NUNSPEET – ,,Het is niet zo dat ik als klein jongetje al de ambitie had om schoenmaker te worden. Het is natuurlijk ook geen bekend beroep zoals agent of brandweerman. Sterker nog, ik wilde de muziek in,’’ begint schoenmaker Marius van Harn. ,,Zelf wilde ik beroepsmuzikant worden en dat heb ik echt wel een jaar of vijf gedaan, ik zat bij de Drumfanfare van de Koninklijke Luchtmacht Kapel.
Ik heb veel van de wereld gezien en op veel bijzondere plekken gespeeld, waaronder drie koninklijke begrafenissen. Toentertijd kon je maximaal tot je 35ste bij de Drumfanfare blijven, dus begon ik met een opleiding voor mijn leven na de dienst. Dat werd een schoenmakersopleiding ik had namelijk vanaf mijn vijftiende een bijbaantje als schoenmaker. Ik werkte bij mijn oom en die was schoenmaker. Ik ben er zodanig mee opgegroeid dat ik dacht ‘ik vind het eigenlijk wel leuk’. Hij wilde graag met pensioen en zo is het balletje een beetje gaan rollen en is alles bij elkaar gekomen.’’
Marius begon in 2005 eerst bij zijn oom in loondienst en begon in 2010 voor zichzelf. Hij is het vak ingerold via een BBL opleiding. Hij werkte vier dagen in de week bij de Luchtmacht, ging één dag per week naar school en werkte daarnaast bij zijn oom. ,,De opleiding duurde ruim twee jaar, maar tegenwoordig is het al drie jaar want het wordt steeds breder opgezet,’’ weet Marius. ,,Het aantal schoenmakers loopt hard terug. Het is natuurlijk ook geen heel gangbaar beroep. De meeste schoenmakers zijn de zoon of neef van een schoenmaker. In ieder geval van een familielid of enigszins anders verbonden met het schoenmakers vak. Vreemden rollen het vak bijna niet in. De tekorten zijn ambacht breed een probleem. Metselaars, timmerlui en loodgieters hebben er ook last van, het is gewoon heel moeilijk om het ouderwetse ambacht aan de man of vrouw te krijgen. Jawel, er zijn ook vrouwelijke schoenmakers en dat is hartstikke leuk.’’
Marius is lid van de Nederlandse Schoenmakersvereniging waardoor hij onderling contact met de andere leden heeft. Daarnaast is hij lid van het Schoenmakersgilde en dat keurmerk zorgt voor een stukje niveau en kwaliteitswaarborg. ,,Hierdoor mag ik originele producten gebruiken, bijvoorbeeld van van Bommel en van Lier. Dan wordt je gekeurd en beoordeeld of het gene wat je doet volgens bepaalde maatstaven is.’’
Met zijn vakmanschap zit het dus wel goed, net als de meeste schoenmakers heeft ook Marius er een sleutelservice bij, dat is een heel gangbare combinatie. Marius heeft dit uit enthousiasme en vakplezier nog verder uitgebreid met de sloten makerij. ,,Ik vind het heel leuk om bij mensen thuis driepunts sluitingen en insteeksloten in te frezen. Dat hoort er gewoon bij. Natuurlijk kunnen ze hier ook terecht voor het bijmaken van een sleutel, maar ik heb ook het politiekeurmerk. Dat geeft een stukje zekerheid voor de klant als ze hun sleutel zijn vergeten en ik moet langs komen voor een spoedontsluiting. Dat doe ik overigens niet 24/7 hoor,’’ lacht hij.
In de loop der jaren is er op zijn vakgebied het één en ander veranderd. Door het sneakertijdperk kreeg Marius met verschillende materialen te maken, waardoor het verlijmen soms wat moeilijker was omdat het bijna allemaal composietmateriaal is en geen rubber. Daarnaast heeft hij zich sinds een jaar of tien gespecialiseerd in het vervangen van complete zolen van Dubarry laarzen en timmert hij hiermee zelfs internationaal aan de weg. Marius: ,,De Dubarry klanten komen helemaal uit België en Duitsland. Ze sturen hun laarzen op en na een week stuur ik ze, helemaal gereviseerd, weer terug. Dat is erg leuk, want het verbreedt je horizon. En de mensen die dat in het verleden hebben gedaan, die beginnen nu hun gewone schoenen op te sturen want nogmaals, het aantal schoenmakers loopt hard terug, het vergrijst heel erg. Het moet natuurlijk nog wel rendabel zijn om een reparatie uit te voeren anders zeggen we gewoon eerlijk dat ze beter een paar nieuwe schoenen kunnen kopen.’’
Het leukste van zijn vak vindt Marius de afwisseling tussen de klanten en afwisseling tussen het reparatie vak en het hang- en sluitwerk. Na de verhuizing naar een groter pand heeft hij er een mooie tassenlijn bij, waar collega Gerlinda verantwoordelijk voor is. ,,Iedereen gaat hier lachend de deur uit met schoenen die weer helemaal netjes zijn en dat is echt een sport,’’ besluit hij.
Door Ank Herstel
Foto’s Bram van de Biezen
Ambachtslieden werken doorgaans met passie en beheersen hun vak tot in de perfectie en uiteindelijk gaat het erom hoe het product gemaakt of de dienst geleverd wordt. De komende tijd laat de Veluwse Courant ambachtslieden die oude óf nieuwe ambachten beoefenen graag aan het woord.
Meedoen? Stuur een mail naar redactie@develuwsecourant.nl
