Na een periode van vrije zaterdagen startte voor koploper Nunspeet afgelopen zaterdag een reeks van wedstrijden tegen directe concurrenten. Eerst een uitwedstrijd tegen nummer drie, VRC. Gevolgd door een thuiswedstrijd tegen Roda 46 op zaterdag 15 maart.
De uitwedstrijd tegen VRC liep uit op een teleurstelling, Nunspeet ging rusten met een 3-0 achterstand. De eindstand werd bepaald op 4-2 in het voordeel van de thuisploeg VRC. Nunspeet begon de wedstrijd sterk, al in de eerste minuut was het Dean van Ooijen die Nunspeet bijna op een 1-0 voorsprong wist te zetten, zijn inzet verdween echter net langs de verkeerde kant van de paal.
Hierna volgden nog in het eerste kwartier twee prima kansen voor de thuisploeg, beide keren geen doelpunt. Na ruim 30 minuten dan toch de 1-0 voorsprong voor de thuisploeg. VRC middenvelder Van der Horst speelde zichzelf na een lange solo vrij en wist vanaf de rand 16 meter de thuisploeg naar 1-0 te schieten.
Nunspeet was van slag, en binnen 5 minuten lag de 2-0 achter keeper Niebeek. Op slag van rust volgde ook nog eens de 3-0 achterstand. Na rust een ander Nunspeet, dat direct opzoek ging naar eerherstel. Zo was het Andrew Galea die al koppend bijna de 3-1 wist te scoren, toch was het de thuisploeg die optimaal wist te profiteren van niet goed wegwerken in de Nunspeetse verdediging. Scholte maakte in de 60e minuut 4-0.
VRC vond het wel best, Nunspeet probeerde de eer nog te redden wat resulteerde in zowel de 4-1 door Adi Draganovic en de 4-2 door Asse Visscher.
Door deze nederlaag zakt Nunspeet naar de derde plaats op de ranglijst. Zaterdag brengt koploper Roda 46 een bezoek aan de Wiltsangh, aanvang 15:00 uur. Alleen een overwinning telt voor Nunspeet.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Sloopkogel.
Wie nog verrast werd door de uitslag van de strijd tegen VRC in Veenendaal heeft Nunspeet al geruime tijd niet meer gevolgd. Was dat wel het geval geweest dan had de bevreemding achterwege kunnen blijven. Het verval in het Nunspeetse spel in de afgelopen maanden is zo opzichtig dat niemand dat ontgaan kan zijn.
Het team rammelt als een collectebus vol centen en stuivers. Het ritselen van waardevol papiergeld is van vorig jaar. Tijdens de winterstop is er bij de Blauw-Gelen meer stilgelegd dan tijdelijk de huidige competitie. De speelse waarden zijn stevig gedevalueerd. Het zelfvertrouwen is slechts een vage herinnering en het teamverband is geen verband meer, het is niet alleen bloeddoorlopen Stella-rood maar heeft ook elke ondersteunende functie verloren. Teamdynamiek en een juiste veldoriëntatie zijn teruggevallen naar theoretische kennis die op het speelveld geen elke praktische significantie meer opleveren. Met los zand is het lastig scheppen, laat staan bouwen.
In het duel tegen VRC was de onderlinge afstemming ook ver te zoeken. Bij de eerste tegentreffer kon de tegenstander onbelemmerd met de bal aan de voet richting het Nunspeetse domein opstomen en daarna eenvoudig de trekker overhalen. Een wandeling door het Veluwse park!
Ook bij de 4-0 was knulligheid Nunspeets grootste kwaliteit. Nadat een deel van de defensie over de penaltystip was gestruikeld bolde het net opnieuw achter doelman Jardi Niebeek.
Het oogde zo triest en kinderlijk onbeholpen. Een euvel van de laatste periode waar het gehele elftal mee worstelt: bloedeloos en slap. De Nunspeters stappen toch de arena binnen om resoluut op zoek te gaan naar een zege? Niet om het gras kort te houden, wat met de vele kunststofvelden in ieder geval volstrekt overbodig is.
Waar moeten we de oorzaak van de achteruitgang zoeken en valt de neerwaartse spiraal nog om te buigen? Om te beginnen moet de spelstijl worden aangepast.
Een team dat een surplus aan technisch vermogen in de ransel meedraagt kan daarmee op een elegante en verfijnde wijze de tegenstander verslaan. Nunspeet is momenteel niet van dat kaliber dus zal anders moeten. Met een vernuftig tactisch plan dan? De vergt volle concentratie en het strikt uitvoeren van taken. Over die discipline beschikt Nunspeet nu ook niet.
Dan rest er slechts krachtvoetbal vol energie, werklust en hoge intensiteit. Fysieke arbeid met de kracht van een sloopkogel. Net als destijds tegen FC Horst, ook bij een 4-0 achterstand, ging Nunspeet in het slot van de strijd die sloopkogel inzetten. Het VRC-bolwerk raakte daardoor beschadigd doch er restte te weinig tijd om het met de grond gelijk te maken.
Verder moet het nu gehanteerde systeem per direct overboord. Nunspeet heeft de ambitie en de aspiraties om mee te strijden om het kampioenschap. Dan past het niet om heel angstig met een vijfmans defensie te opereren. Dat getuigt niet van vertrouwen, meer van te veel ontzag voor de tegenstanders, alsof die allemaal supergetalenteerde aanvallers binnen het strijdperk brengen.
Kom op, het is de tweede klasse van de amateurs. Toon durf en speel kordaat, resoluut en overtuigd van eigen kracht. Schakel nu naar 4-4-2 of vertoon met moed en bravoure een 4-3-3-systeem.
Vier verdedigers zijn ruim voldoende, vrijwel elke opponent speelt met drie aanvallers en soms zelfs slechts met twee. De afstemming tussen de vijf achterin is vaak belabberd. Weg ermee!
Daarbij komt dat in het nu gehanteerde systeem enkele spelers niet hun kwaliteiten kunnen ontplooien. Met de spelers Hermen Dam, Dennis van der Wal, Enes Keklikoglu, Ruben Kappers en Andrew Galea kan prima een viermansdefensie worden samengesteld. Schuif Marijn Haze door naar het middenveld waardoor er voor Adi Draganovic in een vrijere rol meer ruimte ontstaat om de voorwaartsen te bedienen. Die hebben die steun hard nodig. Die vleugels lijken verlamd, de spitsen staan droog, het geloof in eigen kunnen is verbleekt. Daar waar de voorste linie in het eerste deel van de competitie dartelend door de vijandelijk linies trok is nu een sluier van matheid en terminale creativiteit getrokken. De overtuiging moet en kan terug. Alle spelers hebben eerder getoond dat ze beter kunnen. Als het in de koppies niet goed zit raken de beentjes in de knoop.
Dus ruim op dat hoofd en begraaf die onrust en de totaal onnodige beduchtheid.
Komende zaterdag komt Nunspeet op de thuisbasis in actie tegen koploper Roda ’46.
Met een fris en opgeruimd hoofd, met de kracht van een sloopkogel en met een herschikking van de veldbezetting liggen er kansen. Bij winst is het perspectief terug, bij verlies kan het laatste deel van de competitie telefonisch worden afgewerkt.
Laat de trouwe aanhang niet in de steek!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Slappe analyse, satirisch gehalte laag.
Wat meer persoonlijkheid en karakter zou het elftal niet misstaan.
Niet dat bange gedoe met 5 mensen achterin. Zinloos.
Een goede middenlinie vangt de problemen voor de defensie op.
De tweede plaats is nog steeds goed mogelijk en dan ben je zeker van nacompetitie.