‘We doen niet aan leedconcurrentie’
HARDERWIJK – Om maar meteen een groot misverstand uit de wereld te helpen: Désirée de Bruin verzorgt geen uitvaarten! Veel mensen zien het woordje ‘rouw’ staan en denken dat ik een uitvaartbegeleider ben. Dat is absoluut niet zo. Ik begeleid mensen die hulp nodig hebben tijdens hun rouwproces.’’ Het beroep van rouwbegeleider bestaat al tientallen jaren, maar is bij veel mensen nog onbekend. Désirée is in juni 2020 gestart met haar bedrijf Rouw in de praktijk. ,,Ik heb talloze boeken over rouw en rouwverwerking in mijn boekenkast staan, dat is allemaal theorie. Maar rouwen in de praktijk is echt wat anders, van mijn eigen persoonlijke verliezen heb ik veel meer geleerd,’’ zegt ze. Désirée mag met recht ervaringsdeskundige worden genoemd. Al op jonge leeftijd verloor zij haar moeder, later ook haar vader en daarnaast heel veel leeftijdgenoten. Désirée: ,,Als je zo jong je moeder verliest dan doet dat wat met je. Een paar jaar geleden had ik klachten die op een burn out leken, aldus mijn huisarts, maar mijn gevoel zei dat het iets anders was. Toevallig kwam ik in die tijd de term ‘Verlaat Verdriet’ tegen. Ik las over allerlei overlevingspatronen en typische Verlaat Verdriet kenmerken en herkende mij daar totaal in. Ik was zo opgelucht dat ik niet gek bleek te zijn. Het was heel hard werken om mijn verlate rouwproces na 23 jaar aan te gaan maar het heeft me veel gebracht. Ik besloot mijn eigen kennis te gaan gebruiken als rouwbegeleider. Nadat ik de officiële opleiding heb afgerond, ben ik in 2020 van start gegaan. ’’Vanuit eigen ervaring en wat ik zie in mijn praktijk is dat mensen in rouw vaak denken ze dat ze vooral ‘sterk’ moeten zijn. Ze krijgen vaak ‘sterkte’ toegewenst in zo’n periode, de omgeving wil uiteraard graag dat het je beter of goed gaat. Désirée: ,,Maar rouwenden mogen veel milder voor zichzelf zijn, minder streng ook. Niemand heeft ons namelijk geleerd hoe je moet rouwen, niemand weet hoe het werkt. Als je pijn in je schouder hebt, ga je toch ook naar de fysiotherapeut? Waarom zou je dan niet in de zwartste periode van je leven hulp zoeken bij een rouwbegeleider. De omgeving kan het je ook best lastig maken met vragen als ‘ben je daar nu nog mee bezig?!’. Maar geloof me: rouw is nooit klaar. Rouw kun je niet verwerken, je overleeft het. Rouw verweeft zich met jouw nieuwe leven. Je moet alleen een manier vinden om het verdriet en gemis toe te laten.’’ In haar praktijk valt het Désirée vaak op dat mensen zich schamen voor hun verdriet, ze zetten dan een masker op. Désirée: ,,Mensen willen zich groot houden, ze weten niet hoe ze moeten rouwen en lopen uiteindelijk vast in hun rouwproces. Tijdens de rouwbegeleiding werk ik met allerlei werkvormen, soms gaan we bijvoorbeeld de natuur in. Ik gebruik methodieken om mensen dichterbij hun gevoel te brengen. Soms maak ik gebruik van zogenaamd systemisch werk. Door middel van familieopstellingen, waarbij poppetjes als familieleden fungeren, kunnen mensen van bovenaf soms in één overzicht haarfijn inzien wat hun eigen of andermans rol in een bepaald probleem binnen de familie of een ander systeem is geweest.’’
Er zijn verschillende manieren om deel te nemen aan de rouwbegeleiding die Désirée geeft. Eén op één gesprekken, lotgenotengroepen, bijvoorbeeld voor het verlies van de partner of de ouders, lotgenoten wandelingen en rouwretraites.
