NUNSPEET – ,Toen ik elf jaar was keek ik thuis op de radio naar het zenderplaatje en zag Stockholm, Parijs, Brussel, Helsinki en meer buitenlandse plaatsen en dan ging ik met de zenderkeuze daarnaartoe en hoorde ik een taal spreken die ik niet begreep en dat intrigeerde me’, aldus Koos Dekker. ,Dan had je ook nog het kattenoogje, dat kleiner of groter werd naar gelang de ontvangst. Ik raakte mateloos geboeid door dit wonderlijke fenomeen, dat je vanaf één plek meerdere landen kon ontvangen, dat vond ik een klein wonder”.
Afkomstig uit Wervershoof en dus dorpsgenoot van de legendarische Theo Koomen, kwam Koos Dekker in 2013 naar Nunspeet om aan de Schoolweg samen te gaan wonen met zijn nieuwe liefde Anne Marie. Anne Marie wilde niet weer verhuizen en dus kwam Koos naar Nunspeet. Als algemeen directeur van een groothandel in elektrotechnisch materiaal, Conelgro, een bedrijf dat sinds 1907 bestond. Hij was verantwoordelijk voor de activiteiten van het bedrijf in Oostenrijk, België en Nederland. Koos:,,Het meest belangrijke daarbij was het vinden van de juiste mensen, ze behouden en motiveren, maar ook belonen, dan oogst je successen en dat deden we ook. Daardoor waren we een interessante overnamekandidaat. Omdat er na die overname geen twee kapiteins op het schip nodig waren heb ik het bedrijf verlaten. Daarmee eindigde een dienstverband van ruim 25 jaar”.
Verjaarscadeau
Mijn interesse in radio’s begon al op jonge leeftijd. Toen ik twaalf werd vroeg mijn moeder wat ik voor mijn verjaardag wilde hebben en dat werd een radio en het liefst een oude. En die radio heb ik nog steeds en daar is het mee begonnen. De werking intrigeerde me en ik begon de radio uit elkaar te halen en te ontdekken hoe het werkte. Je begrijpt niet helemaal waar je mee bezig bent maar komt er wel achter uit hoeveel onderdelen zo’n radio bestaat. Ik wilde gewoon weten hoe het zit en hoe dat kan. Ik had toen ook zo’n zelfbouw radiootje, dat in de oorlog stiekem werd gebruikt, maar daar kon ik niks mee. Dan had je ook nog een ,broodje’ dat bijvoorbeeld werd gebruikt voor radio ,Oranje’.
Zijn fascinatie voor de oude radio’s leidde uiteindelijk tot een verzameling van ruim dertig oude radio’s in vele soorten en maten. Koos:,,Ik ben niet fanatiek aan het verzamelen gegaan, maar kocht af en toe een exemplaar. Zo zag ik op het Waterlooplein in Amsterdam een klein radiootje met een zenderschaal erbovenop en die kocht ik dan voor een rijksdaalder (f.2,50). Toen had ik dus twee radio’s en van twee worden het drie en zo ging het door. Vaak zorgde ik als eerste op een rommelmarkt aanwezig te zijn om te zien of er nog oude radio’s stonden. Soms kocht ik ze als ,donorradio’ alleen voor het gebruik van de onderdelen. Ik had al snel door dat ik echt niet alle radio’s van de wereld wilde hebben dat was mijn doel niet. Ik moet ze mooi vinden en ze moeten een mooie uitstraling hebben. Dan kom je in de bakelieten versie die zijn mooi op te zien en te poetsen. Maar ook de radio’s met de houten kasten zijn mooi, zoals die van Philips, Telefunken en meer. Bijzonder was dat er op sommige radio’s aparte knoppen zaten om hoorspelen te beluisteren. Daar werd naar geluisterd in de tijd dat er nog geen TV was. Met die knop werd het geluid weergegeven alsof het gesprokene in de kamer gebeurde. Dat vond ik ook weer machtig interessant. In 2011 ben ik lid geworden van de club van radio ,gekken’ zo noem ik het maar en heb de opleiding gedaan tot basis radiotechnicus. Daarvoor ging ik wekelijks naar Haarlem en kreeg ik les van een ,verstrooide professor”. Die ging soms verwarrend uitleggen hoe het allemaal werkte. Altijd leuk waarbij je interessante mensen ontmoette en we ,met een stofjas aan, aan radio’s zaten te knutselen. Het was wel heel leerzaam, maar ik had voldoende andere bezigheden en hobby’s en ben er na anderhalf jaar mee gestopt. Nu kan ik vanuit bestaande vakliteratuur vaak wel de nodige informatie halen”. En dan volgt een technische verhandeling over corosieaanslag, overgangsweerstand, kooldraad, condensatoren, spanning langzaam opbouwen van 100 naar 220 volt waardoor condensatoren langer meegaan en meer technische informatie. Koos:,,Ik heb al jaren niets meer aan deze hobby gedaan, maar mogelijk pak ik door dit gesprek het weer mondjesmaat op maar dat zie ik wel. Ik heb nog een hele doos met onderdelen staan, die ik eens heb overgenomen van iemand die het kwijt wilde, dus ik kan nog wel aan de slag mocht het weer gaan borrelen”.
Dan dalen we af naar de kelder waar Koos de verzameling radio’s voor deze gelegenheid heeft opgeslagen en enthousiast verhaalt over de mooie kasten, de stijl van de oude radio’s, het gevoel dat dat oproept en te beseffen dat veel exemplaren daadwerkelijk gebruikt zijn in de huiskamers of elders. Ik ben nu niet echt meer op zoek, maar als ik toch ergens een mooie tegenkom zal ik het nog wel kopen”.
AG
Foto’s Bram van de Biezen
Uit de Veluwse Courant van april 2021
