In de eerste twintig minuten leek het er niet op dat Nunspeet aan het eind van de wedstrijd met een overwinning van het veld zou stappen. SVI liet na het doelpunt van Maurizio Parellate veel kansen onbenut om Nunspeet op grote achterstand te zetten. Via doelpunten van Lars ten Dolle, Dominique van de Grift en Dani Schmitz kwam Nunspeet op een 3-1 voorsprong. Nadat Youp Kok de spanning weer terugbracht, was het Marnix Tissingh die in de extra tijd, via een strafschop, de eindstand op 4-2 bracht.
Na 6 minuten keek Nunspeet al tegen een achterstand aan. Vanaf de eigen helft zette Jordy Halfwerk een actie in, waarbij hij 2 spelers van Nunspeet uitspeelde en vanaf rechts een voorzet kon geven. De voorzet werd door de Nunspeet verdediging half weggewerkt en kwam precies voor de voeten van Maurizio Parella, die doeltreffend uithaalde, 0-1. In de 9e minuut was het wederom Halfwerk die vanaf rechts een voorzet kon geven, deze werd echter bij de tweede paal naast geschoten. Twee minuten later was het Halfwerk die zelf op het doel schoot, echter wist keeper Jardi Niebeek het schot ten koste van een corner onschadelijk te maken.
In de 20e minuut leek Halfwerk de 0-2 te scoren. Via een lob verschalkte hij keeper Niebeek, maar de bal eindigde echter op de lat. Negen minuten later bracht Lars ten Dolle Nunspeet op gelijke hoogte. Via de kluts bleef hij, halverwege de helft van SVI, in balbezit en na een speler van SVI uitgespeeld te hebben, kon hij opstomen naar het SVI doel en de gelijkmaker scoren. In de extra tijd van de eerste helft kwam Nunspeet op voorsprong. Een voorzet, vanaf rechts, van Gieljan Tissingh werd door Lars ten Dolle bij de 2e paal teruggekopt en door Dominique van de Grift hard in het doel geschoten, 2-1.
Na de rust keerde wegens een blessure “plaaggeest” Jordy Halfwerk niet meer terug op het veld. Uit een corner van Dani Schmitz was Andrew Galea dicht bij een doelpunt. Zijn inzet bij de tweede paal kwam echter op de buitenkant van de paal. Twintig minuten voor tijd kwam Nunspeet alsnog op 3-1. Uit een voorzet van Melle van der Woude was het Schmitz die scoorde. Zeven minuten later bracht Youp Kok de spanning weer terug door de 3-2 te scoren. In de extra tijd van de tweede helft werd van der Woude door ten Dolle bereikt, die vervolgens de geheel vrijstaande Schmitz aanspeelde. Voordat hij uit kon halen, werd hij dusdanig in de rug gelopen, dat scheidsrechter Oosterkamp een strafschop aan Nunspeet toekende. Marnix Tissingh wist deze prima binnen te schieten en bracht hiermee de 4-2 eindstand op het scorebord.
Zoals in de kop aangegeven is, heeft Nunspeet de verlenging van het seizoen niet meer in eigen hand. Wanneer SDV Barneveld kampioen zou worden, heeft Nunspeet helemaal niets. CSV Apeldoorn zou dan 2de op de ranglijst worden en neemt dan de 3e periode over. Wanneer Nunspeet van DOS ’37 zou winnen en csv Apeldoorn kampioen wordt en SDV Barneveld zou verliezen, neemt Nunspeet als 2de van de ranglijst de 3e periode van csv Apeldoorn over.
Maar ook DOS’37 heeft het niet meer in eigen hand. In het laatste competitieduel zal er door DOS ‘37 gewonnen moeten worden en dan is het nog afhankelijk van het resultaat van DOS Kampen. Dus al met al zijn er genoeg ingrediënten aanwezig om een boeiende wedstrijd te verwachten.
Na afloop van de wedstrijd werd er afscheid genomen van de vertrekkende selectiespelers Koen Meijerink, Gieljan Tissingh en Marco de Vries.
A.s. zaterdag 4 juni a.s. speelt Nunspeet in Vriezenveen tegen DOS ‘37, aanvang 15:00 uur.
