‘ik hoef nu niet meer spiedend door Nunspeet te fietsen, op zoek naar onderwerpen’
NUNSPEET – We schrijven 1994: Albert Goeree poseert voor het gebouw waarin De Nieuwe Spade was gevestigd, een gezinsvervangend tehuis waar hij op dat moment manager was. Waarom de foto indertijd is gemaakt weet Albert niet meer, maar de herinneringen aan zijn reis naar Curaçao, en de aanzet voor zijn carrière als verslaggever, komen door het zien van deze foto meteen weer naar boven.
Albert: ,,Ik ben in 1986 naar Nunspeet gekomen en werd hoofd van de Nieuwe Spade. Daar was een muziekgroepje van verstandelijk gehandicapten, ‘Les Scheppies’ en daar ben ik mee aan het werk gegaan. Dat vond ik verschrikkelijk leuk om te doen en dat heeft er mede toe geleid dat we in 1989 gevraagd werden om mee te doen aan een festival op Curaçao. Aanvankelijk zou de Jostiband gaan, maar die was te groot en wij waren met een man of 20. Er ging ook een verslaggever van een lokale krant mee naar Curaçao, dat was Henk Vis. Tijdens dat festival ging ik aan het einde van elke dag met hem naar een telefooncel en belden we alles door wat we die dag met de muziekgroep gedaan hadden. Dat was een hele belevenis. Er werden pagina’s vol over geschreven in de lokale kranten. En eigenlijk is daar een beetje het contact als journalist voor de lokale pers ontstaan. Het contact met Henk Vis is altijd gebleven en toen ik in 2003 op mijn 60ste met pensioen ging vroeg hij of ik af en toe wat voor hem wilde schrijven, hij had inmiddels een eigen krant. Ik vond schrijven altijd wel leuk en in mijn kring werd gezegd dat ik een goede pen had, dat was leuk om te horen. Ik heb in die tijd veel bedrijfsverhalen geschreven, maar voor mij persoonlijk is het gesprek met mensen over de mens zelf het boeiendst en dat is altijd zo gebleven, dat heb ik nog steeds.’’
De krant waar Albert voor werkte veranderde nog al eens van naam. Nunspeets Belang, Nunspeter Post en Nunspeet Vooruit zijn zo maar een paar namen die Albert te binnen schieten. In 2018 is het schrijven voor de lokale krant even gestopt na het overlijden van Henk Vis, maar daar kwam al weer snel verandering in toen fotograaf Bram van de Biezen bij Albert aanklopte. ,,Op een gegeven moment vroeg Bram of ik voor een nieuwe krant, de Veluwse Courant, wilde schrijven. Ik kende Bram al jaren want hij is ondertussen al een halve eeuw de fotograaf van de lokale pers, en zo ben ik vier jaar geleden bij de Veluwse Courant beland. Maar daar moest ik wél alles zelf bedenken, bij Henk kreeg ik altijd een tijdstip, een adres en een onderwerp.’’
Albert heeft zich vol overgave vier jaar lang onder meer op alle mogelijk soorten kunstenaars in de gemeente Nunspeet gestort met zijn rubriek ‘Uit de Kunst’. ,,Ik heb het met veel plezier gedaan, het schrijven over mensen die kunstenaar zijn vind ik zo boeiend. Hoe komen ze erop? Wat is het verhaal over de mens? Als je ziet hoeveel mensen hier in de gemeente Nunspeet iets met kunst doen, die niet bekend zijn. Ik ben ook wel betrokken met het museum, ik ga naar alle openingen van exposities om daar verslag van te doen voor RTV Nunspeet, dat doe ik als vrijwilligerswerk. Ik heb maandenlang voor de krant van Henk Vis pagina’s vol geschreven over alle oude schilders en die verhalen heeft hij uiteindelijk nog gebundeld. Maar ook mijn rubriek ‘Van de publieke tribune’ heb ik altijd met plezier gedaan. Ik zat bij raadsvergaderingen en commissievergaderingen en heb daar gezien en gekeken, gehoord en geluisterd en daar samenvattingen van gemaakt. Ik gaf geen mening, maar schreef wat ik hoorde en zag, al vond ik het wel leuk om een beetje te kietelen.’’
Andere rubrieken in de Veluwse Courant van Albert zijn bijvoorbeeld ‘Uit de kerk geklapt’, ‘Verzamelaars’ en ‘Recent verhuisd’, en hij schreef natuurlijk ook over talloze bedrijven en adverteerders. ,,Het plezier wat je hier aan beleeft heeft ermee te maken dat je fijn bezig bent in de samenleving, je hebt contact met al die mensen en het houdt je jong om met ze aan tafel te zitten, dat is boeiend.’’
Ondanks alle pluspunten die Albert opnoemt heeft hij toch besloten om te stoppen met schrijven voor de Veluwse Courant. Het is een weloverwogen besluit geweest, want Albert zegt nooit ergens spijt van te hebben, nadat hij besloten heeft om ergens mee te stoppen. ,,Ik denk dat het met leeftijd te maken heeft, je kunt niet jong blijven. Werken voor de Veluwse Courant is niet een vrijblijvend iets. Er wordt verwacht dat je verhalen levert en dus moet je zelf op zoek, en als de vaste rubrieken opgedroogd zijn, dan wordt het lastig. De druk om elke veertien dagen te moeten leveren wordt me te groot.’’ Albert blijft nog wel vrijwilligerswerk doen voor RTV Nunspeet, waar hij korte verslagjes maakt over allerlei bijeenkomsten en evenementen, maar als verslaggever van de Veluwse Courant is het voor hem over en uit met ingang van eind oktober. Bang om in een gat te vallen is hij niet. ,,Ik weet dat ik straks minder te doen heb en dat is niet anders. Ik ben actief bij het Nunspeets Mannenkoor betrokken, daar zit ik in het bestuur en verder heb ik een tuin die veel werk vraagt en verder weet ik het nog niet. Maar ik hoef nu in ieder geval niet meer spiedend door Nunspeet te fietsen op zoek naar onderwerpen,’’ lacht hij.
Door Ank Herstel
Foto’s Bram van de Biezen
