“De gifbeker is blijkbaar nog niet leeg”, aldus trainer Erwin Brem van Nunspeet na afloop van de wedstrijd Nunspeet-DOS’37. De eindstand werd 1-2.
In een matige wedstrijd waren de goede kansen voor beide teams in de eerste helft op één hand te tellen. Beide teams speelden vooral om geen doelpunt tegen te krijgen. Het Nunspeetse elftal acteerde vooral in de eerste helft onwennig door de nieuwe speelstijl. Het hoogtepunt in het eerste kwartier werd opgeeist door arbiter Tyler. In de 7e minuut raakte hij geblesseerd. Va deskundige verzorging door zowel de verzorgers DOS’37 en van Nunspeet kon hij het duel toch afmaken.
Hierna was het DoOS’37 dat een eerste kans wist te creeren, maar het schot werd geblokt. Nunspeet creëerde enkele kansjes via Peter Huijgen en Lars van de Wetering, die helaas onbenut bleven. De beste kans in de eerste helft was toch voor DOS’37. Maar een DOS’37 aanvaller was net te laat om doelman Sean Poot het nakijken te geven. Aan de andere kant was Marco de Vries 3 minuten voor rust ook dicht bij een openingstreffer maar zijn schot verdween net naast het DOS’37 doel. Daarmee werd de ruststand bepaald op 0-0.
Nunspeet kwam in de tweede helft beter uit de startblokken. In de 46e minuut wist de DOS’37 keeper Job Hoogedoorn van een doelpunt af te houden. Vier minuten later werd het een vrije trap, net buiten het strafschopgebied, van Lars van de Wetering door de DOS’37 keeper tot een corner verwerkt. Uit deze corner werd tot 2x toe een inzet van Job Hoogedoorn onschadelijk gemaakt. Goede mogelijkheden werden dus wel degelijk gecreëerd. Nadat Menno Kamphuis in de 74e minuut bij een counter de lat raakte viel kort daarna de voorsprang van DOS’37. Sten Middelkamp zette vanaf de rechter zijkant met een schot dat letterlijk uit de lucht kwam vallen de gasten op 0-1. Nunspeet herpakte zich snel. De gelijkmaker kwam 5 minuten later uit een schitterend genomen vrije trap van Lars van de Wetering waarbij de DOS’37 doelman kansloos was. Na deze gelijkmaker was het binnen 2 minuten opnieuw van de Wetering die in een 10-1 situatie met de DOS’37 keeper de 2-1 op zijn schoen had. De keeper wist de inzet echter onschadelijk te maken. Het spel van beide ploegen werd er niet beter op en de angst om te verliezen nam met de minuut toe. Maar een hoekschop in de 83e minuut leidde helaas de winst voor DOS’37 in.
Na afloop stelden beide trainers vast dat een gelijkspel op zijn plaats zou zijn geweest. Maar Nunspeet stond om 16.30 opnieuw met lege handen.
Passanten zijn het en niets anders
Zaterdagmiddag, net terug van het sportpark.
De telefoon rinkelt. Mijn schoonmoeder, 88 jaar; ze woont aan andere kant van de Veluwe.
Of er nog nieuws is, vraagt ze. ‘Nunspeet weer niet gewonnen’, laat ik weten.
Even blijft het stil en dan zegt ze ‘Geef m’n dochter maar aan de lijn’.
Onmiddellijk begrijp ik het absurde van mijn mededeling; ik had ook kunnen zeggen dat er water door de IJssel stroomt, dat er sneeuw ligt op de Zuidpool of dat het ’s nachts donkerder is dan overdag. Allemaal informatie uit de categorieën ‘nutteloos, overbekend en volstrekt irrelevant’.
Wie ligt er nog wakker van de zoveelste nederlaag van de representant van het Nunspeetse voetbal?
Die circa 150 supporters die de thuiswedstrijden bezoeken of iemand uit het kleine groepje trouwe blindengeleidehonden die het Nunspeetse team door heel Nederland volgt?
Klopt er nog ergens een blauw-geel hart? Boezemt Nunspeet nog enig ontzag in?
Tijdens de nabeschouwing van de wedstrijd van dit weekeinde tegen DOS’37 kwam de moderator van dienst, Fred Pieterson, uit de hoek met de uitspraak ‘Nunspeet uit, altijd lastig’.
Waarschijnlijk woont en leeft Fred in het Land van Ooit of lijdt hij aan retrograde amnesie, dat is een vorm van geheugenverlies waarbij de recente herinneringen niet meer worden opgeslagen.
Anders had hij vast geweten dat de tegenstanders de laatste jaren graag naar Nunspeet komen. ´De Wiltsangh´ is tot een supermarkt verworden waar de concurrentie hun karretjes vol wedstrijdpunten kunnen lade en dan zonder te betalen en met een brede glimlach weer naar buiten wandelen.