Modus Operandi
Een individueel persoon of een groep heeft soms een specifieke werk- of handelswijze waaraan ze eenvoudig te herkennen zijn. Het resultaat van een actie duidt op de uitvoerder van de daad.
Ook het Nunspeetse elite-elftal heeft zich in deze competitie een bijzondere ‘modus operandi’ toegeëigend.
Die ziet er ruwweg als volgt uit:
Men komt de arena in met goede moed en vol elan. Onmiddellijk na de aftrap slaat dit om in lauw en ongeconcentreerd spel zowel bij de aanvallers als bij de verdedigers. Kansen blijven onbenut en tegenstanders wordt weinig in de weg gelegd richting doelman Jardi Niebeek. Deze goalie werd niet geheel onverwacht, uit de blauwe hemel vallend, Speler van het Jaar. Nee, hij beheert het drukste bedrijf en kan dus opvallen en uitblinken. Klasse van de jeugdige acteur!
Zo halverwege de eerste helft is er vaak een sausje onheil over de Blauw-Gelen uitgegoten, meestal in de vorm van een achterstand. Dan eindigt het dagdromen, slaapwandelen en fluitend flaneren.
Dan komt er de geboorte van het besef dat er degelijke actie en volle focus nodig is. Het herstel- en restauratiewerk komt op gang en wordt met wisselend succes uitgevoerd.
Zaterdag tegen SVI was het niet anders. Dat de achterstand na een half slechts uit één treffer bestond was even wonderlijk als een pak sneeuw op De Wiltsangh tijdens de bouwvakvakantie.
Van vier tegentreffers had ook niemand opgekeken. Pas toen Lars ten Dolle de gelijkmaker het doel in soleerde waren alle slaapmutsen bij de dug-out afgeleverd. Daarna speelde Nunspeet een prima partij tegen een bovengemiddeld goede tegenstander. Nog voor de thee joeg Dominique van der Grift het ronde leer hoog in de vijandelijke touwen. Zowaar een geheel onvoorziene bonus.
Met een ijzersterk bezet middenveld gaf Nunspeet na de pauze de teugels niet meer uit handen.
De ingebrachte wisselspelers, Melle van der Woude en Vincent Huisman, brachten nog meer vaart in het spel en beiden hadden een prima aandeel in de totstandkoming van het derde doelpunt van Veluwse zijde. Dani Schmitz liet zich na een fraaie afronding terecht bejubelen. Diezelfde speler werd kort voor het fluitsignaal in een kansrijke positie tegen het kunstgras geschoffeld, na opnieuw een puike assist van Van der Woude, waarop Marnix Tissingh de buitenkans vanaf elf meter niet aan zich voorbij liet gaan. Zoals vaker dit seizoen scoorde hij hard en strak. Dat er ergens onderweg in het laatste deel van de strijd nog een tegentreffer op het scorebord verscheen was slechts van belang voor het wedstrijdformulier. En voor het doelsaldo dat er toch al zeer beroerd voor Nunspeet op staat.
De twee veldspelers, Gieljan Tissingh en Marco de Vries, waarvan Nunspeet na afloop alvast voor het thuispubliek afscheid nam, speelden een uitmuntende partij. Hoe dichter bij het vertrek, hoe beter hun spel wordt. Bij Tissingh straalde ervaring en jarenlang opgedaan inzicht er duidelijk vanaf, terwijl De Vries op het middenveld z´n draai vond alsof hij er al jaren speelt.
Volgende week volgt de ontknoping van deze doldwaze competitie. Met hogere wiskunde en diepe kansberekeningen bestaat nog immer de mogelijkheid om door een kiertje naar de hoofdklasse te glippen. Dat is na de frustrerende en blamerende partij van vorige week tegen degradant Hierden op zich al een bijzonderheid. Er is slecht één onwrikbare voorwaarde: Nunspeet moet de laatste wedstrijd uit tegen DOS’37 winnend afsluiten!
Het beste is dat alles en iedereen het rekenen domweg achterwege laat. Gewoon winnen en dan met een Veluwse blik ‘kieken wat ur uut kump’.
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.