Voor het favoriete plekje hebben we deze keer afgesproken met Marcel van Klompenburg. Bij de meeste Nunspeters vooral bekend als raadslid van de SGP fractie. Lang hoefde Marcel niet na te denken over de locatie en nu lopen we over de Berkensingel in het Belvéderebosch in Hulshorst. Het is de plek waar hij als 16 jarige jongen naartoe verhuisde vanuit het centrum van Nunspeet. En wat is er nu mooier, op zo’n leeftijd, dan om uren door het bos te struinen in je eigen achtertuin.
Marcel neemt ons mee terug in de tijd: ‘We staan hier op een favoriet plekje van mij en dat is de kattevijver en dan niet de kattevijver in het Belvéderebos bij het Groenelaantje, maar de kattevijver in de buurt van de Berkensingel. Voor de meeste Nunspeters is dit een onbekend plekje. Het is een kleine vijver waar vroeger mijn vader ook al met de fiets omheen reed. Toen was hij wel helemaal vrij van bomen en kon je zo bovenlangs rondom fietsen. Dat is nu wel veranderd. De vijver is de laatste jaren wel een beetje verwilderd. Het is gewoon een heel mooi plekje waar ik heel vaak kwam als jonge jongen met hele mooie herinneringen. We hebben hier vroeger zelf nog geschaatst, maar toen was de vijver wel een stuk groter. Mijn kinderen kwamen hier ook vaak en die hebben het ook nog steeds over dit bijzondere plekje’.
We wandelen door naar een flinke heuvel in het bos, het Bultmansbergje. Een plek die zijn naam kreeg vanwege een opmerkelijke gebeurtenis in het verleden. ‘Een klein stukje lopen van de kattevijver staan we hier aan de voet van het Bultmansbergje. Een bijzondere ‘berg’ middenin het Belvéderebosch. Het Bultmansbergje is vrij hoog en de verhalen gaan dat hier in het verleden iemand is opgehangen. Dat was de heer Bultman. Ik heb het verhaal ooit een keer gehoord van iemand die dat nog wist. En hier komt dan ook de naam uit voort. Een bijzonder plekje met geschiedenis midden in het bos’.
Natuurlijk beklimmen we de steile berg en lopen vervolgens door naar de Berkensingel. Deze weg is meer bekend en zorgde bij de sneeuw van vorige maand nog voor spektakel door kinderen (en volwassenen) die op de slee achter de auto werden voortgetrokken door het witte landschap. Maar niet alleen als het er gesneeuwd heeft is het er mooi. Wanneer je er ook komt, altijd lopen er wel mensen die hier van de natuur genieten. ‘We zijn nu op de Berkensingel, een hele mooie weg die loopt vanaf de Schotweg naar de Brandsweg. De weg is nu weer redelijk begaanbaar, maar in het verleden was het een mullige weg. De reden daarvoor was dat er in 1960 dwars door de weg een gasleiding is gelegd. Toen is de weg helemaal op de schop gegaan. Er kwam allemaal witte grond naar boven en was het eigenlijk een soort stuifzandweg. Vroeger stonden er hier veel berkenbomen. Vandaar ook de naam Berkensingel. De meeste berken zijn nu echter weg en je ziet nu voornamelijk beukenbomen staan. Maar de naam blijft de Berkensingel’.
Marcel heeft later die middag nog een afspraak bij het Transferium, dus om bij de laatste plek te komen pakken we de auto en rijden naar de Bredeweg. Een plek waar hij vroeger ook veel kwam mede door de melkrondjes die hij reed voor zijn vader. ‘We staan ook hier weer in een heel bijzonder gebied aan de Bredeweg in Hulshorst. Ook hier heb ik veel jeugdherinneringen. Mijn opa had hier meerdere percelen grasland en daar kwam ik vaak als kleine jongen. Later kreeg mijn oom het land in bezit en moesten er koeien verkampt worden van het ene perceel naar het andere. Zo waren er allemaal plekken waar we naartoe moesten op de fiets om de koeien de goede kant op te leiden. Er was het Kasjeshagen, een bosje dat ongeveer halverwege de Bredeweg staat. Je had de Zieden, een stuk weiland en aan het eind van de Bredeweg had je het Hermansweggetje. Een weggetje dat door de Duitsers is aangelegd en waar ze hun afweergeschut hadden staan. We staan hier namelijk vlak bij de oevers van de Zuiderzee, wat later het Veluwemeer is geworden. Dit is dan ook wel een heel apart gebied. Het is een open gebied, wat we graag zo willen behouden. We moeten dit gebied niet volleggen met zonnepanelen of windmolens plaatsen. Ik ben trots op dit mooie gebied tussen het Veluwemeer en de Harderwijkerweg, of ‘de Straat’ zoals we het ook wel noemen. Dit gebied willen we graag open houden. Hier moeten we geen duurzame energie gaan opwekken. Dat moet op andere plaatsen en dat kan heel goed op bijvoorbeeld daken van woningen en bedrijven’.