Nu de competitie voor enkele weken stil ligt is er volop tijd voor reflectie, bezinning, analyse en tussenrapportage. Het is evident dat de Nunspeetse brigade regelrecht op degradatie afstevent.
De spelersbus dendert de helling af richting afgrond en buschauffeur Brem komt er tot ontzetting achter dat er geen remmen en geen stuur in het gammele en obsolete vehikel aanwezig zijn.
Is hem dat kwalijk te nemen? Absoluut, vast en zeker!
In de Presentatiegids staat te lezen dat Erwin Brem al jaren lang VV Nunspeet op zijn wensenlijst had staan om daar als trainer aan de slag te gaan. Hij sprong een gat in de lucht toen hij hoorde dat de keuze op hem was gevallen. Een sprong in het duister? Nee, absoluut niet. Hij volgde Nunspeet al geruime tijd, hij kende de 1e klasse en de tegenstanders en wist ook dat er geen grote, talentvolle aanwinsten binnen gehaald waren.
Hij kon dus weten dat Nunspeet al seizoenen lang als een half dode vis aan de haak van het degradatiespook hing. Alleen een wanhoopssparteling voorkwam tot tweemaal toe een degradatie naar de krochten van het amateurvoetbal. Hij had geen enkele reden om aan te nemen dat Nunspeet onder zijn leiding opeens als een flonkerende ster aan de hemel zou verschijnen, tenzij hij aan mateloze zelfoverschatting leed.
Erwin Brem nam in vol bewustzijn, naar ik hoop, veel risico’s. Vrijwillig stak hij zijn hoofd in de strop en ervaart nu, naarmate de competitie vordert, dat het snoer wel heel erg gaat knellen. Nog even en er is geen lucht meer. Hij hapt en bungelt nu vervaarlijk.
Bij Nunspeet als hoofdverantwoordelijke instappen in de precaire en armoedige voetbalomstandigheden die de laatste jaren voor iedereen voelbaar en zichtbaar zijn, getuigt niet van boerenslimheid. Alleen trainers die hun sportieve carrière als voltooid beschouwen melden zich bij de Sportlevenseindekliniek op ‘De Wilsangh’.
Brem is ongetwijfeld een aimabele man, een fijne echtgenoot en een sympathieke collega in zijn dagelijks werk. Daarbij acteert en spreekt hij beschaafd en beheerst.
Echter als trainer van Nunspeet kan hij beter zijn tussenrapport niet publiekelijk maken.
Het is net de Toto; veel eentjes, tweetjes en drietjes. In de competitie heeft hij niet verder weten te schoppen dan tot één winstpartij verwijderd van rechtstreekse degradatie, in de bekerstrijd heeft hij willens en wetens de voortzetting daarvan gefrustreerd en heel opzichtig om zeep geholpen. Daarbij refereer ik aan de laatste bekerstrijd tegen WVF. Bij de oefenwedstrijden, veelal tegen teams uit lagere klassen, werd maar uiterst zelden een positief resultaat geboekt.
De koele klinische cijfers zijn hard en confronterend. Ook voor een goedwillende en fidele kerel als Erwin Brem!
Wat nu, met tien finales voor de boeg? Wordt het opnieuw (en helaas) weer tijd voor een wisseling van de wacht? Krijgt een andere trainer met zijn staf wel weer stoom in de ketel? Is de tijd rijp voor deze draconische vervolgzet?
Niemand kan daar met zekerheid iets over zeggen. Onder de hoede van een frisse, nieuwe leidsman kan de sfeer en de entourage zomaar naar het positieve kantelen. Het recente verleden van de voetbalhistorie van de Blauw-Gelen heeft dat aangetoond. Garanties zijn er zeker niet, alleen dat het nu, op deze weg en wijze, hoogstwaarschijnlijk fout afloopt.
Voor het bestuur en de TC ligt er een stevig probleem op tafel. Doormodderen of ingrijpen?
Berusten of vechten? Aanvaarding of verzet? Wil het bestuur prestatiesport of een gezellige hobby en vrijtijdsbesteding? In het laatste geval kunnen de vele tienduizenden euro’s die nu naar de selectie en staf wegvloeien wel voor wat beters worden ingezet.
Het gemor en de ontevredenheid onder de supporters zwelt aan. De aanhang wordt afgeserveerd als stuurlui die aan wal staan, terwijl trainer en staf dicht op alle ontwikkelingen zitten. Juist dat is het probleem.
Het is als televisie kijken; wanneer je de neus tegen het scherm drukt zie enkele details en verder niets. Op afstand krijg je pas een totaaloverzicht, alsmede een helder en scherp beeld.
Afsluitend; trainers zijn passanten die komen en gaan en meestal wanneer het hen het beste uitkomt. Wat altijd blijft is onze vereniging, het dorp en de supporters. Het belang van al die passanten mag nooit prevaleren boven het belang van de club en zijn omgeving.
Laat die wetenschap bij alle moeilijke afwegingen het uitgangspunt zijn.
