Nunspeet maakt tot op heden een lastig seizoen door in de sterke eerste klasse D. De ploeg van Erwin Brem, die ook volgend seizoen hoofdtrainer zal zijn, stond om 15:00 uur, bij de aftrap onder de rode streep.
De thuisploeg startte sterk en in de zevende minuut eindigde een schot, vanaf de rand van het strafschopgebied, van Ricardo Mengerink op de lat. In de 25e minuut was het Ricardo Mengerink die de score opende. Via een één twee speelde hij zich vrij en knalde van ruim 25 meter in de kruising, keeper Sean Poot was kansloos.
Nunspeet reageerde direct op deze achterstand. Vanaf de aftrap werd een voorzet van Frank Boers door een verdediger van SDV Barneveld tot een corner verwerkt. De corner werd goed en hard ingekopt door Lars van Wetering. Helaas wist Luuc Knul, bij de eerste paal, de bal van de doellijn tot corner te koppen. Nunspeet maakte de keuze om meer de aanval te zoeken, maar de aanvallers konden de ruimtes nog niet vinden. Op slag van rust wist Job Hoogedoorn op aangeven van Peter Huijgen een misverstand op het SDV Barneveld middenveld genadeloos af te straffen 1-1. Even later stond het zelfs 1-2. Lars van Wetering profiteerde van defensief geschutter en ondanks dat keeper Tim van de Weerdhof de bal, van achter de lijn, weer het veld intikte, kende scheidsrechter Oosterkamp op aangeven van de assistent scheidsrechter, terecht, het doelpunt toe.
Direct na de aftrap van de tweede helft had Nunspeet de mogelijkheid om de score uit te breiden. Na een pass van Gieljan Tissingh op Frank Boers kwam diens voorzet via Lars van Wetering voor de voeten van Job Hoogedoorn. Het schot van Job Hoogedoorn ging echter hoog over het doel. Het niveau zakte in de 2e helft ver weg. SDV Barneveld wist zich totaal geen raad met de wedstrijdinstelling van Nunspeet, dat als team er volledig op gericht was om de 3 punten over de streep te trekken.
In de 75eminuut kreeg Nunspeet een vrije trap buiten het strafschopgebied toegekend. Lars van Wetering wist deze vrije trap in een doelpunt om te zetten, 1-3. In de tweede minuut van de blessuretijd kreeg Lars van Wetering de kans om de score verder uit te breiden. Zijn inzet eindigde echter, via een voet van een SDV Barneveld verdediger, op de paal en de rebound belandde in het zijnet.
In de zevende minuut van de blessuretijd speelde Marco de Vries, na een goede verdedigende actie, Job Hoogedoorn bij de middenlijn aan. Job Hoogedoorn speelde net over de middellijn Roy Bronkhorst uit en ondernam vervolgens een solo richting het doel en op de rand van het strafschopgebied wist hij keeper Tim van de Weerdhof te verschalken, 1-4.
Cruciaal duel
A.s zaterdag speelt Nunspeet op sportpark De Wiltsangh om 14:45 uur tegen KHC Kampen. Op dit moment heeft Nunspeet 6 punten voorsprong op de gasten uit Kampen. Bij een overwinning van Nunspeet wordt het verschil vergroot naar maar liefst 9 punten. Een cruciaal duel voor behoud van eerste klasse voetbal komend seizoen.
A.s zaterdag speelt Nunspeet op sportpark De Wiltsangh om 14:45 uur tegen KHC Kampen. Op dit moment heeft Nunspeet 6 punten voorsprong op de gasten uit Kampen. Bij een overwinning van Nunspeet wordt het verschil vergroot naar maar liefst 9 punten. Een cruciaal duel voor behoud van eerste klasse voetbal komend seizoen.
Het was uiteindelijk een heerlijke middag in Barneveld. Ik heb uiteindelijk de laatste 10 minuten gezien van Nunspeet 2 (moesten voor Nunspeet 1 op het hoofdveld). Die gaven het goede voorbeeld. Strijdend tot de laatste minuut. En zelfs na de wedstrijd zag ik daar een collectief. Iedereen kwam voor elkaar op.
Nunspeet 1 nam die voorbeeld over, echter gebeurde dat wel na de 1-1. Maar in de tweede helft stond er een collectief. Mulder was als stofzuiger geweldig. Zo hoort een ploeg te functioneren als het vertrouwen er even niet is. Hard werken, soms irritant zijn en er dan gewoon met een punt of punten vandaan komen. Nu KHC Kampen volgende week.
Beestachtig
Laten we de beeldspraak van mijn vorige column (‘Honds’) nog maar even doortrekken.
Zaterdagmiddag in Barneveld begon Nunspeet de wedstrijd als een terminaal, gecastreerd en tandeloos schoothondje, om later de strijd te beëindigen als een levenslustige allesverslindende pitbull. SDVB daarentegen startte als een trotse roodgekamde haan, terwijl de Barnevelders in het verdere verloop van de ontmoeting als tollende hennen volledig van de leg raakten.
Een ommekeer zonder weerga!
Na het eerste fluitsignaal van de arbiter trok Nunspeet de bekende spelstijl van de afgelopen weken door. Angstig, onzeker en met de rug tegen de muur. De aanvallen rolden ongehinderd op doelman Sean Poot af. Dankzij de compacte verdediging, onder leiding van de goed spelende Gieljan Tissingh, bleef de brilstand nog relatief lang in stand. Sluitpost Poot greep enkele malen uitstekend in en een kogel die buiten zijn bereik kwam werd door de deklat gekeerd.
