NUNSPEET – Afgelopen zaterdag stond de 8e speelronde voor Nunspeet op het programma. Thuis moest het team van trainer Werner Pluim het opnemen tegen debutant vv ONA ‘53. Nunspeet stond 1 punt op koploper Roda ‘46 achter en wanneer Roda ’46 punten zou verspelen, zouden de blauw gelen bij winst zomaar de week als koploper kunnen ingaan.
Nunspeet kwam scherp uit de kleedkamer, de eerste de beste kans werd direct door de man in vorm Jonathan van ’t Hof, die zijn 100e wedstrijd voor Nunspeet 1 speelde, verzilverd en zo stond het na 3 minuten reeds 1-0 voor de thuisploeg. Vijf minuten later was het middenvelder Max Janssen die van buiten het strafschopgebied bijna raak wist te schieten, maar dit keer wist Dennis van de Berg, de ONA keeper, redding te brengen.
Na een halfuur spelen was er opnieuw een grote kans, dit keer voor Patrick Visser. Oog in oog met de keeper mikte de sterke spits van Nunspeet net naast het doel. Op slag van rust dan toch de bevrijdende 2-0. Uit een snelle aanval over rechts via Joep Banse, wist deze met een scherpe voorzet Jonathan van ’t Hof in stelling te brengen en Jonathan zijn tweede doelpunt aan te laten tekenen.
Na de pauze bleef Nunspeet sterk aandringen en was het binnen 10 minuten opnieuw raak, Ruben Kappers wist uit een corner van Max Jansen binnen te koppen. Het mooiste doelpunt van de middag kwam op naam van Adi Draganovic, de behendige middenvelder wist zichzelf met een sublieme beweging vrij te spelen en vanaf de rand zestien meter met een lob de 4-0 aan te tekenen.
Er volgenden nog diverse kansen op een hogere score maar de vijfde treffer bleef uit. Na deze ruime voorsprong wisselde trainer Pluim behoorlijk door wat het spelbeeld niet ten goede kwam. De laatste treffer was voor de gasten zodat de eindstand op 4-1 werd bepaald.
Door de resultaten op de andere velden bezet Nunspeet na de 8e spelronde de eerste plaats. A.s. zaterdag gaat men op bezoek bij CJVV Amersfoort en op 30 november wordt de laatste thuiswedstrijd van 2024 gespeeld tegen de Merino’s. Waarna op 7 december in Ermelo de laatste wedstrijd van 2024 tegen Fc Horst wordt gespeeld.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Heerlijk chagrijn.
In dit bijzondere jubileumjaar streeft men bij vv Nunspeet terecht naar het hoog gegrepen doel: promotie. Die ambitie wordt verenigingsbreed gedragen. Al het denken en handelen is daarop gericht. Om die doelstelling te realiseren is absolute toewijding en volledige inzet vereist, tijdens de trainingen en zeker in de competitiewedstrijden. De staf eist niet aflatende concentratie, werklust en geestdrift van alle spelers, jong en oud.
Binnen dit geschetste kader trad Nunspeet dit weekeinde de arena binnen om het op te nemen tegen de hekkensluiter in deze competitie, ONA ’54 uit Wageningen. Dat mag dan op voorhand eenvoudig lijken doch voetbalwijsheid leert dat de grootste banenschillen vaak bij de onderste trede liggen. De blauw-gele formatie ontweek die uitglijder echter met grote eenvoud. Het kwaliteitsverschil was veel te groot om ook maar een seconde in de problemen te komen.
Na afloop van het duel manifesteerde zich een bijzonder fenomeen. Door de ruime overwinning van Nunspeet en doordat alle directe concurrenten een puntenverlies moesten incasseren torende Nunspeet aan het eind van de middag boven alles en iedereen uit en gleed stralend als de lijstaanvoerder de donkere avond binnen. Tevens kon er een kwartet treffers aan het saldo worden toegevoegd. Alom tevredenheid zou je denken. Toch bleek dat een misvatting.
Dat de povere opponent het gelukte om Nunspeet de eerste tegentreffer op ‘De Wiltsangh’ te bezorgen werd mokkend begroet en met veel chagrijn verwerkt. De teleurstelling over deze schadepost was bijna groter dan de vreugde over de vier positieve scores.
Het tekent de eerzucht van trainersstaf en spelersgroep. Die hang naar perfectie is overigens wel de juiste instelling. Niet even verslappen, uitdoven of verflauwen maar de scherpte aanhoudend bewaren. En veel scoren wanneer de tegenstander daar ruimte voor biedt. Die speelruimte was er volop. Jonathan van ’t Hof, die zijn 100-ste optreden in het selectieteam vierde, leverde in ieder geval zijn bijdrage. Anderen, zoals Joep Banse en Patrick Visser lieten te veel mogelijkheden onbenut.
Met dit trio beschikt Nunspeet over een snelle en vaardige aanvalslinie die tegen elke tegenstander in staat moet zijn om veelvoudig doeltreffend te zijn.
De andere twee doelpunten mogen niet onbeschreven blijven.
Bij de 42-ste hoekschop van dit seizoen zorgde Ruben Kappers voor het eerst voor een doeltreffende afwerking en wel met het hoofd nog wel. De centrale verdediger toonde de aanvallers het juiste voorbeeld. Wat training wel niet vermag!
De toverbal van Adi Draganovic verdient ook een prominente plek in de etalage. Met meetkundige precisie produceerde hij een boogbal die al een ovatie verdiende voordat het net trilde.
De voetbalveteraan laat bij Nunspeet zien dat hij niet aan het afbouwen of uitbuiken is. Al zijn capaciteiten, en die zijn niet gering, zet hij met laaiend vuur in. Vasthouden die gedragslijn!
De talentvolle Marijn Haze neemt met zijn stevige inbreng aan Draganovic een lichtend voorbeeld.
Een gevarieerde mix van aankomende en gearriveerde klasse.
De andere senior, Dennis van der Wal doet niet voor hem onder maar dan in verdedigend opzicht.
Zijn routine, inzicht en balvaardigheid brengen rust en orde in de defensie. Aan zijn hand speelde Hermen Dam zich naar ‘De Man van de Wedstrijd’ en blijkt Ruben Kappers een volwaardige secondant. Enes Keklikoglu completeerde de defensie naar behoren, wel met het standaard krasje.
Het gewicht en de waarde van Van de Wal werd nog duidelijker zichtbaar toen hij werd gewisseld.
De structuren werden losser, de onrust nam toe en de gerichtheid naar voren kalfde af.
Door de blessures van enkele middenvelders, Marnix Tissingh en Bram van de Worp, wordt de bezetting daar schaars. Gelukkig beschikt Nunspeet nog over Max Jansen, die probleemloos de schaarste deed vergeten. Zijn afstandsschoten en vrije trappen blijven heerlijke hapjes uit de voetbaltaart. Uit zijn corner viel het unieke kopdoelpunt. Laten we hopen dat hij heel blijft.
De koppositie levert wel extra druk. Elke tegenstander gaat met de begeerte het veld in om die trots te laten struikelen. Het is aan Nunspeet om elke tegenstander die illusie te ontnemen door bij elk duel van acquit af snel de winnende caramboles over het groene laken te laten kaatsen.
Komende zaterdag een nieuwe uitdaging in Amersfoort tegen CJVV waartegen Nunspeet in de aanloop van deze competitie nog een nederlaag leed.
Die waarschuwing mag niet veronachtzaamd worden!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’