Het worden hoe dan ook spannende tijden!
Ik zou het een heel stuk milder hebben geformuleerd maar de feiten kloppen wel aardig.
Toch gaan we het redden.
Beste Kees
Je hebt er weer een heerlijk verhaal van gemaakt
De inhoud van het verhaal zou ik als vereniging goed ter harte nemen want het is
echt 2voor12 want degradatie blijf je niet ontlopen op deze manier
Als je hogere doelen na streeft dan zul je daar ook na moeten handelen en anders onder aan de trap beginnen en het eerste elftal gaan voorzien van eigenvlees uit de vereniging en zo weer bouwen aan gezonde en sportieve toekomst
Want op deze manier doorgaan is water naar de zee dragen
Tenzij er 1 of meerdere grote sponsors bijkomen, moet je gewoon de werkelijkheid onder ogen zien. Dan blijkt uit de afgelopen 3 jaar dat Nunspeet te weinig kwaliteit heeft om zonder problemen in de 1e klasse mee te draaien, laat staan aan promotie naar de hoofdklasse te denken. Voor de goeie ouwe tijd van vroeger krijg je geen punten …
Met deze selectie sta je op de juiste plek en kun je degraderen. OK, dan speel je 2e klasse, maar dat doen ze in Elburg en Oldebroek toch ook al jaren ??
Talent wint het nog altijd van geld. Compleet onzinnig om plek op ranglijst te koppelen aan inbreng sponsoren. Investeren in de jeugdopleiding( hoofd jeugdopleiding met kwaliteit) is het minste wat VV Nunspeet kan/moet doen.laatste 20 jaar slechts 1 speler (M. V. T bij Vvog)die het bij club op hoger niveau heeft kunnen waarmaken. Zegt genoeg over de opleiding van Vv Nunspeet. En ga nu niet zeggen dat we div spelers bij bvo’s afleveren. Daarvan heeft allen Jesper Drost het maar kunnen redden.
Goede opleiding brengt Vv Nunspeet op termijn zeker naar goedkoper/hoger niveau
Inderdaad: jeugdopleiding is nul komma nul.
Maar hoe komt dat? Beperkt aantal vrijwilligers? Geen coördinatie? Clubcultuur?
Geen idee, maar de jeugd moddert maar aan.
Vroeger op De Wilsangh:
Spakenburg, IJsselmeervogels, Quick Boys, GVVV, DOVO, DVS’33, Hoek en Harkemase Boys.
Volgend jaar mogelijk:
VSCO, OWIOS, FC Horst, WVF, Enter Vooruit, Vroomshoopse Boys en VRC.
Da’s toch effe wennen.
Ontsnappen?
Vriend en vijand weten dat het dit seizoen voor Nunspeet heel erg lastig gaat worden om zich te handhaven.
Toch zijn er nog ontsnappingsroutes die geheel in de stijl van de Hongaarse boeienkoning Houdini vorm moeten krijgen.
Het saldo van 13 punten die Nunspeet nu op de rekening heeft staan moet worden verdubbeld.
Dan ontloopt men zeker rechtstreekse degradatie en waarschijnlijk ook nog net de nacompetitie.
De absoluut noodzakelijke winst tegen de directe concurrenten, KHC, DZC, Hierden en Go Ahead leveren 12 punten op. Dan nog even ergens een puntje wegsnoepen en deze theorie wordt praktijk.
Dus 5 wedstrijden met resultaat en de overige 5 kunnen schriftelijk worden afgehandeld.
Moeilijk maar mogelijk, ook met deze spelersgroep en staf.
Elke uitkomst beter dan hier geschetst is standbeeldwaardig!
Dat ene extra puntje kan al op korte termijn in Barneveld worden binnengehaald.
Om maar even in de taal van die streek te blijven moet Nunspeet zo fris als een hoentje spelen en overal als de kippen bij zijn, niet spelen als een kip zonder kop maar de knuppel direct in het hoenderhok gooien. Als het lukt, kunnen we zeggen ´Kip, ik heb je!´ en als een trotse haan huiswaarts keren. Zelfs als het niet verdiend is kraait er geen haan naar.
Dan is erg nog een tweede, wonderlijke, bijna utopische ontsnappingsmogelijkheid.
Stel dat Nunspeet 1 puntje tekort komt op KHC en Go Ahead en de KNVB trakteert deze beide teams op puntenaftrek vanwege het illegaal afsteken van vuurwerk, dan kan de in top gehesen stormbal weer gezakt laten worden. Wel op voorwaarde dat de Nunspeetse harde supporterskern in de streekderby tegen WHC niet dezelfde overtreding begaat.
Laat mij maar dromen achter m’n glazen bol.
Trouwens, de ‘oudgediende’ (zie hierboven) hoeft voor de komst van OWIOS niet op het volgende seizoen te wachten. De Oldebroekers komen volgende week zaterdag al.
Comments are closed.