De middenlijn was voor Nunspeet een niet te slechten barrière en dat gaf de SDVB-goalie alle ruimte om nog even de zaterdageditie van de Barneveldse Krant door te slaan, zijn schoonmoeder telefonisch te feliciteren met haar 90e verjaardag en ook en passant vast een pizzaatje voor na de wedstrijd te bestellen. De wedstrijdbal was voor hem even ver weg als de toren van Jan van Schaffelaar.
En dan na een klein half uur begint de revolutie!
Zoals bekend is een revolutie een totale omwenteling van de machtsverhoudingen. Vaak broeit er al iets onder de oppervlakte en er is slechts een vonkje nodig om de bestaande situatie volkomen te laten kantelen. Curieus genoeg was het SDVB zelf die voor de inspirerende vonk zorgde door Nunspeet met onhoudbaar projectiel op achterstand te zetten.
Opeens begrepen de Nunspeters dat een voetbalveld twee doelen kent en dat het spel niet per definitie alleen verdedigen inhoudt, doch dat aanvallen ook een redelijke en profijtelijke optie kan zijn.
En aanvallen dat deden ze!
Wat eerst schier onmogelijk bleek, werd plots op de kunstgrasmat gelegd. Het pookje veranderde van stand; achteruit werd vooruit. De aanval werd niet door een eenzame pionier ingezet, maar het gehele team stoomde als één blok op. De snelheid van Frank Boers op de linkervleugel werd terecht veelvuldig benut. Zelf heb ik het idee dat Boers het uitermate vervelend vindt dat de bal rond is en zo maar in alle richtingen weg kan rollen. Heeft hij eenmaal de bal getemd en bereikt hij zijn topsnelheid dan gaan de alarmbellen bij de tegenstander luid rinkelen.
Zijn snelheid is een wapen, zoals het neusje voor een treffer dat bij Lars van Wetering is.
Op rechts vond Job Hoogedoorn steeds het vermogen om gevaarlijk diep in het hart van de vijandelijke defensie te penetreren, gesteund door het middenveld waar Peter Huijgen voor de lepe passjes zorgde en Patrick Pluim en Lucas Pelgrum vol overgave en succesvol veel vuil werk opknapten.
De jeugdige Andrew Galea en Karim Mulder lijken nu eindelijk de promotie te hebben gemaakt van de wedstrijdposter naar een plek in het basisteam. Alleen zo krijgen ze vertrouwen en ritme.
Twee zaken om voor het verdere verloop van de competitie vast te houden.
Om alleen de doelpuntenmakers, Van Wetering en Hoogedoorn, op het schild te eisen zou geen recht doen aan de inbreng van de rest van het team. Het bevrijdende doelpunt van Job Hoogedoorn, diep in de extra tijd, kwam bijvoorbeeld tot stand nadat Marco de Vries met een stevig blok een Barneveldse aanvaller alle illusies ontnam en onmiddellijk op prachtige wijze Hoogedoorn de ruimte instuurde zodat die een juichend punt achter deze gedenkwaardige confrontatie kon zetten.
De invallers Jonathan van ’t Hof en Lars Polinder droegen eveneens een positief steentje bij aan het bouwwerk van de victorie.
Waar komt deze ommekeer opeens vandaan? Wat is er allemaal gesproken of uitgesproken na het drama tegen OWIOS? Is er op de dinsdagavond op een onconventionele wijze getraind? Heeft het bestuur met de vuist op tafel geslagen of heeft hoofdcoach Erwin Brem met zijn vernieuwde contract op zak de spelers een bonus in het vooruitzicht gesteld? Wellicht heeft assistent-trainer Frank Bronkhorst zijn soms norse voorkomen ingeruild voor een vrolijke inbreng in de vorm van een humorvolle conference en zo voor de broodnodige ontspanning gezorgd heeft.
Het meest waarschijnlijke is natuurlijk dat teamleider Henk Hup nu eindelijk eens zelf gecontroleerd heeft of alle spelers de rechtervoetbalschoen ook inderdaad aan de rechtervoet hadden en voor de linker andersom. Dat kan al veel verklaren. In ieder geval was het Super Tuesday!
Ik ga er maar niet van uit dat mijn recente rebelse schrijfsels enige invloed hebben gehad.
Voor veel kortzichtige lieden is ‘rebel’ het synoniem voor dwarsligger, onruststoker of oproerkraaier.
De filosofe Désanne van Brederode geeft de enige juiste definitie:
“Een rebel wil systematische verandering zien en verzet zich tegen hoe de zaken nu gaan, jarenlang als dat nodig is!”
Zo komt een rebel in een ander licht te staan en ontstaat er een betere, veel positievere, connotatie voor het rebelse. Uit persoonlijke gesprekken is mij gebleken dat enkelen dat inzicht langzaam verkrijgen.
En nu tonen dat deze laatste wedstrijd geen ‘zeldzaam incident’ was, als ik dit pleonasme mag gebruiken, maar dat het een fundament legt voor een krachtig structureel vervolg.
Ook KHC aan de zegekar?
Comments are closed.