Tegenover mij zit Els een 46 jarige vrouw, die werkt als directie secretaresse bij een groot bedrijf en ze geniet van haar werk.
Ze is getrouwd met Jan, en samen hebben zij twee kinderen, die eigenlijk het huis al uit zijn omdat zij allebei studeren.
Ze is gezond van lijf en leden, zoals zij zelf zegt.
Dat klopt want we zien haar eigenlijk nooit, in tegenstelling tot haar oudere zus Ans.
Ans zien we wel vaker.
Els zegt dat zij een aparte vraag heeft en ze begint te vertellen:
Haar zus Ans heeft, zoals wij ook weten, problemen met haar nieren, waarvoor zij steeds beperkter in haar leven is geworden.
Ans is nu aan dialyseren toe, waardoor ze nog meer beperkt en afhankelijk van de dialyse zal gaan worden.
Els kan goed met haar zus Ans en trekt zich het lot van haar dan ook erg aan.
Daarom wil Els zich laten onderzoeken of zij een nier aan Ans zou kunnen afstaan.
Els heeft er lang over nagedacht en het met Jan en de kids besproken.
Ze heeft zich ingelezen en ze wil ervoor gaan.
Daarna heeft zij het met haar zus Ans in een lang en diepgaand gesprek besproken.
Ze weet dat het afstaan van een nier ook consequenties voor haar zal hebben:
Een operatie die risico’s met zich mee kan brengen, een herstel periode waarin zij de hulp en steun van haar gezin nodig zal hebben.
Daarbij zal zij een periode niet kunnen werken en zal er een periode van aansterken nodig zijn.
Els heeft het ook met haar baas overlegd; die vindt het “de ultieme vorm van naastenliefde”, zoals hij dat noemt. Hij vindt het geweldig en hij staat er volledig achter.
Nu wil Els de transplantatie in gang gaan zetten.
Ze heeft al op de website van de Nederlands Transplantatie Stichting gekeken en beseft dat er allereerst een uitgebreid onderzoek naar overeenkomsten in bloed en weefsel tussen haar en haar zus Ans gedaan zal moeten worden.
De ziekenhuizen waar orgaandonaties verricht worden, zijn de Academische Ziekenhuizen hier in Nederland: UMC Utrecht, Amsterdam UMC, Leids UMC, Erasmus MC Rotterdam, UMC Groningen, Maastricht UMC, Radboud UMC.
Ook ik spreek uitgebreid met Els en kom tot de conclusie dat zij er voor de volle 100% achter staat.
“Dit is inderdaad de Ultieme Daad van Naastenliefde” van jou, respect!”, zeg ik. “Dan gaan we dit in gang zetten”.
“Hebben jullie zelf een idee naar welk ziekenhuis jullie zouden willen?” vraag ik haar.
“Het UMC-Utrecht, lijkt ons om te beginnen het dichtste bij. We hoeven niet op een donor te wachten” zegt ze lachend.
“Ik ga de verwijzing maken”.
John en Carolien W.M. Polderman-Götte, huisartsen te Elspeet