,,Ik zou binnenkort heel graag een lotgenotengroep voor jongeren in de leeftijd van 12 tot 18, die een dierbare hebben verloren, willen opstarten,’’ zegt Désirée. ,, Dat is een moeilijke leeftijd om iemand te verliezen, je wilt vooral dat alles blijft zoals het was. En dan te bedenken dat één op de elf kinderen een ouder verliest voor hij of zij 18 jaar is.’’ Binnenkort organiseert Désirée voor de vijfde keer een rouwretraite. De vier tot vijf deelnemers zijn dan tweeënhalve dag intern op een prachtige locatie in Voorthuizen en worden heerlijk in de watten gelegd. Désirée: ,,Daar kun we echt meters maken in ieders rouwproces. We beginnen met een diner en tijdens die maaltijd wordt er al veel gedeeld. Er is ontzettend veel herkenning en erkenning tijdens een retraite. Je hoeft je niet meer groot te houden, iedereen maakt hetzelfde mee. Het is wel zo dat één van de eerste dingen die ik deel met een groep is dat ze wel met elkaar mogen meeleven, maar niet mogen meelijden. Iedereen komt voor z’n eigen rouwproces. We doen ook niet aan leedconcurrentie. Niemands verlies is erger of minder erg dan dat van een andere deelnemer. Hoe vreemd het misschien ook klinkt, maar tijdens die dagen, en ook tijdens de bijeenkomsten van de lotgenotengroepen, wordt er ontzettend veel gelachen. De maskers vallen echt af, mensen mogen bij ons rusten en ontspannen.’’ Bij Désirée is iedereen die rouwt om een verlies meer dan welkom, ongeacht gezindte of aard. Je kunt rouwen om je geliefde, maar ook om een miskraam, je thuisland, ongewenste kinderloosheid of je huisdier. Wat ook voorkomt is rouw na verlies van je baan. ,,Mensen moeten weer leren ontdekken wie ze eigenlijk zijn zonder hun dierbare of bijvoorbeeld hun baan en ik help ze daarbij. Ik word oprecht blij van mijn mooie werk en als ik zie wat ik met mijn kennis en eigen verlieservaringen kan betekenen voor een ander dan voel ik mij erg dankbaar. De mensen gaan elke keer iets lichter naar huis. De kosten van rouwbegeleiding worden helaas niet vergoed door de ziektekostenverzekering. Wat Désirée steeds meer ziet gebeuren is dat werkgevers bereid zijn om de kosten van de rouwbegeleiding te betalen. Hierdoor wordt ook vaak bereikt dat werknemers minder lang thuiszitten na een verlies. Het wordt dan bijvoorbeeld uit het uitvalpreventie potje of vanuit het scholingsbudget betaald. Désirée: ,,Rouwbegeleiding is echt een investering in jezelf, goed voor jezelf zorgen in tijden van rouw is heel belangrijk.’’ www.rouwindepraktijk.nu
Nieuwetijdsberoepen gezocht
Vroeger was het beroepsleven vrij simpel. Je was bijvoorbeeld schilder, bakker, verloskundige, arts of timmerman. Anno 2022 bestaan er tal van beroepen waar onze (groot)ouders nog nooit van gehoord hebben. Wat doet een opruimcoach? hoe werkt een vlogger en welke diploma’s heeft een dronepiloot of een robotica-adviseur? Wat doet een doula? En kan een paardenfluisteraar daadwerkelijk achterhalen waarom het dier mank loopt en waar kun je dat ambacht leren?
Kortom: heeft u een beroep wat nieuw en typisch voor deze tijd is en wilt u daarover vertellen, stuur dan een mail naar redactie@develuwsecourant.nl en wellicht is uw verhaal binnenkort hier te lezen.
Door Ank Herstel. Foto’s Bram van de Biezen.
