuwen om niet te voeren, gebeurt dat toch regelmatig en daar heb ik wel zorgen over..’’ www.dierenhoevewessinge.nl
Door Ank Herstel
Foto’s Maarten van de Biezen
