Recreatiezonering is inmiddels een bekende term in onze omgeving geworden. Het onderwerp leeft breed onder inwoners van de Veluwe. De Nunspeetse wethouder Marije Storteboom heeft via diverse kanalen uitgebreid uitleg gegeven over het hoe en waarom van de plannen van provincie en natuurorganisaties en de mogelijkheden om erover mee te praten. Raadslid Pieter-Jan van Rossen (Gemeentebelang Nunspeet) heeft onlangs ingesproken in de vergadering van Provinciale Staten om duidelijk te maken dat inwoners betrokken willen worden. Ook heeft hij zijn zorgen gedeeld over mogelijke afsluiting van paden en gebieden. CDA Statenlid Daisy Vliegenthart – Goedhart heeft maar liefst ruim 1.400 reacties gekregen op een enquête over het onderwerp – met een heldere uitkomst: “De Veluwe is van ons allemaal”!
“Natuurbeheerders moeten rekening houden met wensen van inwoners.”
Wichert Stoffer (CDA Nunspeet Lokaal): “Begin vorig jaar wandelde ik met mijn twee zoontjes in het bos vlakbij Staverden. Een gebied dat beheerd wordt door het Geldersch Landschap. Een van mijn zoontjes ontdekte een afgekloven reeënpoot enkele meters naast het pad. Wij konden de verleiding niet weerstaan om toch even dichtbij te kijken. Opeens werden wij verrast door een grote auto die vlakbij ons stopte en waaruit een natuurbeheerder op ons af stapte. “U geeft niet het goede voorbeeld, meneer!”, was zijn introductiezin. De rest van de discussie zal ik u besparen, maar één opmerking bleef bij mij hangen: “hoe zou u het vinden als ik zomaar ongevraagd úw achtertuin binnenstap?”. Waarop ik antwoordde: “Maar meneer, het bos is toch van ons allemaal?”. Uit de enquête van CDA Gelderland blijkt dat veel meer mensen er zo over denken.”
Natuurbeheerders als Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten en Geldersch Landschap gedragen zich vaak niet alleen als beheerder, maar ook als eigenaar van de natuurgebieden. In formele zin zijn ze dat vaak ook, maar iedereen begrijpt dat ze allen hun bestaansrecht vooral ontlenen aan gemeenschapsgeld. De natuurgebieden zijn niet hun persoonlijke achtertuin, maar publiek gebied waarin ze rekening moeten houden met de wensen van inwoners en gebruikers. Dat betekent niet dat iedereen maar ongebreideld van de paden mag afwijken en dat er geen handhaving nodig is, maar wel dat er een gezonde balans moet zijn tussen bescherming van kwetsbare natuur en natuurbeleving door inwoners en bezoekers. De fracties van CDA Nunspeet Lokaal, Gemeentebelang Nunspeet en ongetwijfeld nog veel meer betrokkenen volgen het proces op de voet en zullen waar mogelijk hun invloed laten gelden. Zo kunnen we er samen voor zorgen dat we allemaal van de mooie natuur op de Veluwe kunnen blijven genieten.
Het bos is in de eerste plaats van de dieren die er in leven. En deze bosdieren worden in toenemende mate opgeschrikt en daardoor vaak verkeersslachtoffer dankzij recreanten die onze natuur beschouwen als een soort pretpark waarin voornamelijk de behoefte aan eigen vertier dient te worden bevredigd.
Een natuurbeheerder heet niet voor niets natuurbeheerder. Zij komen op voor de belangen van bosdieren aangezien deze zichzelf niet kunnen beschermen tegen CDA-ers die menen dat de natuur van ons allemaal is maar bedoelen dat natuur ondergeschikt moet zijn aan egocentrische behoeften van de mens.
Dan ben je een CDA-politicus, waarbij de C. zou kunnen vermoeden dat je bepaalde waarden vertegenwoordigt. En dan verzin je een niet te controleren verhaal, waarbij je een niet bij name genoemde natuurbeheerder een quote laat citeren om daarmee het gehele natuurbeheer in Nederland in diskrediet te brengen. En natuurlijk moeten de twee eigen kindertjes dit “wrede” gedrag en de “arrogante” houding van de boswachter in het aangezicht van een dode ree extra ondersteunen, wat het geheel tot een “onvervalste” tragedie maakt.
En waartoe dient dit alles? Er is een enquête geweest onder CDA-stemmers (u weet wel, dat zijn mensen die natuurbeheer “hoog” in hun vaandel hebben) en de uitkomst is: natuurbeheerders zien de Veluwe als hun “eigen” achtertuin maar dat klopt natuurlijk niet; de Veluwe is slechts van alle CDA’ers.
In ieder bosgebied dat welwillend opengesteld wordt door de beheerders staan bordjes waar onder andere op staat dat je op de paden moet blijven. Als je een eindje (‘paar meter’) naast het pad iets ontdekt wat je wilt bekijken, dan doe je dus iets wat volgens het bordje niet toegestaan is. En ja, het is de wildbeheerder op dat moment toegestaan om er wat van te zeggen. Volgens mij heeft dat niets te maken met ‘het bos is van ons allemaal’, maar met goed gedrag – zeker als je als vader met je kids van de natuur geniet!
Comments are closed.