NUNSPEET – In de thuiswedstrijd tegen Go Ahead Kampen heeft Nunspeet door doelpunten van Bram van de Worp en Lars ten Dolle een 2-0 overwinning behaald. De 2-0 eindstand was al bij rust bereikt.
Bij Nunspeet ontbraken wegens ziekte Marnix Tissingh, Melle v/d Woude, Karim Mulder en Jonathan van ’t Hof. Vanwege de rode kaart van vorige week was Dominique van de Grift geschorst. Trainer Lucas Hoelman, die afgelopen zijn contract met een jaar verlengd heeft, kon wel weer een beroep doen op Reijer Roelofsen en Andrew Galea.
In de eerste minuten was het Go Ahead Kampen dat de aanval zocht, maar kon aanvallend niets forceren. In de 10e minuut was het Bram van de Worp, die na lang blessureleed in de basis mocht starten, de score opende. Nadat Bram van de Worp, na een voorzet van Emiel Goud, zijn inzet in eerst instantie door keeper Tim Noordman gestopt zag worden, wist hij in tweede instantie de bal in het doel te koppen.
Nog voor een half uur spelen was het Lars ten Dolle die de score verdubbelde. Na een corner van Dani Schmitz wist Lars ten Dolle bij de eerste paal de 2-0 binnen te schieten.
In de 58e minuut kreeg Vincent Huisman de uitgelezen kans om de voorsprong verder uit te breiden. Zijn schot ging echter voorlangs en eindigde over de zijlijn. Al hoewel Nunspeet in de 2e helft verdedigend “alle zeilen bij moest zetten” kwam Nunspeet niet echt in de problemen. In de 87e minuut kreeg Nick Hendriks nog wel de kans om de aansluitingstreffer te scoren. Van dichtbij schoot hij echter hoog over.
Na afloop van de wedstrijd werd Gieljan Tissingh gehuldigd voor zijn 100e wedstrijd voor Nunspeet 1.
Het kwartet van de week
Nu het stof, dat was neergedwarreld tijdens de verlengde winterstop vanwege de pandemie, langzaam maar zeker van de Nunspeetse prestaties wordt weggeblazen, worden er contouren zichtbaar die om wat extra belichting vragen.
Stoffig en smoezelig waren de eerste verrichtingen in het nieuwe jaar. Een oefenwedstrijd en een
strijd om kostbare competitiepunten liepen uit op een sportief tranendal. De Nunspeetse equipe was met geen tien fanfares uit de winterslaap te wekken en werd twee zaterdagen achtereen door de tegenstand achteloos als een vuilniszak op de trottoirrand gezet.
Vanaf afgelopen weekeinde lijkt het tij gekeerd te zijn. Een prima overwinning op Go Ahead uit Kampen bracht een glanzende en brede glimlach op het grauwe wintermasker van iedereen met een blauw-geel hart. Een verkwikkende zege is altijd een teamprestatie en toch belicht ik een kwartet dat hieraan heeft bijgedragen.
In de eerste plaats is daar Lucas Hoekman die ook na dit seizoen als kapitein op het Veluwse schip aan het roer blijft staan. Aan het begin van het seizoen gaf hij aan dat hij zijn klus bij vv Nunspeet beschouwt als zijn laatste als hoofdtrainer. Gezien zijn enthousiasme en zijn nog immer aanwezige ambitie kunnen we er vanuit gaan dat hij nog wel even ‘De Wiltsangh’ als thuishaven zal blijven binnenvaren. De technische commissie geeft aan dat Lucas Hoekman nu al voor de derde maal succesvol is gebleken. Die constatering berust deels op waarheid; tweemaal behoedde hij Nunspeet voor een duikeling naar laag gelegen voetbalkelders. Terecht alle lof daarvoor.
Het derde succes moet nog blijken. Bij de contractverlenging was slechts één derde van de competitie afgewerkt en dat daarover alom tevredenheid valt te bespeuren is volkomen terecht.
Deze lijn domweg extrapoleren naar de het seizoenseinde is opportuun en gaat voorbij aan de grilligheid die het voetbal nu eenmaal kenmerkt. Hier lijkt de huid verkocht voordat er een afdoende schot gelost is. Laten we erop vertrouwen dat Hoekman een scherpschutter is. Of wordt!
De tweede kaart van het kwartet is Bram van de Worp. Hij transformeert snel van patiënt naar dirigent. In minder dan anderhalve wedstrijd etaleerde hij zijn kunnen met technische hoogstandjes, een treffer en met het uitzetten van lijnen waarlangs de route naar overwinningen leiden.
Indien deze ontwikkeling een vervolg krijgt dan liggen er voor hem en voor vv Nunspeet nog heel wat pareltjes voor het oprapen. Wel moet blijken dat hij geen ‘man van glas’ is. Scherven brengen in de voetbalstrijd, in tegenstelling met wat het gezegde oppert, geen geluk.
Verdediger Reijer Roelofsen is de derde kaart die ik deze week trek. Na een week vol Covid-perikelen, die hem lichamelijk parten speelden, was hij zaterdag de as in de verdediging waar veel om draaide.
Het kenmerk van een as is, dat zelfs wanneer het wiel als een razende ronddraait, dit onderdeel in relatieve rust meecirkelt. Roelofsen is geen gepolijste speler met een fluwelen voet; nee, hij is een koevoet die het gevaar en samenhang van een vijandelijke aanval vakkundig sloopt.
Zo eist hij een belangrijke rol op. Om iets moois op te bouwen moet eerst door een sloper de grond bouwrijp worden gemaakt. Die taak vervult hij met verve!
De rasechte Nunspeter Gieljan Tissingh maakt deze week mijn kwartet compleet. Hij werd met een boeket bloemetjes tot ridder geslagen vanwege zijn 100e wedstrijd in het tenue van vv Nunspeet.
De omzwervingen over de Nederlandse voetbal velden brachten hem op verschillende niveaus en langs goed en slecht gevulde tribunes. Ervaring en routine kunnen hem niet worden ontzegd.
Trouw zijn en blijven aan dorp en vereniging is niet vanzelfsprekend. In het verleden hebben we lieden de poort van ‘De Wilsangh’ zien binnenwandelen om al heel snel weer voor 25 euro per maand meer op een andere voetbalakker hun inhalige zakken te vullen. Van Gieljan Tissingh is te verwachten dat hij zijn carrière hier zal voleindigen. En dat mag best nog even duren.
Komende week hebben de Nunspeetse dorpshelden nog verder de gelegenheid om conditie en concentratie verder aan te scherpen. In het vervolg van de competitie zal het niet vaak lukken om in één helft de volle buit aan boord te hijsen, zoals afgelopen zaterdag.
Het verval was overduidelijk maar niet catastrofaal. De voorwaartse weg zandde behoorlijk dicht. Gelukkig de verdediging ook!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.