‘de jeu van het leven bestond toen nog’
HULSHORST – We schrijven 1987. Het sportgebeuren moest aan de rand van Hulshorst komen. De gemeente zorgde daarbij voor drie voetbalvelden en kleedkamers aan de Brandsweg. ,,Maar een voetbalvereniging zonder kantine is geen voetbalvereniging,’’ zegt Gert Drost.
,,We hebben met de activiteitencommissie de koppen bij elkaar gestoken en overlegd hoe we met elkaar de vereniging aan geld konden helpen voor de bouw van een kantine. Er werd van alles geopperd. Zo werd een snertactie voorgesteld. ,,Nou nee’’, was mijn reactie: ,,geen eten in mijn auto, omdat je met voedsel heel voorzichtig moet omgaan en ik door de snertactie geen viezigheid in mijn auto wilde hebben,” lacht hij. Gert kwam met een ander voorstel wat uiteindelijk verdragende gevolgen zou hebben. ,,Ik had vrienden in Ermelo die elk jaar vanuit Harderwijk met hun racefiets een rondje IJsselmeer deden. Ik heb bij die vriend het kaartje met die route opgehaald en bij de activiteitencommissie voorgesteld om een estafette te gaan lopen om het IJsselmeer heen. Zelf was ik al een fanatiek loper. Dat voorstel werd door de activiteitencommissie, bestaande uit Kees Drost, Jan Kuikhoven, Tijmen Pap en Dirk van Olst heel positief ontvangen.’’ Maar voordat de estafette om het IJsselmeer gelopen kon worden, moest er nog wel het één en ander gebeuren. De commissie reed in de Kerstvakantie de route en maakte tal van aantekeningen. Alleen, toen het in de bestuursvergadering ter sprake kwam werd het plan van de tafel geveegd omdat men het veel te groot vond. Dank zij de interventie van Aart Bakker is het bestuur toch overstag gegaan want hij wist hen te overtuigen van de motivatie en het goede plan van de initiatiefnemers.
Tijdens de nieuwjaarsreceptie van de voetbalvereniging werd het plan wereldkundig gemaakt en meteen was iedereen enthousiast. Er meldden zich rond de 22 mensen aan die mee wilden doen. Het idee was om met negen mensen de 350 kilometer lange tocht te lopen. Iedereen zou daarbij steeds vijf kilometer lopen, het stokje overgeven aan de volgende loper en daarna een poosje rusten. Er kwam heel wat bij kijken. Gert: ,,Je moet vervoer hebben en verzorging en wat al niet meer. We zijn uiteindelijk bij SMA terechtgekomen, een Sport Medisch Adviescentrum en daar hebben de jongens die zich hadden opgegeven een loop gedaan. Achter ons reed een auto van SMA en uiteindelijk kwamen er negen man plus drie reserves, voor als één ervan een blessure zou krijgen, uit de bus. Maar er is daarna vergaderd en vergaderd, wat een voorbereidingen! Je moet auto’s hebben en masseurs en een kok. Maar de verzorging was uiteindelijk geweldig. Er waren drie masseurs en Hans van de Kamp maakt ongelofelijke maaltijden. We liepen vijf kilometer en dan kregen we in de omgebouwde camper een massage . Daarna ging je over in het busje en beleefde je het vanuit het busje.’’
Gert heeft de ‘Zuiderzeeestafettemap’ tevoorschijn gehaald en laat zien dat hij elk snippertje papier, wat over deze legendarische loop gaat, heeft bewaard. Het evenement trok veel publiciteit en er zijn dan ook talloze krantenknipsels ingeplakt. Vrijdag 29 mei om 08.00 werd het startschot gegeven door burgemeester de Kovel en uiteindelijk vond de finish plaats op zaterdag 30 mei omstreeks 13.30 uur. ,,De medewerking van de gemeente hadden we wel nodig, die was 100 procent,’’ stelt Gert. ,,Als je het nu zou organiseren dan zou dat niet meer kunnen, want iedere gemeente moet een vergunning afgeven, veiligheidsplan maken en noem de hele rataplan maar op. De jeu van het leven bestond toen nog.’’
In de Wieken was het twee dagen feest en de hele happening leek op het verhaal uit een leuk jongensboek. Radio Nunspeet in de persoon van Willem Bonte deed uiteraard ook mee. Willem had een auto geregeld van de eigenaar van de Plusmarkt en daarin bevond zich een telefoon ter grootte van een klein koffertje. Het bellen kostte één gulden per minuut, dus de lopers mochten niet naar huis bellen. De onderlinge communicatie werd verzorgd door de leden van een 27MC club.
,,Het bijzondere van het hele gebeuren was, dat er zowel tijdens de voorbereidingen als tijdens de uitvoering, nooit een onvertogen woord is gevallen. Iedereen werkte mee en regelde de dingen die gedaan moesten worden. Het enige dingetje wat er fout ging is dat tijdens de estafetteloop een volgauto een verkeerde afslag nam en in een nauw straatje in Edam klem kwam te zitten, dat was alles,’’ memoreert Gert. Na afloop van de loop werd iedereen die er op wat voor manier mee te maken had gehad, getrakteerd op een maaltijd in de Wieken. Het doel wat men wilde bereiken was gehaald. Hans van der Kamp en Jan Drost hadden zich het vuur uit de sloffen gelopen om sponsoren te vinden en waren daar wonderbaarlijk goed in geslaagd. Niet alleen kwam er een vermelding van de loop in het Guiness Book of Records, maar ook werd er maar liefst 15.000 gulden opgehaald, genoeg om in eigen beheer een clubhuis neer te zetten.
Door Ank Herstel
Foto’s Bram & Maarten van de Biezen
In ‘Foto Toen en Nu’ laten we Nunspeters en oud-Nunspeters terugkijken aan de hand van een oude foto die in de archieven is opgedoken.
